zondag 17 juli 2016

We gaan op vakantie, en we nemen mee:

Vroegah ging je op vakantie en stouwde je de hele vouwcaravan vol met Douwe Egberts koffie (snelfilter), bintjes, scheurzakjes frietsaus, blikken Unox soep, drop, stroopwafels en natuurlijk wc papier. Nu is dat al lang achterhaald en neem je de Delicious. mee. Het juli nummer is een barbecue special, dus dat zit wel goed, want inmiddels is de vouwcaravan vervangen voor een all-in vakantiehuisje met, naast wifi, natuurlijk ook een bbq.
Eenmaal op de camping, alles uitgepakt, kinderen in het zwemparadijs, maakt ma (niet alles verandert zo snel) een boodschappenlijstje. Pa mag naar de super voor de boodschappen en dit staat op zijn papiertje (in volgorde van de receptuur):
kweeperen
oerwortels
burrata
chioggia bieten
marcona amandelen
datterino tomaten
orzo
freekeh
chipotlepepers in adobosaus
pul biber
tarweglutenpoeder
edelgistpoeder
faro pellato
pijlwortelmeel
briochebolletjes
kokossuiker
barramundi
doperwtenscheuten
vlierbloesemtonic
Ik ben benieuwd waar de arme man (zelfs met Google translate op zijn smartphone) mee terugkomt en wat er dan zwaait.
En dan hebben we het nog niet over de terugtocht als manlief werkelijk stad en land heeft afgezocht en, zich niet bewust van de slechte redactie, alles in mobile home heeft gehaald. Er gaat namelijk een batterij aan azijnen mee terug, want die horen er wel bij, maar worden spaarzaam toegevoegd. De auto hangt scheef van de flesjes (in volgorde van receptuur):
balsamico azijn
rode wijn azijn
ciderappel azijn
sherry azijn
blanke azijn
appelcider azijn
rijstwijn azijn
witte wijn azijn
rijstazijn
Mijn huwelijk zou dit alles nog wel hebben overleefd, maar zijn gestrand op de 'slamelange', want dat woord moest ik een paar keer lezen, voordat ik, als boodschappenlijstjeschrijfster, wist wat er stond.
Bon route allemaal, 'keep the peace' en laat die Delicious. vooral thuis liggen!


maandag 4 juli 2016

Over de grens


Het rommelt in de Europese politiek en economie. Ik hoef het er hier niet uitgebreid over te hebben, we weten allemaal dat we steeds moeilijker de grens over komen en steeds meer op onze eigen eieren zitten. Maar ondertussen blijven we gourmands: de kale is een internationale hype aan het worden, de pizza is niet meer uit het straatbeeld weg te denken en elke hippe horecagelegenheid serveert tapas: de bar in Spanje, de brasserie in Frankrijk, de camping in de Ardennen en in Schotland zie ik in de pub een stoere man in kilt zo een bordje gamba's wegprikken. En we kunnen gemakkelijk verder kijken, want de lounge tent hier op de hoek zet ook zonder schromen tataki van bonito op de kaart. Dus, ik wil maar zeggen dat het helemaal niet zo raar is dat ik mijn mond vaak vol heb van lokaal en seizoensgebonden eten, maar vandaag toch lekker meedeed aan de cross-over: ik stapte langs de wijngaarden en plukte mooie grote bladeren met een Ottomaanse klassieker in gedachten: dolma's. Het is al ver in het seizoen en er pronken pronte druiven onder de schaduwdekjes, dus is het eigenlijk al te laat voor mijn culinaire uitspatting, maar misschien zijn sommige dingen nooit te laat (horen jullie me Brexitters?). De bladeren dienen te worden geplukt als ze nog jong zijn, zonder verstokte nerven, maar in mei had ik nog geen plannen in deze richting en is het blad überhaupt nog aan de kleine kant. Ik koos vandaag dus voor groen in een redelijk formaat en niet behorend tot de zorgvuldig gecultiveerde struiken die over een paar weken de vin doux van  Banyuls  moeten voortbrengen. Ik weet dat de boeren deze maanden hun wijngaarden net zo in de gaten houden als de douaniers hun grenzen; de druiven zijn nog klein en kwetsbaar, één onbezonnen hond, hagelbui of bladafrukkende culi, kan zomaar je oogst in gevaar brengen.
Ik kan hier nu wel beschrijven wat ik verder deed (bladeren koken, marineren in water met zout en citroensap - en na 4 uur verwerken), maar dat is niet comme il faut. Mocht je zelf aan de slag willen, pluk dan jonge bladeren, blancheer ze even in heet water en spoel ze koud af. Los in het kookwater een flinke hoeveelheid zout op en doe er citroensap bij. Rol de bladeren met een paar (6 à 8) tegelijk op, doe de rolletjes in een weckfles en giet het kookvocht erbij. Laat ze zo lekker zacht worden - ik heb geen idee hoe lang, maar check vooral internet; mijn methode was heel kort door de bocht en leverde blad op waar je echt op moet kauwen - ook niet slecht hoor. Ik vulde ze met een aangebakken mengsel van ui, tomatenpuree, gehakt en rijst met rozijnen, noten, kaneel, komijn, nootmuskaat, foelie, zout en peper. Een vulling met sardientjes staat ook nog op de agenda. Mogelijk maak ik nog wat chapatis als condiment. In ieder geval staat er al een dip in de koelkast die ik maakte van wat Griekse yoghurt met fijn gesneden uit Marokko geïmporteerde munt.
Nee...geen mint; ik heb ook mijn grenzen!