Ndipilile

Het worden geen 100 man, zo hoorde ik gisteren, maar eerder 40. Dus spoedde ik naar Boxer om de vleesbestelling bij Ethel aan te passen. Gelukkig wordt zij er niet armer van. Boxer is enorm aan het verbouwen. Er hangen nieuwe tl-lampen, er wordt een muurtje gebouwd, alles ligt netjes in de schappen etc. Ik vraag me af of het iets te maken heeft met alle het geld dat we er de afgelopen 4 maanden hebben uitgegeven.
Ik had het erg rustig voor de lunch, maakte een pindasoep, waarvoor ik al veel eerder kippenbouillon had getrokken. Het geheel was naar aanwijzingen van Anna, de vrouw van Chris. Zij heeft in Suriname gewoond en daar de soep leren maken. Alleen de piment kunnen we hier niet krijgen. Er waren enkelen die hun neus optrokken bij het zien van zo'n bruinige massa, maar degenen die hem proefden, vonden 'm erg lekker. Erbij had ik gebakken bananen, sla van gebakken sjalotjes, bloemkool en boontjes, verder een maisbrood (met kaas erdoor) en nog wat verse ananas met moerbeien van de boom hier in de tuin.
Terwijl ik de lunch voorbereidde, kookte ik ook alvast aardappels voor een salade zondag. Na de lunch deed ik boodschappen, ook voor morgen. Ik maakte nog tonijnslade voor vandaag, maakte sladressing voor zondag en kookte nog meer aardappels, die ik daarna schilde. Ondertussen had ik m'n Ipod op de speakers van Shay, dus lekker muziekje erbij!
Na het zwemmen en omkleden verdiepte ik me in het woordenboekje dat ik van John te leen heb; Engels-Xhosa. Helaas blijven de woorden niet hangen.
Enkosi = bedankt, enkosi kwakulu = hartelijk bedankt, kunjani = hoe gaat het, ndipilile nam = met mij gaat het goed.
Terwijl ik achter m'n labtop nog eens naar ons huurappartment in Collioure keek, arriveerden de mensen van de set en werd het tijd om rushes te bekijken. In de ruimte van de editors was het lekker vol en gezellig. De beelden waren bijzonder, maar veel ervan is wel erg snel gemonteerd (en moet toch nog ingekort worden). Na de voorstelling reden Fir, Esna en ik met Graham in zijn Defender naar de Wood 'n Spoon (ik at mosselen, die veel te droog waren), daar kwam Christoph ook nog bij ons zitten. Fir vertrok met Graham, ik bleef met Esna nog met Jeremy kletsen, die ons uiteindelijk naar huis bracht.
Krijg net een telefoontje van m'n vader (zal hem hierna maar P. noemen -van pappa). Hij staat op Gaudeng (Joburg vliegveld). Is dus alweer onderweg. Ik ben benieuwd.