Met gemak!

Om een recept uit te proberen was ik op zoek naar een paar mooie stukken zalm. Ik vond alleen moten en daar houd ik niet zo van, want daarbij heb je veel verlies: relatief veel vel, vet (je moet dat witte gedeelte aan de rand eigenlijk altijd wegsnijden, want dat is gewoon niet zo lekker) en een dikke ruggengraat. Bij de groothandel lagen hele zijdes, dus nam ik die maar, de vriezer staat toch aan! We aten er eerst een stukje filet van, op de huid gebakken, met het experiment: quinoa met raapstelenpuree. Prima, maar ik had nog vis over natuurlijk. Vanavond wordt het waarschijnlijk een mengsel van rauwe zalm met verse kaas en komkommer en kappertjes, opgerold in plat brood (Zweeds - Ikea is niet ver van de groothandel), maar er kan nog zoveel meer. Dus ging ik eens op internet kijken en stuitte ik op dit filmpje, waar ik eigenlijk wel erg hard om moest lachen. De chef (?) kok bereidt een stamppotje met spinazie en zalm. Tijdens de instructie wordt er een paar keer 'onopvallend' ingezoomd op een hele stapel blikjes van de sponsor. De kok laat zien hoe je spekjes lekker knapperig kan krijgen, geen blokjes, zo blijkt, maar repen. Maar het ging toch over zalm? Ja, die komt uiteindelijk rondom, uit blik en even 'gekuist' (ruggengraat eruit en vel eraf). En wat zegt de chef, terwijl hij de krokante spekjes nog even mooi in de puree duwt: "Zo eet je toch met gemak twee keer vis per week, je hebt het gewoon in je keukenkastje staan".
Ik heb het waarschijnlijk verkeerd begrepen: het gaat hier om een gezondheidsadvies en niet om een milieu-, of semi-vega-advies. Maar behalve dat vlees bij die vis, was ik toch ook wel weer getroffen door zo'n dikdoenerijfilmpje, waarbij uiteindelijk gewoon aardappelpuree wordt gemaakt en een blikje wordt opengetrokken. Maar goed, ik vond ook filmpjes over veters strikken, dus zo gek is het waarschijnlijk niet.
En mijn troost is dat bij de groothandel ook stoofpaling lag, dus morgen komt het ook wel weer goed!