maandag 2 februari 2015

Heerlijk hexapus

Eigenlijk wilde ik wat vertellen over mijn kookervaringen met pulpo, of wel octopus, want enige tijd geleden lag er een hele mooie in de bak van de visser. Ik vroeg hoe duur hij was en omdat dat op gewicht ging, moest 'ie uit die bak worden gehaald, maar dat bleek nog niet zo eenvoudig. Meneer - ik denk echt dat het een stoere man was - klampte zich met alle macht of wel met alle zuignappen aan die bak vast en moest met brute kracht losgetrokken worden. Hij woog maar liefst 3,5 kilo en werd vervolgens de mijne. In een dubbele plastic zak droeg ik hem over de drempel. Daarna ging hij helaas vrijwel zonder ceremonie in een heet bad met de heerlijke geur van ui en laurier. Dat deed hem goed, zijn velletje werd er diep paars van en zijn vlees heerlijk zacht. Het proces nam in de snelkookpan 1,5 uur in beslag en zou in een gewone pan circa 3 uur hebben gekost.
Maar toen dit zeemonster uit de schoonheidsbehandeling kwam, zag ik iets vreemds: het betrof hier helemaal geen octopus. Meneer was al die tijd met 6 armen door het leven gegaan. Nou vond ik op internet dat een octopus sowieso geen 8 armen heeft: hij heeft 6 armen en twee benen. Hoe je het verschil kan zien weet ik niet, maar in dit geval betrof het een totaal van 6! Het was dus geen octopus, maar... nou ja iets met sext, dacht ik, totdat ik ook op internet een artikel vond uit 2008, waarin melding wordt gemaakt van een zeldzame vondst van 'world's first 6-legged octopus' die hexapus is gedoopt en uiteindelijk Henry. Zou dat Henry I zijn geweest en had ik net Henry II vermoord? Van de menselijke Henry II waren er twee, de laatste (koning van Frankrijk) zou overlijden nadat hij bij een toernooi een speer in zijn oog had gekregen. Wat een precedent!
Een biografie zit er niet in, maar wel een relaas over zijn leven na de dood, dus ook deze Henry II krijgt de nodige aandacht.
Het koken was nog maar het begin. Een octopus/hexapus kun je niet vers uit de zee eten, hij is dan nog te taai. Er zijn verschillende methoden om hem te vermalsen. Dat kan door het vlees kapot te slaan, bijvoorbeeld op de kade zoals vissers soms doen, of met een pollepel of deegroller. Maar lang koken geeft ook goed resultaat. Enkele recepten adviseren om het dier een aantal keren onder te dompelen in kokende bouillon en daarna volledig en lang te laten koken. Ik weet niet waar dat onderdompelen goed voor is, maar weet wel dat Henry II een dergelijke behandeling niet zou tolereren. Daarvoor was hij veel te strijdlustig. Ik koos dus voor een wisse dood in de kokende bouillon (ik zie de film al voor me). Daarna, zoals hier boven al gemeld, was meneer klaar voor verdere behandeling. Er zouden er zeker 6 volgen, waarover later meer.