Eigenlijk was het niet de bedoeling; we zouden macaroni eten, echt waar, en dan zoals het hoort: met kaas, ham en ketchup. Als het weer zo blijft winteren, dan heb je nou eenmaal zin in troostvoer. Maar toch vond ik het geen goed idee. Ik kocht op de markt een middelgrote pijlstaartinktvis en maakte die helemaal schoon, tot een mooie witte lap overbleef. Die legde ik in een marinade van limoensap (1 eetlepel), sesamolie (halve eetlepel), vers geraspte gember (halve eetlepel), gesnipperde Spaanse peper, een beetje zout en uiteindelijk nog een beetje Japanse pepermix. Zo mocht 'ie ongeveer 4 uurtjes koel zwemmen. Vlak voor het eten, sneed ik aan één kant een ruitpatroon in het vel, zonder dat helemaal door te snijden. Zo bleef 'ie mooi vlak op de hete grillplaat liggen. Hij hoefde maar kort, tot er mooie bruine randjes op kwamen. Toen ik 'm in tweeën sneed en op een bord, met geblancheerde repen courgette legde, krulde hij toch nog om. Het was een plaatje en de smaak was perfect. Het vlees was mooi zacht, de marinade gaf het diepte, maar bleek niet te overheersend. Ja, een pareltje, al zeg ik het zelf (met dank aan mijn allergrootste fan voor de prachtige foto).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten