Oranje ham

In de middag zaten we bij mijn broer en schoonzus aan de kade van de Prinsengracht het voorbij schuiven van de koninginnebootjes te bekijken. Het merendeel bestond uit de SUV's onder de boten: grote sloepen met zo mogelijk nog grotere geluidsinstallaties en kneiterharde stamp'muziek'. Aan boord hossende, van top tot teen in oranje uitgedoste, bierslempers. Af en toe legde er een schuit aan, omdat iets verderop een voor bouwvakkers bestemde portacabin stond, waarvan het afsluitende hek was geforceerd. Ik neem aan dat het ding zo langzamerhand tot de nok toe vol zat, maar ja: als je moet, dan moet je.
Zo legde er ook een boot met Belgische heren aan, niet om te pissen, zo bleek, maar om zich van hun vuilnis te ontdoen en ons daarmee op te zadelen. Logisch toch? Hun Belgische snuggerheid bleek verder uit de ham die in een standaard midden op het schip stond. In plaats van de poot fier omhoog, stak de hoef zielig schuin in de steun. Hier was een beunhaas aan het fileren geweest, dat was duidelijk. Ik kon het niet aanzien en probeerde me in te houden, maar toen sprak de wijn:" Ik neem jullie vuilnis wel aan, als jullie er die ham bijdoen!" "Nou," antwoordde het bier (Stella Artois, ook dat nog), " da's goe". Dus werd de gehavende poot met steun en al aan wal gehesen. Ik ben 'm vervolgens vergeten mee te nemen. Mijn broer, die sindsdien tegen de vuilniszakken aan moest kijken, is vegetariër, dus die moest 'm niet. De ham bleek vannacht een beetje nat te zijn geregend, maar is gelukkig niet door katten aangevreten. En nu staat 'ie hier. Of het een echte pata negra is, weet ik niet, al is de hoef wel zwart, wie weet is 'ie met een beetje schoensmeer vervalst. Dus, the proof of the pudding...