Als een kip zonder kop

Ik zit m'n laatste wachturen (ruim 9) op het vliegveld in Joburg uit. Nadat ik hier vanmorgen vanuit Umtata aankwam, heb ik de aangifte van gestolen bagage geregeld, m'n rugzak in een kluis gedaan en eindeloos rondgelopen, totdat ik een taxi heb genomen naar het centrum. Ik werd afgezet bij een shoppingmall. Het was er erg druk (blacks only) en er was voornamelijk mannenkleding te koop. Ik zocht vergeefs naar een normaal restaurant, tussen alle fastfood shit. Ook het restaurant op het panoramadek op de 50ste verdieping zag er niet uit. Al was het uitzicht wel weer de moeite waard. Toen heb ik een taxichauffeur in het centrum gevraagd me naar een echt restaurant te rijden. Hij bracht me naar het café van het Johannesburg Civic Theatre. Ook niet best, maar wel beter. Ik zat duidelijk in de hele verkeerde hoek. Uiteindelijk belde ik de chauffeur van de vliegveldtaxi om me te komen ophalen. Hij zou binnen 30 minuten bij me zijn, maar dat werd bijna een uur, omdat hij in het verkeer vast zat en uiteindelijk bij een andere ingang stond. We hadden in de tussentijd al een paar keer met elkaar gebeld. Op de terugweg vertelde hij over de diverse goudmijnen aan de rand van de stad.
Ik werd vanmorgen vroeg bij de Outspan opgehaald. Francina zat op een randje te wachten; ze wilde me nog even zien. De tocht naar Umtata, met opkomende zon, boven de laaghangende mist, was prachtig, maar ik was nog zo moe, dat ik bijna geen woord met de chauffeur wisselde.
Gisteren maakte ik voor de lunch tournedos met rode wijn/sjalottensaus, erbij gebakken aardappelschijfjes met knoflook en (gedroogde) rozemarijn en bietensalade met appel en ui. Er was ook nog keuze tussen chocoladecake met of zonder sticky toffee. Het werd allemaal zeer gewaardeerd. Ik heb een goede herinnering achter gelaten. Ik was nog niet klaar toen Thea binnen kwam. Ik heb haar 2 koffers vol met etenswaar (en kleding) meegegeven. Een beetje te vroeg, want even later begonnen Marco en Paul aan sausjes voor bij hun eigen gevangen superverse tonijn (30 kg). Ze misten allerlei ingrediënten, dus riepen elke minuut om Gordon (Marco's chaperone) die vanalles moest gaan halen/kopen. Ik sneed ondertussen sashimi. Ze maakten natuurlijk meteen een puinhoop van de keuken, waar ik niet blij mee was, omdat ik geen tijd meer had het de volgende dag zelf op te ruimen. Dus betaalde ik Jackie uit eigen zak voor keukenhulp. Bij de rushes deelde Gordon alles braaf rond en liet Marco trots aan iedereen een foto van zichzelf en zijn vangst zien. Ethel was ook nog komen kijken naar de rushes. Ik had haar 's middags als afscheidscadeau mijn kleine slagersmes gegeven.
Na de rushes gingen we naar de Jungle Monkey waar al meerdere crewmembers waren. Gordon en ik bakten daar nog tonijnsteaks tot het iedereen de neus uit kwam. Johan, Jerome, Neil en Peter (editor) speelden een aantal popnummers, speciaal voor Lynn en mij. Ik weet niet meer hoe laat ik (door Gordon) ben thuis gebracht. Gelukkig zat niemand echt te wachten op afscheid nemen, dus kon ik er op mijn eigen manier stilletjes tussenuit knijpen.
Nog een uur, dan 12, dan 2, dan 1,5 en dan ben ik als het goed is lekker thuis. Ik ben dood moe.

M'n laatste dag

Nu vliegt de tijd echt. Het is vrijdag en morgenochtend begin ik aan een lange reis terug.
Ik wil voor de lunch een beetje uitpakken, om een goede herinnering achter te laten. Maar hopen dat het gaat lukken.
Gistereavond at ik voor de laatste keer bij de Wood 'n Spoon. Thea was me daarvoor komen ophalen. Graham kwam even later en Fir ook. Het was lekker en gezellig. Ik had ook al gelunchd met P. Op het terras bij Wettham Hill. Voor de crew had ik een stir fry gemaakt, met linzen in kokos, een tomatensalade, chips en ananas.
In de namiddag, toen P. was vertrokken, heb ik m'n bagage uitgezocht (wat ik mee neem en wat ik hier laat). Daarvoor bracht ik Francina weg, omdat ik haar een grote ton met frituurolie had meegegeven. Zij blijkt een stalletje te hebben bij de busterminal, waar ze gebakken vis verkoopt. Nooit geweten.
Vandaag is ze naar een rechtzaak, omdat het vriendje van haar dochter haar (F.) met de dood heeft bedreigd.
Eergisteren zijn P. en ik na de lunch (couscousschotel met stoofvlees) gaan eten bij Umgazi River Bungalows, het resort waar ik nooit meer naar toe zou gaan. Maar ik vond dat P. het toch moest zien. De tocht er naar toe is ook de moeite waard. Op de terugweg namen we een liftster mee. Het was weer niet zo makkelijk om toegelaten te worden, maar dit keer lukte het wel.
Terug in PSJ spraken we af dat ik nog zou bellen als ik 's avonds nog wat zou gaan doen. Het bleek dat Kate haar verjaardag vierde in de Jungle Monkey. Daar had P. niet zoveel zin in. Uiteindelijk viel het ook erg tegen, want er werd naar voetballen gekeken. Ik vond het achteraf wel vervelend, want het was toch P's laatste avond hier.
Dinsdag zijn we nog naar de airstrip gereden. Voor de lunch had ik toen een minestrone met boord met kippenlevermousse, sardientjesboter en cream cheese.
Bij Wettham Hill kochten we wijn en champagne om mee te nemen naar Thea waar we 's avonds zouden gaan eten. Ethel kwam ook. Ik heb Thea met de voorbereidingen geholpen, nadat we op haar terras van de zonsondergang hadden genoten. Thea bereidde haar rump in het vuur. Haar stunt die zeer goed uitpakte, zoals altijd. Het was hartstikke leuk dat Ethel erbij was. Volgens mij vond zij het ook een geslaagde avond.
Goed, op naar de laatste loodjes. Vanavond geven Lynn (die morgen ook vertrekt) en ik een afscheidsfeestje in de Jungle Monkey. Joy en Siebe zijn gisteren aangekomen, dus zullen dan ook wel even komen. Het is na de rushes -leuk dat ik die ook nog even kan zien! Dan zie ik sowieso ook nog een heleboel mensen.

Even anders

Het is eigenlijk weer even helemaal anders.
Terwijl ik de lunch voorbereidde en Sylvia stilletjes haar werk deed, kwam P. Hij zat voor mijn kamer 'zijn tijd uit', kocht ondertussen nog ergens een avocado, maar ging verder niet op onderzoek uit. Ik trof Thea met een vrinedin bij Boxer, waar ze een enorme partij vlees inkocht. Ze zag er niet goed uit, zit er erg over in dat Bobolina, haar favoriete hond (een bouvier) van haar bakkie is gesprongen en is verdwenen. Maar we spraken af vandaag met Ethel uit eten te gaan.
We kregen ook te horen dat sinds zaterdag de dochter van een lokale vrouw die voor de kostuumafdeling werkt, wordt vermist. Ze is 17 jaar. Niemand weet waar ze zou kunnen zijn, maar er worden hier wel eens meisjes ontvoerd voor de prostitutie.

Ik maakte, op verzoek, aardappelpuree. Daarbij of vis of boereworst. Een salade met champignons erdoor, kaaswafeltjes van filodeeg en een schijfje zoete meloen.
Na de lunch liepen we eerst naar de Jungle Monkey, waar ik vroeg of het echt mogelijk is daar vrijdagavond een afscheidsfeestje te houden (voor Lynn en mij), met eigen DJ. Er zou een marumbaband spelen, maar die is nog niet geboekt, dus verder was het in orde. P. kocht 'in het centrum' een telefoonkaart, die in zijn toestel toch niet bleek te werken, later kocht hij er daarom een telefoontje bij. We namen het pontje over de Mzimvubu rivier, dat met hele sterke wind nu rechtstreeks naar de overkant voer en we liepen over Long Beach tot aan Agate Terrace. Daar klommen we de weg op om terug te lopen naar het pondje. Vervolgens togen we naar de Millenium bar, waar we even buiten stonden en met het barmeisje kletsten. We hielden het kort, want het werd er snel fris. Ik wilde nog naar de Wood 'n Spoon voor 2 houten lepeltjes, om Graham cadeau te doen. Met Priska sprak ik ook af dat we er vanavond met z'n vieren zullen zijn. Ik had wel trek in de mosselen van Amapondo, maar daar stond de muziek wat hard, dus gingen we naar de Fish Eagle, waar een grote en smakelijke visschotel voor ons werd bereid. Het was nog heel vroeg, dus was er verder bijna niemand.
Ik had vorige nacht heel onrustig geslapen, dus kon m'n ogen bij het lezen niet lang open houden. Bart belde op weg naar thuis van een feestje bij Viola, maar we hielden het kort. Hij wist nog wel te vertellen dat Theresa daar ook was geweest en had verteld dat Bobolina weer thuis schijnt te zijn.

Wauw!

Het was gisteren mijn laatste zondag hier. Ik was om 9 uur bij P. die al klaar stond om te gaan zwemmen. We liepen naar Second Beach, waar we in de lage golven een beetje poedelden. Er stond sterke stroming, Daarna gingen we ontbijten bij Wettham Hill. Het bestellen verliep niet erg soepel, maar dat mocht de pret niet drukken. Terwijl we van het uitzicht genoten, kwamen er twee kleine helicopters heel laag overgevlogen. Ze landden aan de rivieroever, bij Boxer in de buurt. Toen we weg gingen belde Fir om voor een glas champagne bij Wetthem Hill af te spreken; We zouden er om half 2 weer zijn. Wij reden naar benenden om even naar die heli's te gaan kijken, maar voor we ze bereikten werden we door 2 mannen aangesproken die op zoek waren naar accomodatie en een parkeerplaats voor hun helicopters! Ik steldde de Cremorne voor, die een eigen heliport heeft. Bij gebrek aan een telefoonnummer ervan stelde ik voor ze er even heen te rijden. Het lukte allemaal, dus reed ik ze even later ook weer terug. Als dank stelden ze voor dat een van hun onze auto weer naar de Cremorne zou rijden, waarop wij in de helicopters meemochten en dat aanbod sloegen we natuurlijk niet af. Dus kregen we een birdseye vue van Port Saint Johns, een zeer onverwacht cadeautje. Ze verontschuldigden zich nog voor het korte ritje, maar dat gaf niet.
Daarna was het eigenlijk alweer tijd voor onze afspraak, dus dronken we samen met Fir en Belia champagne op mijn laatste zondag hier.
Vervolgens begon de toestand rond de voetbalwedstrijd. Ik hielp met inladen van de drank. En even later met de bbq's die natuurlijk weer niet verzameld waren. Daarna haalde ik met Karel, die rammelde van de honger, het vlees op. Met de braai zelf heb ik me niet bemoeid. Ik heb er ook niets van gegeten. De wedstrijd kwam maar niet op gang, omdat enkele locale teams niet van het veld af wilden, maar we stonden allemaal gezellig bij elkaar, met een glaasje wijn of flesje bier. P. had het wel gezien en ging pasta eten en naar huis. Ik speelde nog materiaalmeisje, omdat een stel me hun spullen in bewaring gaven en probeerde iedereen aan te moedigen. Na 20 minuten hield men het wel voor gezien. Fir was al weg. Ik was aan het opruimen, maar wilde niet ook nog alles weer terug moeten brengen, dus vroeg ik Graham of hij mij svp mee uit eten wilde nemen. Trouw als hij is, en verstoken van conversatie die niet over de film gaat, nam hij me mee naar de Wood 'n Spoon, waar ik verse vis (catilyn?) at en hij een salade. Fir vertrok net en liet een halve fles wijn voor ons achter. Het was al met al wel een beetje veel drank, dus vandaag even niet hoor!
Zaterdag was ik bezig met de lunch toen P. kwam (verse bruine bolletjes, met tonijnsalade) erbij bananenbrood. Niet heel uitgebreid, in verband met de bbq voorbereidingen. Ik maakte alles af en daarna reden we naar The Lodge, waar P zijn spullen weg bracht. Hij wilde naar de set, dus reden we de auto 'kapot' op een lange modderweg, waar maar geen eind aan leek te komen. De set kregen we niet echt te zien, omdat dat een heel klein plekje is, maar de entourage wel, een heel circus, dat ook op P. veel indruk maakte. Ik was blij toen we de terugweg uitiendelijk zonder al te veel kleerscheuren hadden overleefd. De weg was door Vaughn speciaal voor de film aangelegd, zo vertelde Jean ons later. We lieten de avond vallen op het terrasje voor mijjn kamer, aten bij de Jungle Monkey, waar het erg luidruchtig was (Rugby wedstrijd). Ik bracht met de auto P. naar zijn plekje en later mezelf naar bed.

Ndipilile

Het worden geen 100 man, zo hoorde ik gisteren, maar eerder 40. Dus spoedde ik naar Boxer om de vleesbestelling bij Ethel aan te passen. Gelukkig wordt zij er niet armer van. Boxer is enorm aan het verbouwen. Er hangen nieuwe tl-lampen, er wordt een muurtje gebouwd, alles ligt netjes in de schappen etc. Ik vraag me af of het iets te maken heeft met alle het geld dat we er de afgelopen 4 maanden hebben uitgegeven.
Ik had het erg rustig voor de lunch, maakte een pindasoep, waarvoor ik al veel eerder kippenbouillon had getrokken. Het geheel was naar aanwijzingen van Anna, de vrouw van Chris. Zij heeft in Suriname gewoond en daar de soep leren maken. Alleen de piment kunnen we hier niet krijgen. Er waren enkelen die hun neus optrokken bij het zien van zo'n bruinige massa, maar degenen die hem proefden, vonden 'm erg lekker. Erbij had ik gebakken bananen, sla van gebakken sjalotjes, bloemkool en boontjes, verder een maisbrood (met kaas erdoor) en nog wat verse ananas met moerbeien van de boom hier in de tuin.
Terwijl ik de lunch voorbereidde, kookte ik ook alvast aardappels voor een salade zondag. Na de lunch deed ik boodschappen, ook voor morgen. Ik maakte nog tonijnslade voor vandaag, maakte sladressing voor zondag en kookte nog meer aardappels, die ik daarna schilde. Ondertussen had ik m'n Ipod op de speakers van Shay, dus lekker muziekje erbij!
Na het zwemmen en omkleden verdiepte ik me in het woordenboekje dat ik van John te leen heb; Engels-Xhosa. Helaas blijven de woorden niet hangen.
Enkosi = bedankt, enkosi kwakulu = hartelijk bedankt, kunjani = hoe gaat het, ndipilile nam = met mij gaat het goed.
Terwijl ik achter m'n labtop nog eens naar ons huurappartment in Collioure keek, arriveerden de mensen van de set en werd het tijd om rushes te bekijken. In de ruimte van de editors was het lekker vol en gezellig. De beelden waren bijzonder, maar veel ervan is wel erg snel gemonteerd (en moet toch nog ingekort worden). Na de voorstelling reden Fir, Esna en ik met Graham in zijn Defender naar de Wood 'n Spoon (ik at mosselen, die veel te droog waren), daar kwam Christoph ook nog bij ons zitten. Fir vertrok met Graham, ik bleef met Esna nog met Jeremy kletsen, die ons uiteindelijk naar huis bracht.
Krijg net een telefoontje van m'n vader (zal hem hierna maar P. noemen -van pappa). Hij staat op Gaudeng (Joburg vliegveld). Is dus alweer onderweg. Ik ben benieuwd.

Apen terug

Er was gisteren in de middag geen internetverbinding, dus heb ik geen journaal bijgehouden. Nu moet ik heel hard nadenken wat er eergisteren allemaal is gebeurd. Er was pasta met pesto en gehaktballetjes in tomatensaus voor de lunch met focaccia en botercake (geloof ik) en natuurlijk weer de nodige extra's om het op te leuken. Na de lunch ben ik met CJ (productie) naar The Lodge gereden, helemaal aan het eind van Second Beach, om te kijken of dat een goed logeeradres voor m'n vader is, die hier morgen aankomt. Ik vond het er erg leuk. 't Is wat uit de buurt, maar dat zijn meedere guesthouses en de spoeling is verder dun. De kamers (alle 3!) kijken uit over de zee en het strand met de koeien.
Fir ging bij de Kitchen Belia's verjaardag vieren. Ik geloof dat Richard kip klaarmaakte. Ik voelde me niet zo welkom, dus ben samen met Didi (art departement) bij de Jungle Monkey gaan eten. Didi was blij met het gezelschap, omdat haar vriendin, Surisa, nog tot laat op de set aan het werk zou zijn. Ze had niet zo'n zin om te kletsen, zei ze, maar dat viel erg mee. We hadden een hele gezellige avond en ik had een heerlijk sappige beefburger.
Gisteren bakte ik zandkoekjes en voor de lunch pitabroodjes gevuld met rundvleesreepjes met Raz el Hanout kruiden. Erbij dunne reepjes ijsbergsla, tomatenreepjes, yoghurt/knoflookdressing, tahin (sesampasta, vers gemaakt), sambal en chocolademousse toe. Een succes! Die mousse was alleen stijf geklopte slagroom met poedersuiker en gesmolten chocolade, met wat koffie uit m'n kopje.
In de namiddag reed iknaar Thea, want ik had haar nog helemaal niet echt gesproken. Ze ging net in bad, dus dat gaf mij gelegenheid om Belia haar verjaarscadeautje te geven: een rokje uit Amsterdam, speciaal gekocht om hier te dragen en weg te geven. We kletsten wat en ik speelde met Jethrow, mijn favoriete hond daar. Toen Thea weer van alle stof was ontdaan (ze had weer waterproblemen), zijn we op het dek bij de bar buiten neergestreken voor een glaasje en hebben we lekker bijgekletst. We spraken vervolgens af om later samen bij de Cremorne te gaan eten.
Ik deed nog wat klusjes thuis (ben gevraagd om a.s. zondag een voetbalwedstijd Nederland Zuid-Afrika te cateren hier op het voetbalveld, met een verwachte opkomst van 100 man) en reed toen naar de Cremorne, waar Thea al achter een glas rode wijn zat en met de zoon van de eigenaar in gesprek was. Ik had op de gok Graham een sms gestuurd, om te zeggen dat we daar zaten te eten, niet verwachtend dat hij die zou ontvangen en zeker niet verwachtend dat hij ook op zou komen dagen, wat kort na mijn aankomst gebeurde. We hebben gezellig zitten eten. Gordon (PA van Marco) kwam er nog even bij, terwijl aan de tafel achter ons een hele berg Nederlanders at (Marco, Paul, Ricky, Leo en familie en aanhang, geloof ik). Ik had een heerlijke runderhaas.
Vandaag is het vrij rustig hier, 't was vanmorgen zo bewolkt dat ik dacht dat ik nog voor zonsopgang wakker was geworden. Vanmiddag is het zo rustig dat de apen met z'n drieën op het dak de honden aan het uitdagen waren. Een grappig gezicht.
Morgen meer, dan komt m'n familie. Een gek idee, omdat ik hier juist zo 'op mezelf' ben.

Hangen

Gelukkig is de zon weer terug. Het was inderdaad een modderpoel geweest op de set. Lijkt me geen pretje.
Ik besloot gisterenmorgen, toen ik met m'n paraplu onder de arm door de supermarkt liep, m'n plannen te wijzigen en in plaat van een frisse aardappelsalade een hartverwarmende curryschotel te maken. Bij Ethel werd 3 kilo lamscoteletten voor me gesneden. Die kruidde ik met aangebakken mosterdzaad-, koriander- en komijnzaad, om ze uiteindelijk kort aan te bakken. In de curryschotel gingen aardappels, pompoen, potiron, aubergine, ui, wortel en boontjes. Erbij nog wat tzaziki, verse sambal en pitabroodjes. Als toetje had ik brownies, die eigenlijk te luchtig waren geworden, maar toch zeer in de smaak vielen. Omdat het filmen pas weer in de namiddag begon waren er lekker veel gegadigden.
Francina stelde me een beetje teleur door op te merken dat ik haar helemaal niet had betaald voor 'het extra uurtje' dat we de vorige keer hadden ingelast, omdat het toen zo druk was. Maar toen ik hier bijna 2 weken geleden weer begon, heb ik haar en Sylvia gezegd dat dat met zo weinig mensen niet meer aan de orde was. Francina zei dat ik dat haar niet had gezegd, maar ik weet het zeker en ik baalde ervan dat ze hierover begint, terwijl ik zo goed voor ze zorg. Ik houd het maar op een cultuur verschil.
Na de lunch zwom ik in de regen. Men vroeg of het water niet koud was, maar dat was het juist niet. John toonde me vervolgens een heleboel foto's van de omgeving, een dvd met diverse toeristische attracties (waaronder de sardines run, met spectaculaire onderwater beelden) en filmpjes van zwemmende humpback whales - ook schitterend.
Ik bleef verder een beetje thuis hangen, want het weer nodigde nou niet echt uit tot actie. Ik probeerde het houtoventje in het restaurantgedeelte hier (alleen bij het ontbijt in gebruik) aan te maken en keek een programma op Discovery Channel (ik kijk hier nooit t.v).
Uiteindelijk reed ik naar Thea om haar wat groothandelprijslijsten te brengen, maar bij de Kitchen was het aardedonker en bleek Thea al naar bed. Ik stond even met Belia te praten, voordat ik weer weg zou gaan, toen Richard aan kwam met tassen vol boodschappen. Ik heb hem toen met de voorbereidingen van het diner geholpen en ben na het eten vertrokken.

Het regent

De ochtend begon vandaag nog wel aardig, maar zodra ik m'n kamer uitstapte begon het te regenen. Van die miezerregen, waar je snel echt nat van wordt.
Fir vertelde dat Thea geschrokken was van de stoffige staat van haar auto, dus gisterenmiddag heb ik 'm min of meer gewassen - met een theedoek. Met deze regen wast 'ie sowieso helemaal schoon, maar ja, een paar plassen en hij is weer 'als vanouds'.
Omdat men laat begon met filmen, was het gisteren voor en tijdens de lunch vrij druk. Ik maakte een gewone (boter)cake voor bij de koffie en als lunch ossenstaart stoofschotel met Isguampa (spinazie met braaipap = polenta). Ook dit keer was dat weer de kunst van Sylvia, die daar veel lol in heeft (en ik ook). Erbij had ik brood, gevuld met gedroogde vruchten (abrikoos, appel, pruim, peer en dadels), tzaziki en tomate provencale. Na de lunch maakte ik de vriezer schoon, die erg stinkt en aan de onderkant helemaal niet blijkt te vriezen. Ik kon dus (weer) een heleboel weggooien. Vervolgens stonk ik zelf zo, dat ik m'n t-shirt heb gewassen en wel moest zwemmen. Dit was ook na het auto wassen.
Aan het eind van de dag vertrokken Fir en ik naar de Wood 'n Spoon. Onderweg kwamen we al langs de set; De jungle, in een soort greppel niet ver van Second Beach. We aten goed, bleven nog wat plakken toen de editors en Richard arriveerden en gingen daarna nog even bij de set langs, waar Fir met zijn nieuwe camera foto's maakte. Ik praatte bij met Dick (make-up), die ik al een tijd niet meer heb gezien. Alle mensen die op de set werken, komen eigenlijk nauwelijks op het productiekantoor, dus ik mis een boel lui. Ik ga ook liever niet naar de set, want ik heb er niets te zoeken, al hebben de meesten langere tijd toch niets te doen en zijn ze wel blij met een beetje afleiding. Het was wel bijzonder om de enorme uitstalling te zien, op een paar vierkante meter. 't Is volgens mij een hele kleine set, maar de hele caravaan is er weer bij.
We reden door naar de Kitchen, waar buiten bij de keuken boven (er zijn 2 keukens) een vuurtje brandde en Jeremy, Thea en Belia bij elkaar zaten. Thea heeft in Durban goede zaken gedaan, het was er erg druk geweest. Ik dronk een cider en vertrok toen weer naar beneden. Geen erg spannende dag verder.
Bijgevoegd een foto van de kralenkettingen verkoopster op Second Beach.

and action!

Gisteren was het zondag, dus bleef ik lang in bed liggen, lezend, koffie drinkend en mailend. Om kwart over 9 vertrok ik met nog wat gepimpte Bircher muesli naar de Kitchen, waar de 'dagarbeiders' al hadden ontbeten. 's Nachts was er gedraaid bij het dorp dat daarbij in brand is gestoken. Bij Thea is in haar afwezigheid een meisje neergestreken 'that cooks up a storm'. Ze maakt brood, koekjes, chutneys, pesto en weet ik wat allemaal. Hoe het precies in elkaar zit weet ik niet, maar een bushvrouwtje is het wel, want een suffe rat voor Peters kamer werd met ferme hand door haar opgepakt en elders in de tuin met een steen uit zijn lijden verlost.
Fir en ik vertrokken naar Second Beach voor een frisse duik. Er stond een hele sterke stroming. Zwemmen was er eigenlijk niet bij, het was meer tegen de golven in staan of lopen. Ook goed voor de spieren. Bij een oudere dame die langs de weg haar spullen had uitgestald en op haar hurken kralen zat te rijgen, kochten we wat souvenirs.
Bij de Outspan douchten we het zout van onze huid en daarna vierden we de zondag met een glas goede champagne bij Wettham Hill. Fir stuurde Graham (de first ad) een sms-je met de uitnodiging erbij te komen, maar er kwam geen reactie. Jo-Anne, de boekhouder, kwam ons wel vergezellen. Zij woont daar.
Omdat we toch min of meer met Graham hadden afgesproken reden we naar zijn verblijf bij de Glass House. Daar vonden we hem op z'n bed, kijkend naar een autorace. Hij bleek een ander telefoonnummer te hebben, had het bericht niet ontvangen, maar was zeker in voor een verzetje en zou ons in zijn auto (een Land Rover, type als Defender, geloof ik) naar Mgazi River Bungalows (het resort) rijden, voor een kort bezoekje. We kwamen er echter niet langs de portier, al probeerde Graham nog zo veel smoesjes (z'n assisten had gebeld, we kwamen voor Paul Brinks etc.). Dus keerden we om. G. reed ons via een alternatieve route, langs de airstrip terug. Dit kon echt alleen maar in een dergelijke auto. Het was een fantastische rit langs schitterende bloemen, uitzichten over berg en zee, een heleboel hutjes met allemaal groetende mensen, verschillende bijzondere vogels en nog veel meer. Ik keek m'n ogen uit. We eindigden bij de Millenium bar (zie foto), omdat Graham daar nog nooit was geweest, maar zijn verschijning (fors postuur, halflang grijs/zwart haar en een grote witte baard) werd meteen opgemerkt en een klein meisje riep direct:"and action!" waar we erg om moesten lachen.
Graham besprak 'de kwestie Zuid-Afrika' met een aantal localen (zuipschuiten?), terwijl wij van het uizicht genoten en ik met een meisje speelde (zie foto).
Uiteindelijk aten we bij Amapondo, waar het opmerkelijk rustig was, maar het was ook nog vroeg. Ik had een langouste met rijst en wat groente. De heren aten (koude) mosselen.
Ik geloof dat ik al om 8 uur in m'n bed lag.
Er wordt hier niet aan feestdagen gedaan, dus ook met Pinksteren werken we gewoon door. De Pick 'n Save is in ieder geval ook open, die wordt gerund door 'de Taliban' (zo heet elke moslimhandelaar hier) en is altijd open om vanalles te verkopen, behalve varkensvlees.

Routine

De dagen beginnen zo hun ritme te krijgen. Over 7 wakker, oploskoffietje, paar bladzijden lezen, blog bijwerken, paar oefeningen en dan aan het werk. Eerst boodschappen doen, dan alle voorbereidingen (deeg zetten, cake of koekjes maken groentes snijden, vlees/vis aanbraden etc.). Na de lunch schoonmaken, zwemmen, omkleden en dan administratie en eventueel wat voorbereidingen voor 's avonds. De namiddag kan erg lang zijn, maar met het lekkere weer vind ik dat (nog) helemaal niet erg.
Gisteren verliep ook zo. Al had ik bij de koffie alleen kant-en-klare koekjes en nog wat kruidkoek die nu lekker zacht was. Ik kookte de 'editors choice' voor lunch. Ik had ze de avond ervoor gevraagd wat ze wilden eten: rösti. Dus kookte ik aardappels voor, bakte ik spekjes uit en uitjes aan. Ik maakte volkoren rolletjes, gevuld met zongedroogde tomaten en mozzarella en een groene salade met yoghurt/mosterd dressing. Om het geheel in stijl af te maken, bereidde ik een Bircher muesli met in melk gekookte havermout, stukjes druif, peer, appel, gewelde rozijnen, gehakte hazelnoot, zonnebloempitten en honing. Ik had er ook een beetje King Korn malt doorheen gedaan, ook opgekookt in melk. Jackie en Francina moesten daar erg om lachen;" You are going to make Xhosa beer?" vroegen ze, want dat wordt gemaakt door die malt op te koken met maize meal in water. Dan moet je het in een ton laten staan, ik geloof nogmaals opkoken met extra water en dan afgieten, zoiets. Het spul bleek erg 'vervuild' met sprietjes en stukjes hout, dus ik heb er maar weinig van gebruikt. Volgens Peter (editor) konden de Zuid-Afrikanen de maaltijd niet zo waarderen. Ze willen toch vooral een groot stuk vlees of vis. Ik zal daar rekening mee houden. Gelukkig waren er dit keer maar 13 man/vrouw.
Fir had Belia van de heuvel (van de Kitchen) gehaald, om haar ook eens een uitje te bezorgen. Met haar gingen we naar de Millenium Bar voor een biertje. We hadden elkaar niet heel veel te vertellen en Fir moest met Jeremy naar de set, dus hielden we het kort. Ik bracht Belia naar huis en heb toen op de bank bij de editors gehangen en naar de montage gekeken, tot zij ermee ophielden en we bij de Wood 'n Spoon zijn gaan eten. Peter voelde zich niet lekker, alsof hij een vreselijke kater had. Dat is precies hoe Richard zich voelde, toen hij ticks disease bleek te hebben. Nu heeft Peter ook een verdacht wondje op zijn been, dus het zou me niets verbazen. Hij is geloof ik nummer 10 hier of zo. Wij Europeanen zijn er duidelijk niet tegen bestand.

Zangwedstijd?

Het lijkt wel bewolkt buiten. Dat is de eerste keer 's morgens sinds ik hier ben. Ik hoop dat het goed blijft, want er wordt nu in de jungle gefilmd en als het gaat regenen komt men daar, volgens Graham, zelfs met een 4 x 4 niet meer weg. 't Is ook helemaal niet leuk als het regent.
Wat er gisteren aan de hand was weet ik niet, maar de vogels zongen dat het een aard had. Allemaal door elkaar en de hele dag lang. 't Was echt bijzonder.
Ik deed 's morgens boodschappen en maakte kruidkoek (die vers eigenlijk helemaal niet zo lekker is), daarna een rijk gevulde soep met bouillon van de tong die ik eergisteren al had getrokken (en de tong had ik al gepeld - dat moet gebeuren al 'ie nog heet is, geen pretje!). Erbij dun gesneden tong met remouladesaus (zonder verse peterselie, die is hier alleen heel sporadisch te krijgen) of krokant gebakken heekfilet met kokos/pinda kruim (restjes opmaken). Er waren bruine bolletjes met boter en er was toast met kaas. Verder Griekse salade met feta en zwarte olijven. De tong vond of heel gretig aftrek of men trok de neus ervan op. Er aten 22 mensen.
John Costello (eigenaar van de Outspan) kwam thuis. Hij heeft eergisteren een motorongeluk gehad, doordat hij een geit uitweek, waarbij hij in een greppel belandde. Hij heeft gekneusde ribben en een gebroken botje in zijn hand. Gelukkig niet heel ernsitg. Maar hij is (en wij allemaal zijn) erg geschrokken.
Na de lunch zwom en douchte ik snel, gaf ik Silvia weer een lift en reed ik door naar de Wood 'n Spoon om wat bolletjes die over waren af te geven en aan Prisca te vragen of zij mijn food porsessor misschien heeft gezien, die op mysterieuse wijze is verdwenen, in de tijd dat ik hier weg was. We kletsten wat, terwijl een meisje in de tuin verse pasta draaide en over een rek drapeerde (little italy). Ik reed vervolgens naar de Art Department om daar even door alle props die er opgeslagen liggen te snuffelen. Het zal uiteindelijk allemaal worden geveild. Maar ik zag zo gauw niets van mij. Bij de Outspan zat ik lange tijd bij Mr. Brown (zie foto), die lui op een bankie lag. Hij heeft opmerkelijk menselijke ogen.
Later vertrok ik met Fir naar de Kitchen om voorbereidingen te treffen voor het afscheidsmaal van Max en Pascal (ex-vriendin van Richard en babysitter van Max). We kookten een enorme partij octopussen, die later met kruiden op het vuur gingen (ze waren erg taai). Ik maakte een toffeesaus om over plakken koek te gieten, want Max wilde sticky toffee pudding. We deden tomaten in de oven en rauwe bietjes met ui. Richard vermoordde weer de nodige langoustes die met olie en knoflook op het vuur gingen. Ik vertrok niet laat 'in stilte' terug naar PSJ en m'n eigen mandje.

Het wordt nog druk

Vanaf 6 uur 's mogens hadden we een stroomstoring die tot 10 uur duurde. Gelukkig staat er een groot aggregaat bij de Outspan, dus de oven etc. kan gewoon doordraaien.
De chocoladecake voor bij de koffie kon er gewoon in, maar was (technisch gezien) helaas niet zo'n succes. Hij was wel lekker en werd ook zeker gewaardeerd, maar hij was droog van buiten, zacht van binnen en brokkelde vreselijk, dus mooi presenteren was er niet bij.
Voor 's middags was er paëlla, deels alleen met kip en deels met reepjes inktvis erbij. Ik had wit brood met aïoli en sla met een honing/mosterd dressing. Verder snoep en fruit. We hebben ons ervan af gemaakt en het als buffet geserveerd. Dat ging prima. Er was zelf wat over, tot grote vreugde van Francina die het mee naar huis heeft genomen, nou ja, het stuk kip kloof ze meteen in de keuken af. Ik heb haar gemaand vooral te gaan zitten als ze eet; Ze heeft al zo'n last van haar maag(zweren).
Het wordt nog eens druk, want er waren 22 mensen voor de lunch. Morgen wordt er pas aan het eind van de middag gefilmd, dus zouden er wel eens een heel aatal voor de lunch kunnen komen opdagen.
Na de lunch zwom ik even in het zwembad. Daarna zat ik even op het strand bij de riviermonding en vervolgens ging ik boodchappen doen. Citronellakaarsen en lucifers voor mezelf, ossentong en -staart voor algemeen gebruik. Voor Didi kocht ik de nieuwe You (= Privé), waar ze heel blij mee was. Wist je dat George Cluney.....blablabla. Als zij 'm uit heeft, krijg ik hem. Ik ben verslaafd.
Ik kwam Fir tegen die vroeg of ik wist dat het achterlicht van Thea's auto kapot is. Potverdomme! Daar moet iemand bij het uitparkeren tegenaan zijn gereden. Het is gelukkig alleen het plastic kapje. Ik heb nog gekeken of er plastic scherven lagen, maar dat bewijs was verdwenen. Ik zal aan Vaughn vragen hoe ik het kan laten repareren.
Thea is vertrokken naar een vakantiebeurs in Durban. Ze had eigenlijk met deze auto zullen gaan, waarop ik in het bakkie zou rijden, maar ze moet een heleboel lokale krantjes, met daarin een artikel over haar etablisement meenemen, dus gaf de voorkeur aan de andere auto (die benzine slurpt). Ik had met het bakkie een gasfles willen laten bijvullen, maar dat heeft een runner voor me geregeld. Zo handig dat hier van die loopjongens zijn, daar kun je lui van worden.
Er wordt in het krantje overigens ook over de film gerept, alleen is de titel hierin White Lite en heet de hoofdrolspeler Marco Borati.
Aan het begin van de avond keken we met een heleboel crewmembers naar de 'rushes' (zeg maar: opnamen) van de afgelopen 4 dagen. Er zat een deel bij dat al behoorlijk af was, met muziek eronder. Het geheel was indrukwekkend, maar er zat ook een oversentimentele flashback bij. Marco vond dat te gek. Ik legde later aan Graham, de first AD (assistend director) uit dat Marco als zanger ook eigenlijk een tear jurker is, dus dat het wel klopt dat hij daarvoor gaat EN dat hij zeer succesvol is, dus dat zijn smaak er bij het Nederlandse publiek wel in gaat.
Graham sprak ik bij de Jungle Monkey, waar hij Fir en mij naar toe reed. Hij was blij met ons asl tafelgezelschap, want zit veel alleen in the Glass House, maar kon het eten (een beef burger, burned to a crisp) niet echt waarderen. Ik zie hem nooit meer, omdat hij alleen op de set werkt, dus het was leuk hem weer eens te spreken.
Op de foto PSJ, gezien vanaf de rand van Mount Thesiger.

Apenvoetjes

Gisteren waren er weer ca. 18 mensen bij de lunch. Dat is toch een goede score.
Ik maakte voor bij de koffie kleine madeleines, besprenkeld met poedersuiker. Voor het middageten soep van butternut squash met room, en als topping geroosterde kokos en pinda met zout en suiker of kaas. Op een bedje van sla kon men kiezen tussen een crabcake of een aardappelkoekje (eigen allegaartje, vraag me niet om het nog eens te maken). Daarover een dressing van citroensap, verse gembersap en olijfolie. Voor erbij brood met zonnebloem-, pompoen- en pijnboompitten en stukjes zongedroogde tomaat (een kant-en-klaar mengsel van de Hanos, niet uit m'n koffer gestolen). Daar kon verse humus of knoflookolie op gesmeerd worden. 't Koste me alles bij elkaar wel behoorlijk wat tijd om voor te bereiden, maar na de lunch was ik heel snel klaar en ik hoefde vooraf alleen de pompoen maar te kopen, want de rest hadden we allemaal.
Ik gaf Silvia een lift naar huis en reed zelf door naar Second Beach, waar ik een half uurtje op het strand zat. Ik had wel willlen zwemmen, maar vond dat in m'n eentje toch een beetje gevaarlijk. Er stonden een paar heren te vissen (ze vingen een soort zeebaarsjes) en er kwamen 2 dames kralenkettingen aan me slijten. De ene had een drankkegel van hier tot...Ik kocht een klein cadeautje voor thuis. Daarna reed ik naar de Jungle Monkey. Ik heb Papa G. (Gerald) nog helemaal niet gezien en hoopte hem daar te treffen. Zijn buggy stond er wel, maar zelf was hij er niet. Ik dronk een biertje, kletste ondertussen met Jon en Darryl (Art Department) en werd lek gestoken door kleine gemene muggen. Bij de Outspan verkleedde ik me snel (muggenspul op natuurlijk) en haalde ik een bakje humus en een 'stress bal' (souvenirtje uit Amsterdam) op. Daarmee reed ik naar de air strip. Gordon (personal assistent van Marco) wees me daar naar het basiskamp (zie foto), waar ik Amanda vond in een caravan. Voor haar waren zowel de humus als dat rubberen geval. Met beide was ze erg in haar sas. Ik keek even rond, maakte wat foto's, omdat het licht prachtig was (alleen mijn camera-skills niet) en vertrok toen weer naar beneden. In het lage tegenlicht zag ik ineens allemaal kleine voetstapjes op de voorruit. Dat moet een aapje zijn geweest dat bij de Outspan de vuilnis en de granadilla vruchten plundert.
Het was zo'n mooie zonsondergang dat ik graag even naar de Milleniumbar was gereden, maar dat ga ik niet alleen doen.
Uiteindelijk ben ik met Fir naar de Kitchen gereden, waar Richard al druk in de keuken bezig was met zijn vegetarische pastaschotel. Hij had 2 grote zakken mosselen gekocht, die voor een groot deel nog schoongemaakt moesten worden. Dat hebben Fir en ik gedaan. Ze hadden enorme baarden en waren niet zo lekker, maar dat kwam misschien ook door mijn ongeïnspireerde bereiding. Om kwart voor 10 lag ik in m'n bedje.

Een beetje geschiedenis

Gisterenmorgen heb ik in een map op mijn kamer het een en andere over dit gebied gelezen. Zo weten ze niet precies waar de naam Port Saint Johns vandaan komt, maar het zou kunnen dat men het profiel van deze heilige ontdekte in één van de rotswanden hier (al schijn je dan wel heel goed te moeten zoeken). Of de plek is vernoemd naar de Sao Joao, een Portugees schip dat hier in de buurt in 1552 is vergaan.
Wat de Mzimvubu rivier betreft die hier langs in zee stroomt: vubu betekent nijlpaard. Het laatste nijlpaard dat hier langs de Oost Kaap scharrelde heette Huberta en is per ongeluk in 1931 doodgeschoten.
Mgazi (van de Mgazi rivier met de prachige monding en het vreselijke resort) betekent: veel bloed. Er is daar bij stammenoorlog dan ook veel bloed vergoten. Mgazana betekent: een beetje bloed. Daar was de strijd dus kennelijk minder hevig.
Maar het mooiste vind ik wel: Lusikisiki (een stadje hier in de buurt), vernoemd naar het geluid dat het riet langs de oevers maakt in de wind.
Er schijnen hier overigens nog luipaarden rond te lopen, onder andere op Mount Thesiger, waarop het vliegveld ligt (nu al weer een heel aantal dagen het kloppend hart van de opnamen). Thesiger was een genaraal-major. De berg torent aan de zuidkant boven PSJ uit. Aan de noordkant is dat Mount Sullivan. Sullivan was een dame, waarover verder niet veel bekend is.
Zo leer je nog eens wat.
Uieindelijk heb ik voor m'n kamer zitten lezen in een Z-Zfrikaans roddelblad dat ik van Didi kreeg. Rondom werd nog gewerkt. Richard vroeg uiteindelijk of ik mee ging naar de Delicious Moster. Fir wil daar niet meer eten. Onderweg belde hij wel, maar dat was om me te vertellen dat er eerst nog geborreld zou worden bij Amapondo. Daar bestelden we als borrelhapje Mossels diablo. Het duurde even, want er moest iemand naar beneden rennen om die beesies eerst te gaan vangen. Ze kwmane met Xkosa brood, een zoetig wit brood, waarmee we de heerlijke saus opdepten.
Bij de Delicious Monser aten we falafel in een pitabroodje. Lekker hoor!
Tijdens het Ichatten met Bart thuis viel de stroom uit. Bij het kaarsje was het lastig lezen, dus ging ik lekker slapen.
De foto hierbij is van Fir en al oud, maar goed. Het zijn Thea, Richard en ik in Thea's keuken; Wel een terugkerend ritueel in ieder geval.

News travels fast?

Vanmorgen belde Bart al vroeg. Hij was ongerust, omdat iemand anders hem had gewezen op een bericht op teletekst: overval op de set van Wit Licht. Ik lag nog in m'n bed, dus wist van niks, maar vermoedde al dat het oud nieuws was en dat bleek te kloppen. Het is nieuws van 2 maanden geleden! Waarschijnlijk is er gisterenavond, toen er een telefonisch inteview met iemand van de crew is gehouden, iets niet goed doorgekomen. Maar goed, loos alarm dus.
Ik heb gisterenavond inm'n kamertje, terwijl het steeds stiller werd om me heen, lekker een tijdschrift liggen lezen en op Fir zitten wachten, die nog laat aan het werk was. We zijn samen bij de Wood 'n Spoon gaan eten, waar Richard met zijn entourage net verdween en Chris en Anna net aan hun maal begonnen. Fir en ik deelden een langouste schotel vooraf, daarna at ik verse pasta met pesto en had Fir een beef burger.
Ik heb thuis nog lekker met Bart gekletst; Kan hier vanuit m'n bed Ichatten! en liggen lezen.
Vanmorgen scheen de zon weer, maar het zwemmen, hier in het zwembad, bewaarde ik toch tot na de lunch. Ik maakte een appelflapje van filodeeg, voor bij de koffie (eigenlijk een soort craft-service). Voor de lunch maakte ik een frittata (omelet), gevuld met champignon, ui, prei, spinazie (snijbiet eigenlijk), wortel, paprika en bleekselderij - alles eerst even aangebakken om het vocht eruit te halen. Erop voor de liefhebber wat geraspte kaas. Erbij een rijk gevulde salade met boontjes, artisjokharten (ik vond zomaar 2 blikjes in de supermakrt!!), ui, komkommer, tomaat, verse basilicum en een dressing van (Hollandse) mosterd. Erop nog wat geroosterde zonnebloempitten en knapperig gebakken baconreepjes. Er aten uiteindelijk 18 mensen. Ze betalen niet allemaal, maar ik ga niet meer moeilijk doen met administratie; Ik kom toch prima uit met de kosten.
Francina mocht na de lunch uitzoeken welke boerenzakdoek of shawl ze wilde - ik heb wat souvenirs meegenomen. Ze vond het, uit drie, een moeilijke keuze, want wilde eigenlijk de boerenzakdoek met een kaart van Nederland erop en toeristische attracties langs de rand, maar die doek was rondom nu juist een halve centimeter kleiner dan de andere. Ze heeft hem uiteindelijk toch maar genomen.
De cateringtrucks voor de set staan nog steeds op het voetbalveld hier in de buurt. Het eten dat ze daar bereiden wordt met auto's naar de set gebracht. Ik ben even gaan informeren of zij daar in de keukens (het zijn 4 trucks naast elkaar) misschien mijn keukenmachine hebben geleend. Helaas bleek dat niet het geval. Geen idee waar het geval gebleven is. Er staat hier nog wel een doos met allerlei hulpstukken. Misschien moet ik maar wat briefjes ophangen. Ik hoop dat 'ie binnenkort gewoon opduikt.
Zojuist heb ik de auto (Megane van Thea) volgetankt. Hartstikke duur die benzine hier! Dat is het eerste wat me hier in prijs tegenvalt, ik geloof dat het bijna R 10 per liter is.

Koffertje gevonden

Hij is terecht! Vanmorgen is m'n koffer gebracht. Helaas ontbreken m'n klompies, m'n Levis spijkerbroek en m'n eau de toilette, maar dat mag de pret niet drukken. Ik ga even uitzoeken of ik dat via de verzekering terug kan krijgen.
Het was weer een super heldere morgen, vanmorgen. Ik had een slechte nacht: droomde van de koffer die terug kwam, veel leger dan in werkelijkheid. Na een kopje koffie ben ik met m'n spullen de heuvel af gereden en bij de Outspan in een andere kamer getrokken. Daar ben ik nu 'm'n huis aan 't maken'.
Voor de lunch had ik beef of chicken curry met bruine rijst, atjar van wortel en chakalaka (een soort atjar, maar dan anders) en papadams. Met verse pindakaas/kokos/muesli koekjes, maakte ik weer de blits. Er kwamen 18 mensen eten. Na de lunch ging ik in de kledingwinkel kijken voor een spijkerbroek, maar de pensioenen zijn vandaag uitgekeerd, dus is het overal vreselijk druk. Voor buiten m'n kamerdeur kocht ik een houten mobiel aan de overkant (als 'fish lady' heb ik toch een reputatie hoog te houden) en ging toen weer naar de keuken om Silvia en haar kleinzoontje op te halen voor een lift. Ik zei dat ik toch een boodschap moest doen, maar dat was helemaal niet waar; Ik had wel zin in een ritje. lekker met de auto heen en weer rijden, wat een weelde!
Ik ben het kabeltje van mijn camera vergeten, of ook dat is achterover gedrukt, dus nog even geen beeld, helaas.

Sloffen

Het is alweer zover: ik loop weer te sloffen op m'n slippers of m'n klompen (hier gekocht en iedereen vind ze helemaal geweldig). 14 man voor lunch doe je natuurlijk ook op je sloffen, al ben ik zaterdag naderhand nog doorgegaan met werk, na een tijdje samenmet Thea, tot we om 6 uur zijn gaan douchen. We zouden de curry doen en hebben daar ook veel voor voorbereid. Ik vouwde samosas van filodeeg tot ik scheel zag. Toen bleek het merendeel van de gasten elders te eten. Ik keek er al niet meer van op, zo gaat dat hier, maar Thea vond het vervelend. Uiteindelijk waren we toch nog met 12 mensen. dus dat was ok. Ik vertrok niet te laat naar bed. Beneden 'in town' gaf Mike (Unit manager) bij de Jungle Monkey een 'Trans party'; veel dronkenschap en harde muziek. Ik heb er niets van meegekregen.
Vanmorgen was het weer na een buitje prima, dus togen Jean, Theo, Christoph (editor) en ik naar Second Beach, voor een frisse duik. 't Was eb dus een eindje lopen. Na het ontbijt reden Fir en ik daar weer heen, toen was er een surfwedstrijd, onder locals. Niet echt heel heftig, maar Prisca, van de Wood ' Spooon zat met haar kids aan het strand, dus het was wel leuk om bij te praten - de tandpasta die ik voor haar heb meegenomen zit nog in m'n koffer...ergens. Fir en ik zijn doorgereden naar Wettham Hill, waar we champagne dronken, van het uitzicht genoten en bijpraatten met Jon en Anton. Heel gezellig, toch wel weer. Daarna liepen we de drank uit onze benen naar de vuurtoren, waar vandaan we weer een hele ander kijk op 'ons dorp' hadden. Nu zitten we allebei achter ons computertje bij Thea. In de gootsteen spartelen een stel crayfish (buit van Richard?). Wij gaan mogelijk naar een braai van de piloten in hun DC 3. Ze vlogen vanmorgen over op weg naar Umtata, om te tanken.
Ik ben benieuwd en 'go with the flow'.

Alweer helemaal 'at home'

Gisteren heb ik in de ondergaande zon een boek zitten lezen, nadat ik terug was gereden naar The Kitchen.
Ik had een fles bubbels achterover gedrukt (nog van het halverwege-de-shoot-feestje dat ik heb gemist), die Thea en ik samen hebben opgedronken. Toen het buiten te fris werd, hebben we de houtkachel ontstoken en zijn we nog lang blijven kletsen. Uiteindelijk aten we samen wat vlees met snijbiet. Het was erg stil. Later heb ik voor Jean nog een soepie in elkaar geflanst. Toen ben ik naar bed gegaan. Vanmorgen was ik om kwart over acht alweer aan het werk. Voor de lunch kwamen slechts 14 mensen opdagen. Ik maakte een simpele pastaschotel, met bananencake, bruin brood met knoflookolie en een salade met meloen. Het was erg druk geweest voor het ontbijt, dus heb ik Francina een lift naar huis beloofd.
Vanavond maken we een curry.
Ik heb Fir al een hele tijd niet gezien. Ik hoop dat morgen een beetje goed te kunnen maken. Dan gaan Thea en ik naar haar huisje bij Umgazana beach om de muren te schilderen. Misschien vindt Fir het leuk om mee te gaan.
Nog geen nieuws op het kofferfront, maar er wordt aan gewerkt.
Maandag kom ik weer hier wonen, maar als het kan neem ik misschien wel een andere kamer, die van Rapie. De badkamer is veel beter en er is een echte tafel, waar een stoel bij kan. Toch wel wat comfortabeler.

Naast m'n schoenen

Het is een gek idee dat ik zo kort na Koninginnedag weer aan de andere kant van de aardkloot zit. Die Koninginnedag vond ik dit jaar erg tegenvallen. Het was natuurlijk al vroeg een enorme toestand rond het museumplein, met dat megaconcert en 's morgens toen wij voor de traditionele oranjebitter gingen bij Sama Sebo liepen er al hordes jonge lui met van die kleretoeters onze kant op. Het weer hield niet over; Misschien dat de sfeer daardoor ook wat minder uitgelaten en gezellig was. Bij Oosterling was het rustig. We waren er vroeg en vertrokken ook weer vroeg, net toen Jan en Donna arriveerden. Di had het goed, trok als een bezetene aan de riem om alle stukje brood en beenham van de straat en stoep te vreten.
In de Pijp zaten we uiteindelijk uitgebreid bij the French café. We begonnen met een oester, ik nam daarna foie gras op brioche, Bart had vissoep gevolgd door steak tartare en ik at een entrecote. We dronken champage. Een waardig afscheid.
Thuis zat ik in no-time in een taxi naar het vliegveld. Maar goed Koninginnedag is tegenwoordig in Amsterdam dus vooral: openbare dronkenschap, wild plassen, klereherrie en veel commerciiële shit.
De vluchten verliepen zoals altijd: enigszins vertraagd, bomvol en afzien. In Johannesburg bleek m'n koffer op Heathrow te zijn achtergebleven (terminal 5 natuurlijk). Die wordt nageleverd, hoop ik (vooral omdat er diverse opladers in zitten). Op Umthata bleek er geen vervoer voor me te zijn, dus heb ik in de kou en regen 1,5 uur op de runner gewacht (die godzijdank in PSJ wel meteen in de auto kon springen, speciaal voor mij), waardoor ik om half 9 bij Thea was. Op het zandpad naar haar toe troffen we nog een vrouw, liggend midden op de weg. Ze bleek hartstikke dronken. Omdat ze ook nog eens heel zwaar was, heeft Peter haar laten liggen en is om haar heen gereden. Ik vond het wel schokkend, maar ja, na Koninginnedag ook weer niet zo vreemd. 't Is hier ook een lang (feest)weekend.
Was het gisteren nog koud en regenachtig, vandaag is een stralende dag. Vanmorgen was de zonsopgang een plaatje - ik slaap bij Thea tot de familie van Joy en Siebe vertrekt -zij zijn in mijn hutje hier bij de Outspan getrokken.
Ik heb de auto van Thea tot m'n beschikking, en dat geeft een wonderbaarlijk vrij gevoel. Ik heb haar niet verteld dat ik hier nog helemaal niet eerder gereden heb. Met een paar startproblemen, was er verder ook niets aan de hand. Dat links rijden is ook niet zo lastig, mede omdat iedereen het hier doet.
Mijn keuken was redelijk op orde, al is m'n kachel wel erg vies gemaakt.
Voor de lunch maakte ik aardappel/preisoep met veel room, en een topping van gebakken champignons. Voor erbij nog wat geraspte kaas. Verder sla met een dressing met geroosterde sesam en focaccia met yoghurt/bieslook 'dressing'. Er waren 15 lunchgasten, heerlijk rustig dus. Ze waren allemaal enorm blij dat ik er weer was, hebben de laatste 3 weken voor lunch op een houtje moeten bijten, dus de complimenten bleven maar komen. Heerlijk.
Kate, die zich met alle transportissues bezighoudt, maakt werk van mijn vermiste koffer, wat een luxe dat iemand anders zich daarop stort.
Wat ik vandaag verder ga doen weet ik nog niet. Omdat m'n camerakabeltje in m'n koffer zit helaas nog geen foto bij dit relaas. Duimen dat het morgen weer wel kan!