Het wordt nog druk

Vanaf 6 uur 's mogens hadden we een stroomstoring die tot 10 uur duurde. Gelukkig staat er een groot aggregaat bij de Outspan, dus de oven etc. kan gewoon doordraaien.
De chocoladecake voor bij de koffie kon er gewoon in, maar was (technisch gezien) helaas niet zo'n succes. Hij was wel lekker en werd ook zeker gewaardeerd, maar hij was droog van buiten, zacht van binnen en brokkelde vreselijk, dus mooi presenteren was er niet bij.
Voor 's middags was er paëlla, deels alleen met kip en deels met reepjes inktvis erbij. Ik had wit brood met aïoli en sla met een honing/mosterd dressing. Verder snoep en fruit. We hebben ons ervan af gemaakt en het als buffet geserveerd. Dat ging prima. Er was zelf wat over, tot grote vreugde van Francina die het mee naar huis heeft genomen, nou ja, het stuk kip kloof ze meteen in de keuken af. Ik heb haar gemaand vooral te gaan zitten als ze eet; Ze heeft al zo'n last van haar maag(zweren).
Het wordt nog eens druk, want er waren 22 mensen voor de lunch. Morgen wordt er pas aan het eind van de middag gefilmd, dus zouden er wel eens een heel aatal voor de lunch kunnen komen opdagen.
Na de lunch zwom ik even in het zwembad. Daarna zat ik even op het strand bij de riviermonding en vervolgens ging ik boodchappen doen. Citronellakaarsen en lucifers voor mezelf, ossentong en -staart voor algemeen gebruik. Voor Didi kocht ik de nieuwe You (= Privé), waar ze heel blij mee was. Wist je dat George Cluney.....blablabla. Als zij 'm uit heeft, krijg ik hem. Ik ben verslaafd.
Ik kwam Fir tegen die vroeg of ik wist dat het achterlicht van Thea's auto kapot is. Potverdomme! Daar moet iemand bij het uitparkeren tegenaan zijn gereden. Het is gelukkig alleen het plastic kapje. Ik heb nog gekeken of er plastic scherven lagen, maar dat bewijs was verdwenen. Ik zal aan Vaughn vragen hoe ik het kan laten repareren.
Thea is vertrokken naar een vakantiebeurs in Durban. Ze had eigenlijk met deze auto zullen gaan, waarop ik in het bakkie zou rijden, maar ze moet een heleboel lokale krantjes, met daarin een artikel over haar etablisement meenemen, dus gaf de voorkeur aan de andere auto (die benzine slurpt). Ik had met het bakkie een gasfles willen laten bijvullen, maar dat heeft een runner voor me geregeld. Zo handig dat hier van die loopjongens zijn, daar kun je lui van worden.
Er wordt in het krantje overigens ook over de film gerept, alleen is de titel hierin White Lite en heet de hoofdrolspeler Marco Borati.
Aan het begin van de avond keken we met een heleboel crewmembers naar de 'rushes' (zeg maar: opnamen) van de afgelopen 4 dagen. Er zat een deel bij dat al behoorlijk af was, met muziek eronder. Het geheel was indrukwekkend, maar er zat ook een oversentimentele flashback bij. Marco vond dat te gek. Ik legde later aan Graham, de first AD (assistend director) uit dat Marco als zanger ook eigenlijk een tear jurker is, dus dat het wel klopt dat hij daarvoor gaat EN dat hij zeer succesvol is, dus dat zijn smaak er bij het Nederlandse publiek wel in gaat.
Graham sprak ik bij de Jungle Monkey, waar hij Fir en mij naar toe reed. Hij was blij met ons asl tafelgezelschap, want zit veel alleen in the Glass House, maar kon het eten (een beef burger, burned to a crisp) niet echt waarderen. Ik zie hem nooit meer, omdat hij alleen op de set werkt, dus het was leuk hem weer eens te spreken.
Op de foto PSJ, gezien vanaf de rand van Mount Thesiger.