Er wordt voor vanmiddag slecht weer verwacht, met windstoten en hagelbuien en wat al niet meer. Misschien dat de kraam van de bioboer op de Albert Cuyp daarom nogal spartaans oogde. Er zat geen luifel overheen en er lag niet meer dan wat bloemkool, venkel, een kratje spinazie ("heel duur hoor mevrouw!") en raapstelen. Verder werd het midden van de tafel in beslag genomen door een berg kleine tomaatjes. Wel vijf verschillende soorten, die gisteren nog aan hun struikje bungelden. We mochten proeven en ze waren heerlijk! De ronde gele vrij zuur, de geribbelde oranje lekker fris en de langwerpige rode zoet en knapperig. Ik kocht een zak vol, zonder te weten wat ik ermee zou doen, want vanavond eten we die raapsteeltjes in een puree met wat uitgebakken spek erdoor en een stukje kort gebraden longhaas erbij.
Maar geen nood: ik deed de vruchten (want dat zijn tomaten eigenlijk) op een schoteltje en zette dat op tafel om te fotograferen en toen verdween al snel de ene na de andere. Er gebeurde in feite hetzelfde als met de radijsjes, maar hier was geen sprake van gedachteloos wegkauwen, want elke keer als ik in eentje beet, werd ik afgeleid en moest ik even stil genieten. Dit zijn helemaal geen Wasserbomben, maar kleine vitamine-explosieven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten