Nou dat kon ik van de 'nobele' zuidermarktpoon niet zeggen. Het begon er al mee dat hij bij uitpakken zo uit mijn handen in de gootsteen wilde glibberen, zo goed zat hij nog in zijn verse slijmjas. Ik maakte 'm schoon, maar stopte het levertje weer terug in de buik, want dat zag er te smakelijk uit om niet te gebruiken. Ik legde de vis op een bodem van snijbiet, courgette, ui, peterselie, knoflook, zwarte olijven en (na fotograferen) een blikje gepelde tomaten. Daarover ging veel gemalen peper en wat zout. Eenmaal in de oven (180 graden) deed ik er nog een scheut witte wijn bij. Zo staarde meneer poon mij op zijn groentebed vanuit het ovenraam ongeveer 30 minuten aan, toen achtte ik 'm wel gaar.
We aten 'm, een beetje onorthodox, met kaasstengels en ja, hij bleek zijn goud zeker waard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten