Keth's day off

Bij de Outspan noemen ze me Keth, dat is vast Zuid-Afrikaans voor Cato.
Keth liep gisteren na een paar bladzijden lezen in bed, met een kopje koffie (oplos), naar het restaurant Wettham Hill, dat op de heuvel iets boven PSJ ligt en over de stad uitkijkt. Ik zat er helemaal alleen en genoot van het uitzicht en mijn boek. Ik nam roereieren met zalm (jawel) en at 3 sneden toast. Erbij een 'plunger coffee', zo'n Bodum geval. Toen ik tegen de serveerster zei dat het er zo heerlijk rustig was, ging meteen de popzender op tv aan.
Via het pondje liep ik terug naar huis. Dat pondje, wist ik nu, zou de hele dag naar de overkant van de rivier, tot de zandbank varen en kon me daar mooi afzetten voor een wandeling over Long Beach. Maar ik deed eerst m'n btw-aangifte die Bart helemaal voor me had voorbereid. Ik was nog maar net klaar toen de zwemmers terug kwamen van hun ontbijt bij Thea en voorstelden om naar het strand (Long Beach) te gaan, naar dezelfde plek waar we het kampvuur hadden gehad. In een volle bak, gingen we erheen. Rapie met Siebe voorin, Ula met Max, Joy en mij achterin en Jeremy achter het stuur. Deze nieuwe second unit huurauto zal het niet lang volhouden, vrees ik. We waren zo zwaar bealden en de weg was (zoals al eerder geschreven) zo slecht, dat we een paar keer over de grond schraapten.
Het was heerlijk op het strand, Ula en ik liepen helemaal naar het einde. We passeerden een enkele voetganger en een paar koeien, maar geen enkele (blanke) toerist. Na een tijdje trok er een buitje over en begon het te waaien, waardoor er overal zand in en op kwam te zitten. Dus besloten we maar weg te gaan. Max en Siebe waren ondertussen zoet met het bouwen van druipzandkastelen, havens voor cola- en bierblikjes en dammen in een poel. Siebe moest het meest van de tijd een shirt aan, omdat hij niet te bruin mag worden, in verband met de continuïteit in de film (hij moet dezelfde huidskleur hebben als bij de opnames in Uganda, ca. 3 weken geleden). Op de foto beklimt hij een zwarte steenpartij in het water.
Na een snelle douche gingen we allemaal wat eten bij de Jungle Monkey, het was ca. 4 uur. Ik had heerlijke spare ribs. Uiteindelijk lag ik, na nog wat internetbetalingen, plaatsen van m'n vorige stukkie en Ichat met Bart, om half 8 in bed en ging ik om half 9 slapen. Om 00.30 werd ik weer wakker en kon ik nog lekker lezen tot een uur of 2. Het diner van kreeftenpasta en lam, bij Thea, heb ik overgeslagen. Ik had m'n buik wel vol. Vanmorgen weer dee zee in. Buiten de Outspan staan nu zoveel trucks (make-up, catering en weet ik veel), dat Siebe vroeg of er een circus is neergestreken. Maar dat circus dat zijn wij. (zie foto)

Bob, bobo's en bobbels

Het werd een beetje een baalmiddag, gisteren, nadat alle verplichtingen achter de rug waren. Ik denk dat de druk er even af was en er daardoor wat ruimte was voor zelfbeklag. Ik wilde me zo graag even terugtrekken in mijn eigen thuis, maar dat is alleen een slaapkamer, waar ik op bed kan liggen (zitten kan niet, want dan stort het frame in). Ik wilde wel even een blokje om rijden, maar heb geen eigen vervoer en voordat ik, met het stuur rechts één van de vele productie-auto's achteruit van de parkeerplaats heb gemanouvreerd, zit ik al in de problemen. Ik wil wel even aan een tafel zitten met al m'n spullen erop, om een kopje thee te kunnen drinken, met daarnaast m'n computer, m'n telefoon, een muziekje erbij....en dan even naar buiten lopen om iets te halen. Maar alle waardevolle spullen houd ik zoveel mogelijk in de kast die op slot kan. Zeker nu het af en aan loopt met locale mensen die voor foto's of 'fittings' komen en mijn kamer onder de avocadobomen aan de voorkant een beetje uit het zicht -van het bewakersoog- ligt. Ik leef verder gewoon uit m'n koffer, want die kast heeft alleen een plank en daar liggen de waardevolle spullen op.
Op het laatste moment bleek gisterenmiddag dat er een afscheid voor Wilbert was geregeld, aan de overkant van de rivier. Ik heb al balend een tijd zitten wachten tot ik met iemand (Fir) kon meerijden, ook weer vol zelfbeklag over die afhankelijkheid. Hij en ik waren nog snel even naar een drankwinkel in PSJ gelopen, want het was een bob-avond (bring your own boose). Dan is een chauffeur natuurlijk wel weer handig, want die is meteen mijn bob. Over de brug reden we de zandweg op en helemaal naar de andere oever. Weer een tocht over een bobbelige weg. Maar we hadden gelukkig goede vering. Aan de vele auto's langs de weg zagen we dat we onze bestemming hadden bereikt en we zagen een vuur, verder was het pikkedonker. Gelukkig had Fir zijn zaklamp (zeklemp) mee. Op het strand brandde een groot kampvuur, eromheen ongeveer 25 mensen en verder veel flessen en glazen en een grote koelbox. Ik zeeg neer naast Didi, die in Amsterdam is geweest en het daar zo leuk vond. Met haar en CJ (Ceridwen) hadden we het over lekker eten (sushi) en leuke dingen. Thea kwam met een glaasje wijn en deed haar ding met grote stukken vlees die in het vuur/de as werden gebraden. Wilbert kon er niet over uit dat ze dit voor hem hadden georganiseerd. 'Ze' zijn Thea en Karel. Karel is een Zuid Afrikaanse set dresser, een zeer hartelijke, ontzettend homofiele jongen, waarmee Wilbert het erg goed kan vinden. W. vond het vooral erg fijn dat het niet weer een etentje bij the Kitchen was, aan een lange tafel met de bobo's erbij. Richard Claus was met zus, zoon en de Duitse editors naar de Wood 'n Spoon vertrokken, wat Marco en Paul (zijn producent) met egae waren, weet ik niet. Uiteindelijk heb ik op bed nog een paar zoute crackertjes gegeten, want die paar stukjes vlees en frikadel (alles erg zout) waren geen echte maaltijd.
Ik vond het wel jammer dat ik geen idee van het uitzicht had, terwijl ik zo graag een beetje meer van de directe omgeving wil zien. Ik hoef niet naar de wildreservaten of watervallen die in zee storten (4 uur op een bobbel/kuil/gat/steen/koe/hond/takken weg), maar een beetje blikverruiming zou ik wel leuk vinden.
Thea nodigde me uit voor een uitgebreid ontbijt (met de bobo's), maar ik heb dat en het zwemmen afgeslagen om eens in m'n eentje een beetje op adem te komen. Vannacht hield een zoemende mug me uit de slaap, maar met oordoppies in, sliep ik toch nog tot 7.30 (zelfde tijd als in Ned. inmiddels). De foto is van de overkant, richting de plek waar we het afscheid van Wilbert hadden.

Moe, moe, moe

Iedereen is zo langzamerhand erg vermoeid hier, behalve de lui die nu aankomen. Eén vrije dag per week is eigenlijk net te weinig om op te laden en je eigen dingen te doen of een tochie te maken, maar ja, ik heb nog de luxe dat ik, als ik m'n werk goed verdeel, niet de hele dag bezig ben en bovendien werk ik korte periodes. Vandaag hadden we weer 47 mensen. Ik begon dus weer om 8.30 met de nodige boodschappen en werkte de hele ochtend door aan gebraden, Marokkaans gekruide blokjes rundvlees (vrij taai helaas) of kippenvleugels met daarnaast spinazie in room. Erbij een aardappelgratin en wortelsalade met olijven (!!!!! potje van Richard). Ik had hier zelf twee potjes augurken gevonden. Meteen gekocht natuurlijk.
Gisteren aten we rijst met tomatencocosmelksaus, stirfried groente, een salade van tomaat/komkommer en ijsbergsla, met een topping van cocos en pinda. Verder brood met boter en/of humus en vers fruit en/of marshmellows. Ik droeg aan het begin van de ochtend een veel te ruime koksjas om er echte koksvlekken op te maken. Het jasje zal door Marco gedragen worden in een kerstscène geloof ik.
Na de lunch deed ik weer administratie en maakte ik afspraken met Heather Ann die voor 2 weken mijn werk hier overneemt, als ik in Nederland ben en de cateringtruck hier uit de buurt is vertrokken (waardoor de productie daarvan niet meer kan meëeten. In de namiddag zaten we wat aan de bar tot Joy, Siebe en ik, in de regen naar de Jungle Monkey liepen om wat te eten en naar twee muzikanten te luisteren. Het was er erg gezellig. Ik heb nog een tijd met Dani van de Wood ' Spoon zitten kletsen. Hij heeft het 'restaurant' (een omgebouwde caravan) inmiddels verkocht aan zijn trouwe werkneemster en zal deze zomer terugverhuizen naar Zwitserland, naar Tessin. En dat terwijl ze geen van beiden een woord Italiaans spreken. Dani neemt een container hout mee en wil daar als timmerman beginnen. Voer voor 'het roer om'."Maar wij kunnen van heel weinig rondkomen", zei hij zelf.
John bracht ons, te voet naar huis. Vanmorgen op weg naar het zwemmen vertelde Siebe uitgebreid hoe zijn Engels vooruit gaat. "Do you have a zeklemp" en dat soort uitspraken. Het was weer heerlijk!
Verder geen nieuws. Ik hoop op een rustige dag morgen. Anet zit vast op Heathrow. Zij zal daardoor al wel wat van het Afrikaanse gevoel hebben verloren.
Net liep ik even het tuinpad af naar de rivier. Op het strand speelden kinderen (zie foto met op de achtergrond de vuurtoren waar ik woensdag (?) naar toe ben gelopen)

zonder titel

Het blijft me verbazen dat de golven nog steeds niet zo hoog en krachtig zijn als de vorige keer dat ik hier was. Toen ging Timmie 's morgens nog wel mee om te surfen, maar dat gebeurt nu niet meer. Naast een groepje koeien, zat er vanmorgen een man op zijn knieën op het strand met een schepje. Jean grapte dat hij een zandkasteel aan het bouwen was. In werkelijkheid groef hij naar krabbetjes om als aas voor het vissen te gebruiken.
Ik ben gisteren aan het eind van de middag met Anet en Ula meegereden naar the Kitchen, waar Fir de hele dag was gebleven (om te herstellen van zijn longontsteking) en voor Anet een afscheidsetentje zou koken. We hebben een omweg gemaakt via de Millenium bar, omdat daar in de buurt vrouwen mooi kraalwerk verkopen. Het bleek dat dat onder anderen door de buurvrouw van de bar wordt gedaan, tevens de zus van het barmeisje. We hebben gretig in een plastic zakje staan graaien en kochten wat kettinkjes; Ik voor mezelf een riem en een armbandje. Het uitzicht daar bij die bar is prachtig, ik had weer spijt dat ik geen camera had meegenomen. We zijn niet lang blijven plakken, omdat ik het toch niet zo'n prettig idee vond daar als 3 blanke vrouwen met dure auto alleen te zijn.
Het was een hectische lunch, omdat er enkelen weer om 1 uur kwamen, sommigen om half 2 en opeens weer een heel stel om 2 uur. Het lamsvlees voor de stoofschotel bleek enorm veel botjes te bevatten en het slonk behoorlijk, dus kneep ik 'm een beetje. Helemaal toen Jerome me kwam vertellen dat Paul Brinks (producent) en zijn vrouw en Marco (Borsato) met vrouw ook kwamen eten. Gelukkig had ik nog een schaal met pastasalade van gisteren over, dus kon ik dat erbij geven. De lamsstoof bleek uiteindelijk enorm in de smaak te vallen. De sinaasappelcake die ik bakte ook, al was die vreselijk aan het blik blijven plakken en kon ik er alleen brokken van 'snijden', omdat plakjes niet ging. Er waren dit maal weer 46 'gasten'.
Na de lunch deed ik wat administratie en wat werk voor Bladwijzer.
's Avonds vertelde Wilbert dat de locale mensen die in een stuk gekapt woud een dorp aan het bouwen zijn, nu al de huizen aan het verdelen zijn; ze willen het dorp, dat voor de film ook in brand dient te worden gestoken, behouden. Omdat de wanden uit klei bestaan, zal er na de brand nog best wat over zijn, dus dat is geen probleem, maar hoe het verder met landrechten of iets dergelijks zit, weet ik helemaal niet.
Op bijgevoegde foto staan, van links naar rechts, Joy de moeder van Siebe, John, de eigenaar van de Outspan inn, moi en Thea. Fir heeft de foto eergisteren gemaakt toen Thea kwam om uit te gaan met Ethel.

Blaren

Vanmorgen ben ik voor de verandering niet mee gaan zwemmen, maar stond ik om half 7 aan de overkant bij Heather Ann om samen met haar, haar vriend en een oude hippie, waarvan ik nog steeds de naam niet weet (hij is de eigenaar van het backpackers gueathouse Jungle Monkey), een verkwikkende wandeling te maken. We liepen in ferme pas naar de vuurtoren (ca. 15 minuten lopen), genoten daar een tijdje van het uitzicht over zee, met langzaam voorbij varende tankers en liepen toen via de achterkant van het golfveld terug. Steve ging aan het werk (ik geloof dat hij de eigenaar is van het poche hotel The Cremorne) en Heater Ann, de hippie en ik dronken in Heathers voortuin een kopje koffie. Het is vanmorgen heerlijk zonnig en warm. Er liepen nauwelijks kinderen, omdat ze hier nu een lange paasvakantie hebben (sommige scholen wel 3 weken). Nog een paar wandelingen en de schimmel is van m'n werkschoenen af. De ochtendwandelingen worden door dit clubje gemaakt om fit te blijven en om op zondag langere tochten te kunnen maken. Ik ben uitgenodigd ook eens mee te gaan, zou dat aan de ene kant heel graag doen, maar ik ben de hele tijd zo bezig, dat een luie zondag me ook erg waardevol is.
Anet zou met een stelletje vandaag naar een bijzondere waterval gaan, maar ze kunnen geen 4 x 4 auto krijgen, dus gaat dat waarschijnlijk niet door. Ula en max zouden komende week een paar dagen met Joy en Siebe naar een natuurpark gaan, maar Joy wil toch liever dat Siebe, voordat zijn draaidagen beginnen, schoolwerk doet en een beetje routine houdt. Zulke uitjes zou ik ook graag doen, maar er is natuurlijk gewoon werk aan de winkel.
Gisteren zou de lunch om 2 uur zijn, vanwegen de recce, maar om 1 uur bleken degenen die niet mee waren zo hongerig dat ik er 2 shifts van heb gemaakt, om 1 en om 2 uur. Dat pakte wel goed uit, want daardoor stond er geen al te lange rij. Lunch bestond uit reepjes kip in pesto roomsaus. De pesto heb ik uit Nederland meegenomen (is hier absoluut niet te krijgen). De kip heb ik eerst in yoghurt gemarineerd, kort daarin opgekookt en toen in de saus gedaan. Erbij een pastasalade met reepjes rauwe paprika, kort geblancheerde wortel, zongedroogde tomaat en kappertjes. Verder bruin brood met zonnebloem- en pompoenpitten erdoor en erbij humus en kippenleverpaté.
Na de lunch, heb ik eindelijk de keukenvloer schoongemaakt. Met de waardeloze zwabber en veger die ze hier hebben, valt dat niet mee. Bij Boxer haalde ik voor R 700 5 kg lamsvlees, 4 kg runderbiefstuk, 5 kg roastbeef en 3 kg kippenvleugels. Daarmee, en met de bestelling van de scheepshandelaar uit Durban die vandaag komt, kan ik tot mijn laatste kookdag voort. Morgen moet ik met Richard Claus overleggen wanneer ik eind april weer hier verwacht word en hoe lang ik dan blijf.
Aan het eind van de middag kwam Thea naar de Outspan. Ze is gevraagd voor een rolletje in de film! We haalden samen Ethel op. George ging toch ook mee en reed ons eerst naar de Wood 'n Spoon, die dicht bleek en toen naar Wettham Hill, een restaurant iets boven de stad, met prachtig uitzicht. We zaten er buiten. Het was er super! We aten een paar salades vooraf en lamsvlees als hoofdgerecht. Dat vlees kwam natuurlijk van Ethel, was prima, alleen te lang gebakken. Ethel vertelde over haar werk en kansen. Wij hebben haar voorgesteld dat ze een eigen zaak moet openen. Mogelijk dat dat er alleen al toe leidt dat ze bij Boxer een loonsverhoging krijgt. Ze vertelde uitgebreid over haar werk hier. Het is echt een voorrecht zo'n kijk in een hele andere wereld te krijgen. Nadat we Ethel thuis hadden afgezet dronken we nog wat bij de Jungle Monkey, vandaar ook de uitnodiging om vanmorgen mee te komen wandelen.

The making of

Gisteren begon ik om 8.30. Met de paraplu ging ik boodschappen doen. Omdat ik niet alles in één keer kon dragen, moest ik een paar keer heen en weer. Bij de bakker zouden de vetkoekies die ik als extra wilde serveren pas om 12.30 te komen. Toen ik later op de middag kwam, was er helemaal niets meer. Vandaag kan ik na 10.00 terecht, zeggen ze. Voor de lunch kookte ik een hele berg bonen (eergisterenavond voorgeweekt), daarbij 5 kg aangebraden en op smaak gemaakte rundergehakt (van Ethel natuurlijk) en voor de niet-rood-vlees-eters gebakken banaan met een notenkorstje, verder een tomaten-groentensaus en als side-dishes sambal (vers), chakalaka (uit blik) en yoghurt met appel en gember. Oh ja en foccacia, die erin ging als koek! We mixen steeds meer nepvruchtensap (uit concentraat) en er blijven natuurlijk bergen vaat over, maar men is nog steeds zeer tevreden. Na de lunch en het schoonmaken, deed ik wat computerwerk en liep ik weer de stad in. Ik wilde wat groente voor een salade bij de braai kopen, maar het was overal zo vreselijk druk, dat ik daarvan af heb gezien.
De helft van de productie zat op het gazon onder de boom voor een script-reading. Ik was bij het kleine souvenierwinkeltje (Krafty Kameleon) aan de overkant om wat van mijn per diem aan de houten vissies uit te geven, maar er was nog geen nieuwe lading binnen.
Daarna ging het verder met de voorbereidingen voor de braai. Er kwamen 18 mensen eten. Richard (Rapie) en ik, bleven nog wat aan de bar plakken tot we ons drankje op hadden. We waren de laatsten.
Vandaag gaan velen naar een recce ([rekkie]:locatiebezoek). Ze komen pas laat lunchen. Daarom doe ik maar een koude pastaschotel met kip in pestosaus (potje pesto van huis meegenomen). Het begint me een beetje zwaar te vallen om te varieren met het beperkte groentenassortiment hier, maar goed, nog 6 of 7 maaltijden en dan mag ik weer even op m'n lauweren rusten.
Fir heeft er goed aan gedaan naar de dokter en het ziekenhuis te gaan. Hij blijkt een longontsteking te hebben. Geen kattenpis dus.
Vanavond uit met Thea en Ethel? We zullen zien.

Het ruisen van de zee

Vannacht moest ik er weer aan denken, dat rijmpje: "Een dominee uit Urk, die zou op Schokland preken, maar door het ruisen van de zee, was hij zijn tekst vergeten." Elk moment hoor je hier dat ruisen van de zee, terwijl we er hier nog een flink stuk vanaf zitten. Ik geloof dat de Wild Coast, die hier zo'n beetje begint, bekend is om de flinke golven. Vanmorgen ben ik er niet in geweest; Het regende weer. Het ruisen wordt nu overstemd door een wasmeisje naast mijn badkamerraam, een slijptol in the News café en een kerkkoor, ergens in de buurt.
Gisteren heeft Sylvia Sigwampa voor ons gemaakt: spinazie met braaipap (polenta) en heel weinig zout, op een specifieke manier opgekookt. De zoute worst die ik erbij bakte, compenseerde de wat flauwe smaak. Erbij een grote salade en wat stukken kreeftenstaart (over van de zondaglunch bij de Kitchen). Ik had koekjes (gekocht) in plaats van brood. 't Was een drukke start van de week, dus kwam het er gewoon niet van. Bij Boxer, de supermarkt, plaatste ik een vleesbestelling voor deze week. Ik nam meteen de gelegenheid om Ethel, de slagersmanager, uit te nodigen voor een 'ladies night out' samen met Thea. Ethel en Thea zijn goede vriendinnen. Ethel werkt als een paard, moet met gebrekkige apparatuur en, naar eigen zeggen lui personeel, een drukke slagerij, die veel zelf maakt, op orde en hygiënisch houden, en stond gisteren, toen ik haar ontmoette, elders in de winkel pakjes houdbare slagroom schoon te vegen (waarschijnlijk weer geplet in de vrachtwagen, bij het aanleveren). Ik kwam haar zaterdag in een andere winkel tegen, voor het eerst zonder wit papieren mutsje. Kleine zwarte, korte vlechtjes (duidelijk van nylon) staken onder een gebreid mutsje uit: altijd een mutsje. Ik weet niet of ze onze uitnodiging gaat accepteren, maar hoop van wel.
Na de lunch (meer dan 40 man) deed ik een bestelling bij de groothandel, liep ik in en uit bij Esna, de cashier, voor loon van de keukendames, aanvulling van mijn kasgeld en uitbetaling van mijn 'per diem' voor komende week. Er was interesse voor een braai, dus deed ik weer inkopen en bereidde ik het een en ander voor, maar juist vanavond schijnt het druk te worden, omdat er een 'script reading' is, dus heb ik die braai uitgesteld. En opeens was ik 'vrij'. Een hele gekke gewaarwording.
Helaas werkt Ian, de barman, nog maar een paar dagen hier. De bar brengt niet genoeg op, dus is hem verteld dat hij alleen van de winst betaald kan worden en dat levert hem te weinig op. Zelf werk ik nog 8 dagen, daarna starten de opnames en komt er centrale catering. Ik heb daardoor (onverwacht) voordat ik naar huis ga een paar dagen vrij. Geen idee wat ik dan ga doen, want ik heb geen eigen vervoer en kan sowieso niet alleen op pad hier. Ik zal Ian wel missen. Hij stond aan het eind van de dag toch gezellig naast mij, bij de keuken. Een Indiaase jonge vent, met een zeer geaffecteerd Engels accent en een klein hanenkammetje in zijn dikke haar - kennelijk in de mode hier, want er lopen nog een paar mensen zo uitgedost rond.
Gisterenavond zijn Joy, Rapie en ik gaan eten bij de Wood 'n Spoon. Siebe reed met Jean mee naar the Kitchen, waar hij met Max wilde spelen (Siebe is 9, Max 10 geloof ik). Het was een verademing om een avondje alleen Nederlands te kunnen spreken. We roddelden heel wat af, terwijl de maan over de golven scheen.

Mgazana

Er kwamen uiteindelijk 450 mensen bij de casting. Ik ben tussendoor nog even gaan kijken, maar had het verder weer lekker druk. Ik maakte een curry met soyabrokken, daarbij gele rijst en linzen met Chakalaka, een soort atjar/chutney achtig goedje uit blik. Hot en spicy. Erbij nog een raita (yoghurt met komkommer) en verder bananenbrood. Voor het bakken van de papadams was geen tijd meer, maar het was genoeg allemaal.
Na de lunch maakt ik nog snel pizzadeeg. Daarna deed ik administratie en was het wachten op Richard, die mij een lift zou geven naar de Kitchen. Ik had weer te weinig deeg gemaakt, dus maakte bij Thea nog wat. Verder zaten we er in de zon en dronken we heerlijke witte wijn. Richard knipte het haar van Max, zijn zoontje dat hier weer voor twee weken is, samen met Ula, de tante - zus van Richard. Fir stortte zich 's avonds weer op het pizzabakken. Ik heb alleen maar zitten kletsen en ging vroeg naar bed (kwart over 9). Ik had de kamer naast Fir en Anet gekregen, met prachtig uitzicht over de bergen en de rivier.
Zondagmorgen was lekker lui. We ontbeten en dronken lekker veel koffie. Ik deed wat werk (menu's voor deze week bedenken om vandaag een bestelling te kunnen doen) en vertrok samen met Thea en haar zoon George naar Mgazana beach. We hadden alle drie erge zin in een dagje zonder de anderen, dus vertrokken een beetje stiekem, waarover we ons wel schuldig voelde. We waren bang voor de nodige paasdrukte op het strand, er reden opvallend veel auto's (bakkies) op de hobbelige en slingerende zandweg, maar uitendelijk troffen we alleen koeien langs de branding (zie foto). George ging vissen en Thea en ik kletsten over haar bedrijf, The Kitchen waar ze kookcursussen wil gaan organiseren. Er werden ons geen kreeften aangeboden, dus aten we alleen een salade en een stukkie vlees, gebraden op een vuurtje. Eenmaal thuis (bij Thea) ging ik een uurtje liggen. Toen ik wakker werd, bleek iedereen te zijn vertrokken en was het overal donker, maar George kwam me even later halen voor een kleine braai bij het huis.
Hierbij als extra nog een foto van een echte, volleerde witchdoctor. Er lopen hier soms vrouwen met witte strepen op hun gezicht, zij zijn beginnend witchdoctor. Vrouwen met een volledig wit gezicht zijn iets verder gevorderd en als ze zijn uitgedost met een kralenrand met kippenverentooi, dan zijn ze volleerd en kunnen ze 'genezen'. Volgens mij betreft het een soort voodoo-praktijken.

opklaringen!

De eerste week zit er bijna op.
Gisteren kwamen er 35 mensen lunchen. Omdat er steeds meer lui bij de productie nodig zijn, worden het er komende week vast meer dan 40. Ik moet daar toch m'n maaltijden op gaan aanpassen, of liever gezegd de bereidingswijzen.
Het bleef gisteren miezeren en alle mensen die achter hun bureau zaten, hadden het koud. We zijn nog niet echt op het frissere weer gekleed. Ik hoop ook wel dat het weer iets warmer zal worden, maar met het idee dat het deze dagen heeft gesneeuwd in Nederland, neem ik een beetje herfst hier op de koop toe. Omdat iedereen wat rillerig was, besloot ik hutspot te maken, met een scheppie jus. Daarbij bakte ik worst en krokante baconsnippers en voor de niet rood vlees eters (dat zijn er vrij veel) kip. Ik had ook eiersalade en vers bruin brood met humus of kippenlevermousse.
Sylvia hielp me gelukkig.
Er waren erg veel mensen voor het ontbijt geweest. Daardoor was er al vroeg in de ochtend ook veel afwas. Ik zei daarom tegen m'n keukendames dat we, ook omdat er steeds meer mensen bij de lunch zijn, misschien extra hulp moeten inschakelen of een andere oplossing moesten gaan bedenken. 'k Heb ze even de tijd gegeven om met elkaar te overleggen. Sylvia kwam me vervolgens zeggen dat ik geen extra hulp moest inschakelen, maar hun loon moest verhogen. Er volgde nog wat heen en weer overleg, totdat we besloten alleen het loon te verhogen, van R 15,00 naar R 20,00 per uur. Als ze het werk dan niet binnen 4 uur afkrijgen, gaan ze gewoon door tot alles klaar is. Ik ben vervolgens even naar de accountant gegaan om dit nog te overleggen. Zij ging daarop weer naar de productie manager die uitrekende dat we bij dit aantal werkuren tot R 25,00 kunnen gaan. Ik opperde vervolgens om er dan 22,50 van te maken en presenteerde dat als een paascadeau in de keuken. Het verdiende me een 'thumps up' en er brak meteen een opgewonden geklep in de afwasruimte los. Het is ook wel wat, als je je bedenkt dat ze bij de eigenaar van de Outspan R 7,50 per uur krijgen uitbetaald.
Na de lunch en na wat opruimen en administratie toog ik toch maar weer naar de winkel (alleen Pick 'n Save was op deze goede vrijdag om 4 uur nog open, want gerund door moslims en gewoon slimme zakenlui) voor melk en cacaopoeder. Zo maakte ik weer de blits met warme chocolademelk voor alle verkleumde zielen.
Om 7 uur gingen Fir, Anet, Joy, Siebe en ik naar de Delicious Monster waar we crayfish, mosselen (Siebe) en lamcurry (Fir) aten. Siebe probeerde met vanalles het kampvuurtje aan te houden, waarvan de rook hinderlijk in onze richting blies. Fir kreeg het er extra benauwd van. Hij heeft een vervelend hoestje.
Vandaag is er een casting voor locale bevolking. Het begint om 8 uur. Om 7 uur stonden er al mensen bij het stadhuis, waar ze zich moeten melden (zie foto van later op de dag). Geen idee wat de opkomst zal zijn, maar er worden erg veel mensen verwacht.

Goede vrijdag?

Gisteren aan het eind van de dag betrok het en werd het fris. Toen begon het te regenen en het regent deze ochtend nog steeds. De druppels vallen hard op het zinken dak van mijn huisje. Het klinkt wel gezellig, maar ik moet er straks toch wel uit. Een regenjas vind ik erg benauwd, dus ik ga een paraplu lenen om een paraplu te kunnen kopen.
Het verven van de eieren met het bietensap is geen echt succes geworden, misschien ook niet omdat het bruine eieren zijn. En of we ze nog gaan verstoppen en zoeken is ook maar de vraag, 't is er niet echt het weer voor.
Ik weet niet of het de regen is of die goede vrijdag, maar het is buiten mijn badkamerraampje opvallend stil. Normaal gesproken worden daar, op het platje voor de wasserij en het 'onderhoud-schuurtje', door het personeel uitgebreid de dingen van de dag doorgesproken (om 7 uur 's morgens). Ze spreken Xhosa, die gekke kliktaal. Ik versta er natuurlijk geen bal van.
Omdat er nu rond de 30 mensen zijn voor de lunch, en er komen er nog enkelen bij, is het vrij hard werken om alles op tijd klaar te hebben. Ik bedenk steeds kleine extra 'verfraaiingen', die er of bij inschieten of me net iets teveel tijd kosten. Gisteren maakte ik pasta met een beetje pesto en voor de beet wat fijngesneden rauwe paprika. Daarbij een keuze tussen runderreepjes (vlees dat over was van de braai bij Anton) met tomatensaus, of vis (heek) met een garnalen en mosselsaus. Als basis daarvoor gebruikte ik de bisque die ik vorige keer nog maakte van de garnalen die maar niet wilden bevriezen in de vorige vriezer. Ik had er niet op gerekend dat er zoveel visliefhebbers zouden zijn, dus moest het uieindelijk helaas een beetje ransoeneren, maar voordeel was wel weer dat het erg in de smaak viel. Erbij nog een frisse salade, humus (voor velen iets om elke dag van de smullen, zo blijkt) en bruin brood gevuld met noten, gedroogd fruit en vreemd zure rozijnen.
Met Amanda overlegde ik of er 's avonds iets bereid moest worden. Zelf was ik uitgenodigd voor de verjaardag van Catherine, de eigenaresse van de Outspan. Amanda vond dat er niets hoefde te worden gedaan, maar de first, second en third AD (allen uit Kaapstad) zouden tot laat vergaderen, dus sprak ik met ze af een soep te maken. Joy en Siebe zitten hier ook een beetje klem, omdat ze geen vervoer hebben, dus die wilden ook wel eten. Uiteindelijk kwam bijna iedereen een bakje vragen, omdat het was gaan regenen en men bleef plakken.
Ik moet leren dat hier vrij gemakkelijk afspraken of plannen worden gemaakt, waarvan je nog maar moet afwachten of men zich er ook aan houdt. Vrijblijvend dus.
Bij de soep nog wat kaas en een plakje brood en een plakje gegrilde 'polenta', ook nog steeds restmateriaal.
Vrij laat kwam ik bij Heater Ann voor de verjaardag van C.. Ik heb er een tijd staan praten met een man die land verdeelt, of in ieder geval bepaalt hoe groot welk perseel is. Kadastraat werk, neem ik aan. Hij klaagde over de teloorgang van PSJ. Op het voetbalveld moet een grote shopping mall komen en de grond is overal door de slechte riolering zwaar vervuild. Of hij al zo teleurgesteld is dat hij binnenkort vertrekt, vroeg ik, maar natuurlijk is dat geen optie. Het is duidelijk een plaats 'you love to hate'.
Ik heb gisteren nog een boel mensen blij gemaakt met kleine paasversieringen meegenomen van de Xenos. Ben benieuwd of de sfeer er vandaag nog in komt.
We zijn gewaarschuwd voor drankcontroles, dit hele paasweekend, met een 'zero tolerance policy', waarbij je zonder pardon tot dinsdag achter de tralies wordt gezet. Geen idee of er nog iemand van de crew wordt gesnapt.

Party time

Het was weer een drukke dag gisteren. Ik heb een boel boodschappen gedaan en dacht na de lunch (kip in kokosmelk met rijst en gebakken groentes met pindasaus, erbij zelfgemaakte sambal en verder kruidkoek en fruit - alles viel erg in de smaak!) wat zaken op orde te kunnen brengen, maar ik bood aan wat voor te bereiden voor de braai bij Anton; Het afscheid van Michiel. Dat betekende nog meer boodschappen, vis en kippenkluiven in de marinade, pasta koken voor een salade en dingen inpakken. Ondertussen raspte Siebe bietjes, voor fel paars sap om eieren mee te verven. Ze liggen er nu in te kleuren. Vandaag zullen we ze koken. Morgen worden ze verstopt. Ik heb Jackie uiteindelijk ingehuurd voor een extra uurtje, want er was meteen een berg afwas.
Rond een uur of 7 ben ik met Anton en alle spullen naar zijn huis vertrokken. Hij woont eigenlijk halverwege de Outspan en the Kitchen, langs de hoofdweg richting Umtata en tegenover het tankstation. Hij heeft een huis gehuurd dat uitkijkt (voor zover ik het in het donker kon zien) op een klein zwembad (wel met 'nachtverlichting'), een groot gazon en dan de M'zimvubu rivier. Pikant detail is dat er in de badkamer een grote spiegel hangt, waarin je jezelf op de pot kan zien zitten, wauw! In de met fel tl-licht verlichte keuken begon ik toastjes met verse humus te besmeren en sneed ik de salami van de Albert Heijn aan. Ondertussen kwam er helemaal niemand. Er bleek nog een bespreking te zijn; iedereen arriveerde erg laat. Enkelen gingen nog naar het happy hour bij the News Café. Daar vandaan hoor ik nu (8 uur 's morgens) al veel geklop en gehamer: de afbraakwerkzaamheden zijn begonnen.
Anton heeft me uiteindelijk in sneltreinvaart -hij rijdt als een bezetene- naar huis gebracht. Lezen lukte niet meer.
Ik heb me verslapen en het zwemmen gemist, maar dat bleek wel goed uit te komen, want de auto van Jean was helemaal vol met vroege (zwem)vogels.
Na de geweldadige overval van een aantal weken geleden is de beveiliging opgeschroefd. De bewakers hier lopen met stunguns (zie foto). De overvallers zijn trouwens gepakt. Bij een wegblokkade is er één gaan schieten. Hij is daarop zelf dood geschoten.
Morgen meer.

vervolg op vorige bericht

Ik zag Fir en Anet uiteindelijk uitgebreid gisterenmorgen, hier bij the Outspan. Het was een leuk weerzien, met iedereen. Dat ze allemaal zieden dat ze me zo hadden gemist, streelt m'n ego (liefde gaat duidelijk door de maag!).
Het was een rommelige dag verder. Ik heb vanalles uitgepakt, alle schuursponsjes, kruiden, paasversierinkjes etc. Ik kreeg m'n kasgeld (na 3 handtekeningen, van allemaal verschillende mensen) en ging boodschappen doen. Ik zou uiteindelijk 4 x boodschappen doen, de laatste keer, omdat ik vergeten was houtskool te halen. Voor de lunch maakte ik een tonijnsalade en een aardappelsalade met bruin brood met zongedroogde tomaten. Ik had geen idee hoeveel mensen er bij de lunch zouden zijn. 't Werden er uiteindelijk 24, waaronder 3 'gasten' (mensen - vakantievierende familieleden meestal - die ik eigenlijk niet mag serveren, omdat daarvoor niet wordt betaald).
Francina (zie foto - ze zegt altijd "hello sissie" ter begroeting) hielp me. Ik vroeg hoe het met haar was (ze heeft erge last van maagzweren). Zelf was ze wel goed, vertelde ze, maar eergisteren was de dochter van haar broer zomaar dood neergevallen, 27 jaar oud en niet ziek of zo. Jackie vertelde later wel dat die dochter epileptische aanvallen had gehad. Er wordt nog autopsie verricht.
Na de lunch heb ik eingelijk gewoon doorgewerkt, omdat er voldoende animo leek te zijn voor of een braai of een gezonde stir fry (ik noemde het uiteindelijk een stirbraai). Ik sneed alle groente voor, marineerde de kip en maakte een yoghurt saus. Van de braaipap, waar Syliva de vorige keer Umfino (pap met spinazie) van maakte, maakte een dikke pap met een beetje geelwortel, eekhoorntjesbroodpoeder en truffelolie. Dit liet ik in een bak opstijven, om er plakken van te snijden die weer op de bbq gingen.
Fir ging ondertussen naar de dokter. Hij had van internet een lijst met symptomen van de ziekte van Lyme geplukt en had zelf zoveel overeenkomsten ontdekt dat 'ie zich ernsitg zorgen maakte. Het feit dat de ziekte alleen met een hersen- of ruggenmergprik goed is vast te stellen, maakte het er niet beter op. De dokter constateerde griep.
Uieindelijk was er nauwelijks animo voor de stirbraai, totdat ik besloten had nog even mee naar boven te gaan, naar The Kitchen. Toen kwamen er plots toch nog allemaal eters. Ik denk dat er uiteindelijk 10 mensen zijn geweest.
Boven heb ik Thea verblijd met een rol aluminiumfolie, schuursponsjes en een poffertjespan (met recept). Vooral de pan vond ze geweldig.
Vandaag belooft een makkie te worden, nu ik vrij veel spullen van gisterenavond kan verwerken. Ik maak denk ik ook een kruidkoek. Vanavond is er eerst happy hour bij het News café, hiernaast, omdat dat morgen op de schop gaat (het wordt het restaurant van Marco) Ik hoorde dat hij (Borsato) hartelijk had gelachen om de suggestie van een stand-in of stuntman voor het flamberen van een biefstuk.
Na het aperitief zou Heather Ann, van Jesters, aan de overant van de straat, een maaltijd verzorgen, maar er wordt ook iets georganiseerd ten afscheid van Michiel, de firt AD (assisten director) die i.v.m. irriconsilable differences (!?) is ontslagen. Vandaag arriveert de nieuwe first, met de second en de third (AD). Richard Claus komt vandaag ook terug, hij is nog langer in Uganda gebleven, naar verluid vooral om de rekeningen te betalen.

home away from home

De eerste duik in zee is alweer achter de rug. In de drie vorige weken was het water nooit zo laag en waren de golven nooit zo bescheiden. Ook het weer is anders: droger en frisser. Maar droog is het volgens de berichten afgelopen week allerminst geweest. Mijn bagage, die ik bij boven in The Kitchen (de lodge ca. 5 km 'boven' Port Saint Johns (PSJ) is daar het bewijs van. Mijn werkschoenen ( zie foto) zaten onderin de rugzak. De rest is alleen klam en vooral erg gekreukt.
Maar goed.
De vluchten hierheen verliepen met veel vertragingen. Amsterdam - Londen vertrok 3 kwartier te laat, waardoor ik op Heathrow moest rennen voor de aansluiting. Nou ja 'moest'; De volgende vlucht bleek 2 uur vertraagd en vertrok uiteindelijk zelfs 3 uur later. Gelukkig zaten we nog niet, dus heb ik eerst rustig nog wat gegeten. Om half 12 's mogens was ik in Johannesburg. Daar was het maar 10 graden en regende het. Mede door het slechte weer was de vlucht naar Umtata ook vertraagd, ruim een uur. Het was zlefs nog maar de vraag of we wel op Umtata zouden landen; Ze vliegen ook wel eens op het laatste moment door naar East London.. De vlucht verliep vrij rustig, volledig in de wolken, maar met alleen onder een enkele bui wat hevige turbulentie. We maakten wel een doorstart, maar dat was een ere-rondje: vogels op de landingsbaan.
Uieindelijk reden we in het donker naar PSJ, waar we meteen bij the Fish Eagle, aan de rand van het centrum, gingen eten. Er zaten vanuit J'burg al meerdere crewleden in het vliegtuig, allen terug van Uganda, waar de afgelopen 2 weken opnamen zijn gemaakt -zeer hectisch en vermoeid. Onder hen zijn ook Siebe (Thomas in de film), een jochie van ca. 10 jaar en zijn moeder/begeleidster Joey. Over Siebe vertel ik vast nog wel.
Het eten duurde lang, of eigenlijk duurde het lang voordat er iets kwam. Siebe viel bijna in slaap, op de schoot van Jean. Ik heb hem en zijn moeder met Peter, de chauffeur, naar de Outspan inn gebracht, ze logeren in de kamer naast mijn huisje. Zelf ben ik nog met Peter naar The Kitchen gereden om mijn bagage op te halen. Fir en Anet lagen al te slapen. Fir was al het hele weekend ziek.

lanterfanten

Het is een lanterfant-dagje. Vanmorgen zocht ik een leuke Transkei gids bij Pied a Terre, maar er is niets speciaal van dat gebied, met uitzondering van een goed kaartenboekje. Daarna ben ik met Di naar het Amsterdamse Bos gegaan; Alsof het geen winter is, moest ze weer in een aantal poelen rondwandelen. Ik heb m'n (nou ja, van Jeremy eigenlijk) boek bijna uitgelezen, wekend in bad. Daarna nog even wat boodschappen en nu aan de kook. Gisteren hebben we toch zelf sushi gemaakt. Nu van de overgebleven tonijn en zalm, maak ik viskoekjes, met een lenteui, bloedsinaasappelschilletjes, een beetje verse koriander, even geroosterde venkelzaadjes en wat tabasco. 't Geheel bind ik met aardappel (puree) en natuurlijk verder wat zout en peper. Van de ananas maakte ik een soort salsa, ook met wat koriander, bloedsinaasappel partjes, een rood pepertje en wat olie waarin ik de venkelzaadjes liet afkoelen. Omdat we ook nog raviolivulling overhebben probeer ik een brood te vullen met ricotta/spinaziemengsel en voor een extra kik wat zongedroogde tomaat. Ik kneed het niet door elkaar, maar maak er een rol van, die probeer ik dan voordat het de oven in gaat aan te snijden tot ronde schijven. Geen idee of het gaat lukken.
Timmie mailde dat er eindelijk een nieuwe vriezer is gebracht, die is geïnstalleerd en het ook doet. Hij heeft 70% van de inhoud van de vorige weg moeten mieteren (inmiddels bedorven natuurlijk). Ik hoop dat het de mini loempia's betreft, die er op het eerste gezicht goed uitzagen, maar alleen vele lagen deeg, een erwtje en een blokje wortel bleken te bevatten. Toch had ik Tim op het hart moeten drukken te proberen een soort compensatie te regelen voor de geleden schade. Geen idee hoe dat daar werkt. Wel jammer van al het geld natuurlijk.
Bart maakte gisteren weer een meesterwerkje naar aanleiding van Di's verjaardag (zie hierbij) Ik kan niet wachten op het speenvarken, waarmee we dat weer gaan vieren.

storm

Met de storm die om het huis loeit, begin ik toch terug te verlangen naar het klimaat in PSJ! Ik ben benieuwd hoe het er nu is en hoe het Fir en Anet vergaat. Ik mis het verwennen van de crew, ben benieuwd of de vriezer al is gemaakt of vervangen en kijk ernaar uit weer uit eten te gaan bij één van de hippie tenten (zie Fir's foto van de Wood'n Spoon). Het is wel een heerlijke deal, zo'n paar weken op en af, maar twee weken thuis is net te weinig om alles te doen wat ik zou willen. Ik heb Phil en Annemiek nog niet eens gezien!
De loempia's van gisteren waren uiteindelijk geen succes. De rijstvellen waarin we ze hadden gewikkeld, braken in het hete vet, waardoor de loempia's vol liepen. De verse ananas was gelukkig wel lekker. Vandaag willen we sushi eten, liefst zelf gemaakt, maar ik denk dat er geen visboer op de markt zal staan, met deze harde wind. Gisteren hing een enkeling al aan zijn zeil. Wat me toen al opviel was dat er niemand met een hele paraplu rond liep; bij iedereen was 'ie kapot gewaaid. Er is geloof ik een ontwerp voor schermen die windbestendig zijn, maar die zie je nog maar weinig.

lekker koken

In het gure weer ben ik vanmorgen naar de Hanos geweest om inkopen te doen. Ik heb me tegoed gedaan aan olijfolie, sesamzaad, sponsjes, folie, gedroogde tomaten, een poffertjespan (voor Thea) en nog veel meer. Ben vooral erg blij met het stukkie Appenzeller kaas voor de Zwitserse eigenaren van de Wood'n Spoon. Op de Albert Cuyp kocht ik een goedkope koffer om het allemaal mee te kunnen schouwen naar Port Saint Johns.
Vanmiddag maakte ik de vulling voor de loempia's die we vanavond eten. Van de garnalen die er niet meer in passen, maakte ik een puree in de mixer met verse gember, een rood pepertje, citroenblad, wat vissaus en een ei. Daarvan heb ik rolletjes in plasticfolie gemaakt die ik op een mandje in de pan gaar heb gestoomd. Erbij een sausje van sesamolie, rijstwijnazijn, ketchup en wasabi. Van de aardperen die ik gisteren kocht heb ik chips gebakken. We zitten al bijna vol.
Vandaag kwam de dvd van Into the Wild binnen. Ik zag die film in het vliegtuig en was wel onder de indruk. De muziek van Eddie Vedder vind ik prachtig.

dat was het weekend

Het weekend zit er weer op. Zaterdag hebben we ons gebruikelijke en heel vertrouwde rondje door de stad gemaakt, eindigend bij Oosterling voor een lekker Upje. Daarna een etentje en famille bij De Witte Uyl, niet heel bijzonder (al hadden ze ambachtelijk basilicumijs) maar wel gezellig. Ik at schelvistartaar met schelvislevermayonaise en heekfilet met een zoete aardappelpuree. Als dessert een gorgonzolataartje met aardbeienijs met madame jeanette. Lekker hoor!
Gisteren eerst bij pa op bezoek, die zo is opgeknapt dat hij steeds de benen neemt. Daarna door naar Utrecht voor een nieuwe editie van de Trianon Jazz Club met, naast Hans op z'n trombone, dit maal een Franse klarinetspeler: Alain Marquet. Ik moet bekennen dat ik erg door de muziek heen heb zitten kletsen. 's Avond thuis aten we een heerlijke côte de boeuf van Alain Bernard, de slager op de Albert Cuyp. Erbij alleen wat gebakken aardappel en gestoofde prei en een goed glas Haut Médoc de Giscours (2001). Vanmorgen bakte ik een pijnboompittencake met rozemarijn, maar er zat een pul in (West-Fries voor ongaar middenstukkie). Vanmiddag experimenteerde ik met linzenbrood (rode linzen gekookt met currypasta, gekneed door het brooddeeg, bij de laatste rijs). Goed gelukt.
De tijd vliegt, net als de wind - de paraplu waait alle kanten op. "Hondenweer", volgens Di.

Wat een rot weer; Regen en wind en gure kou, ben ik toch niet meer helemaal gewend. Gelukkig is er uitverkoop en kan ik winkel in winkel uit. Di volgt trouw, maar vindt er niks aan! Op de Albert Cuyp, wilde ze alleen maar bij de dierenwinkel en de poelier langs. Vanmiddag gaan we naar de dierenarts voor de jaarlijkse 'griepprik' (rabies, kennelhoest etc.). Bij de visboer was het weer lang twijfelen wat er vanavond op tafel moet komen. Prachtige kingkrabbenscharen, mooie heek, verse langoustines etc. Het wordt een salade van linzen met fijngesneden meegesmoorde wortel, prei en rode peper, aangemaakt met wat Thaise currysaus en daarbij kort gefrituurde mirna's (een soort kleine wijting, die ik schoonmaak, door de gekruide bloem haal en dan met de staart in de bek in een flinke laag olie bak).

even thuis

Vanaf maandag ben ik twee weken thuis. Het is weer even wennen aan alle blanke mensen op straat en het aan de andere kant in de auto stappen, maar thuis zijn is ook weer heerlijk, met Bart en Di (die nodig geborsteld moest worden - elke dag!)
Het is niet mogelijk om iedereen echt mee te voeren naar alles wat ik meemaak, maar ik wil het toch graag proberen, want sommige ervaringen zijn zo bijzonder dat ik ze graag deel.
Vandaag was ik voor het eerst weer in de Albert Heijn. Wat een weelde! vergeleken met de supermarkten in Port Saint Jonhs (en dat zijn er wel 3, dus echt klagen mag ik helemaal niet, als shopaholic). De variatie aan verse groente en fruit valt me het meest op. Het is ook gemakkelijk om vruchtensap etc. uit te kiezen, want ik weet wat ik ervan verwachten kan, dat is in PSJ nog maar gokken.
Vandaag kocht ik bij Carl Denig een echt koplampje voor Peter Sekele, de runner van productie. Hij was onder de indruk van het lampje dat ik bij me had en bij stroomstoringen in de avond goede diensten heeft bewezen, dus heb ik hem beloofd er één mee te nemen.
De avond valt. Ik hoor een merel; zie je wel dat wij hier ook mooie vogelgeluiden hebben!
We eten straks vers brood gemaakt met meel en verse gist van Paul Annee (en verse rozemarijn van AH) en daarbij aardappelpuree met kaas (Sao Jorge van de Azoren!) met geroosterde groente.