Het werd een beetje een baalmiddag, gisteren, nadat alle verplichtingen achter de rug waren. Ik denk dat de druk er even af was en er daardoor wat ruimte was voor zelfbeklag. Ik wilde me zo graag even terugtrekken in mijn eigen thuis, maar dat is alleen een slaapkamer, waar ik op bed kan liggen (zitten kan niet, want dan stort het frame in). Ik wilde wel even een blokje om rijden, maar heb geen eigen vervoer en voordat ik, met het stuur rechts één van de vele productie-auto's achteruit van de parkeerplaats heb gemanouvreerd, zit ik al in de problemen. Ik wil wel even aan een tafel zitten met al m'n spullen erop, om een kopje thee te kunnen drinken, met daarnaast m'n computer, m'n telefoon, een muziekje erbij....en dan even naar buiten lopen om iets te halen. Maar alle waardevolle spullen houd ik zoveel mogelijk in de kast die op slot kan. Zeker nu het af en aan loopt met locale mensen die voor foto's of 'fittings' komen en mijn kamer onder de avocadobomen aan de voorkant een beetje uit het zicht -van het bewakersoog- ligt. Ik leef verder gewoon uit m'n koffer, want die kast heeft alleen een plank en daar liggen de waardevolle spullen op.
Op het laatste moment bleek gisterenmiddag dat er een afscheid voor Wilbert was geregeld, aan de overkant van de rivier. Ik heb al balend een tijd zitten wachten tot ik met iemand (Fir) kon meerijden, ook weer vol zelfbeklag over die afhankelijkheid. Hij en ik waren nog snel even naar een drankwinkel in PSJ gelopen, want het was een bob-avond (bring your own boose). Dan is een chauffeur natuurlijk wel weer handig, want die is meteen mijn bob. Over de brug reden we de zandweg op en helemaal naar de andere oever. Weer een tocht over een bobbelige weg. Maar we hadden gelukkig goede vering. Aan de vele auto's langs de weg zagen we dat we onze bestemming hadden bereikt en we zagen een vuur, verder was het pikkedonker. Gelukkig had Fir zijn zaklamp (zeklemp) mee. Op het strand brandde een groot kampvuur, eromheen ongeveer 25 mensen en verder veel flessen en glazen en een grote koelbox. Ik zeeg neer naast Didi, die in Amsterdam is geweest en het daar zo leuk vond. Met haar en CJ (Ceridwen) hadden we het over lekker eten (sushi) en leuke dingen. Thea kwam met een glaasje wijn en deed haar ding met grote stukken vlees die in het vuur/de as werden gebraden. Wilbert kon er niet over uit dat ze dit voor hem hadden georganiseerd. 'Ze' zijn Thea en Karel. Karel is een Zuid Afrikaanse set dresser, een zeer hartelijke, ontzettend homofiele jongen, waarmee Wilbert het erg goed kan vinden. W. vond het vooral erg fijn dat het niet weer een etentje bij the Kitchen was, aan een lange tafel met de bobo's erbij. Richard Claus was met zus, zoon en de Duitse editors naar de Wood 'n Spoon vertrokken, wat Marco en Paul (zijn producent) met egae waren, weet ik niet. Uiteindelijk heb ik op bed nog een paar zoute crackertjes gegeten, want die paar stukjes vlees en frikadel (alles erg zout) waren geen echte maaltijd.
Ik vond het wel jammer dat ik geen idee van het uitzicht had, terwijl ik zo graag een beetje meer van de directe omgeving wil zien. Ik hoef niet naar de wildreservaten of watervallen die in zee storten (4 uur op een bobbel/kuil/gat/steen/koe/hond/takken weg), maar een beetje blikverruiming zou ik wel leuk vinden.
Thea nodigde me uit voor een uitgebreid ontbijt (met de bobo's), maar ik heb dat en het zwemmen afgeslagen om eens in m'n eentje een beetje op adem te komen. Vannacht hield een zoemende mug me uit de slaap, maar met oordoppies in, sliep ik toch nog tot 7.30 (zelfde tijd als in Ned. inmiddels). De foto is van de overkant, richting de plek waar we het afscheid van Wilbert hadden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten