Een beetje geschiedenis

Gisterenmorgen heb ik in een map op mijn kamer het een en andere over dit gebied gelezen. Zo weten ze niet precies waar de naam Port Saint Johns vandaan komt, maar het zou kunnen dat men het profiel van deze heilige ontdekte in één van de rotswanden hier (al schijn je dan wel heel goed te moeten zoeken). Of de plek is vernoemd naar de Sao Joao, een Portugees schip dat hier in de buurt in 1552 is vergaan.
Wat de Mzimvubu rivier betreft die hier langs in zee stroomt: vubu betekent nijlpaard. Het laatste nijlpaard dat hier langs de Oost Kaap scharrelde heette Huberta en is per ongeluk in 1931 doodgeschoten.
Mgazi (van de Mgazi rivier met de prachige monding en het vreselijke resort) betekent: veel bloed. Er is daar bij stammenoorlog dan ook veel bloed vergoten. Mgazana betekent: een beetje bloed. Daar was de strijd dus kennelijk minder hevig.
Maar het mooiste vind ik wel: Lusikisiki (een stadje hier in de buurt), vernoemd naar het geluid dat het riet langs de oevers maakt in de wind.
Er schijnen hier overigens nog luipaarden rond te lopen, onder andere op Mount Thesiger, waarop het vliegveld ligt (nu al weer een heel aantal dagen het kloppend hart van de opnamen). Thesiger was een genaraal-major. De berg torent aan de zuidkant boven PSJ uit. Aan de noordkant is dat Mount Sullivan. Sullivan was een dame, waarover verder niet veel bekend is.
Zo leer je nog eens wat.
Uieindelijk heb ik voor m'n kamer zitten lezen in een Z-Zfrikaans roddelblad dat ik van Didi kreeg. Rondom werd nog gewerkt. Richard vroeg uiteindelijk of ik mee ging naar de Delicious Moster. Fir wil daar niet meer eten. Onderweg belde hij wel, maar dat was om me te vertellen dat er eerst nog geborreld zou worden bij Amapondo. Daar bestelden we als borrelhapje Mossels diablo. Het duurde even, want er moest iemand naar beneden rennen om die beesies eerst te gaan vangen. Ze kwmane met Xkosa brood, een zoetig wit brood, waarmee we de heerlijke saus opdepten.
Bij de Delicious Monser aten we falafel in een pitabroodje. Lekker hoor!
Tijdens het Ichatten met Bart thuis viel de stroom uit. Bij het kaarsje was het lastig lezen, dus ging ik lekker slapen.
De foto hierbij is van Fir en al oud, maar goed. Het zijn Thea, Richard en ik in Thea's keuken; Wel een terugkerend ritueel in ieder geval.