Hij lag er al een tijdje, maar gisteren bladerde ik dan toch eindelijk de Lekker 2012 door en verzoop ik in de Disneyworld van de horeca. Het valt me altijd weer op dat de trendwatchers zich indekken door maar gewoon alles als potentiële trend te benoemen: groente in de hoofdrol, maar ook groot vlees, van kop tot staart, maar ook bio, seizoensgebonden en van dichtbij, het liefst uit eigen moestuin, (waar alle wortels en knollen 'oer' of 'vergeten' zijn). Maar ook Aziatische invloeden worden belangrijk, en dan vergeten we maar even dat Nederland geen Japanse yuzubomen heeft. Ook de wijn mag nog steeds van ver komen, al is de champagnefles groen (lichtgewicht), de Zuid-Afrikaanse wijn duurzaam (?) en heeft de kurk een eco-keurmerk. Oh ja, en de ganzenlever (gelukkig -nog?- niet in het verdomhoekje) heeft de vorm van twee in elkaar gevouwen handjes, als symbool voor verbinding (geserveerd met gedicht), want: 'Koks van deze tijd zoeken verdieping.' We eten nog steeds 15 amuses en 12 gangen, of 10, zoals bij Noma - waar levende garnalen op het menu staan. Er ligt een keur aan eetbare bloemen op je bord en de koks blijven met pincet en spuitbus ware kunstwerkjes afleveren. We zijn ver verwijderd van de plattelandskeuken van oma, al vinden zelfs de grootste koks nog steeds de gehaktbal uit moeders keuken het lekkerste wat er is. Toegegeven, oma kookte de spruitjes kapot, maar verder is er niet zoveel verschil met de grootste huidige hype: alles uit eigen tuin, het loof van de bieten in de soep, het hele geslachte varken verwerkt, aandacht voor de 'goedkope' delen, zoals de wang, langzaam gegaard (a la petroleumstel), veel inmaak en tot slot eigen pruimenlikeur toe.
Ik vraag me wel eens af wat mijn grootmoeder hiervan zou vinden. Ik denk eigenlijk dat ze zich heel ongemakkelijk zou voelen, alsof je voor het eerst met vork en mes moet eten. 'Wat moet ik met dit spiraaltje op een stukje leisteen en hoe krijg ik dat schuim naar binnen? Oh, het smaakt gewoon naar vis!'Mag ik nog eens een lans breken voor die gerechten die uitblinken in simpelheid, maar door de mooie ingrediënten zo lekker zijn? En voor het genoegen van een drie-gangenmenuutje, gegeten in goed gezelschap, waarbij de som der delen de maaltijd onvergetelijk maakt?
Dan ga ik nu eens een studie maken van de diverse 'Lekkere' restaurantomschrijvingen. Kijken of daar iets leuks uit te destilleren valt (hmmm, destilleren; tijd voor een borrel).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten