Laatst las ik een krantencolumn die ik nogal flauw vond, omdat daarin vrij denigrerend werd gedaan over jonge 'zaken'vrouwen met knusse, vrolijke en onschuldige
initiatieven, zoals Blond.
De meeste dames gaan er volgens de columniste ook nog eens prat op dat ze de
zakelijke kant graag aan hun mannelijke wederhelft of een accountant
overlaten, want het moet natuurlijk wel gezellig blijven. 'Ieder z'n
meug', dacht ik aanvankelijk, maar nu las ik een aankondiging van een
nieuw kookboek en kreeg ik toch ook de kriebels. Die jonge, vlotte
vrouwen in felgekleurde of gespikkelde tricot jurkjes, met hun hippe
gekrabbel beginnen zich namelijk als een olievlek over de culinaire
wereld te verspreiden en ik hoop maar dat iemand daar snel een lucifer in
gooit. In Engeland is Nigella (Lawson) het rolmodel. Zij is misschien
niet begonnen met het zogenaamd handgeschreven en zelf ingekleurde
kookboek, maar is wel het toonbeeld van de frivole sexbomkokkin zonder
caloriebomangst. Bij haar is
koken altijd een feest, het gaat om genieten, je vingers aflikken,
druipende chocolade en lekker stiekem uit de ijskast snoepen. Zij wordt
op de voet gevolgd door Sophie Dahl, een ex-model dat waarschijnlijk
van haar grootste geheime passie haar beroep heeft gemaakt en ons
laat zien dat je duizend cupcakes (ook zo'n nieuwe, gezellige hype) kan eten en er toch rete
aantrekkelijk uit kan blijven zien (oh nee, die reten komen niet meer in beeld). Ik schreef al eerder een stukje over haar.
En nu is er dan Rachel Khoo, een Engelse met een volgens haar eigen site, zeer indrukwekkende staat van dienst voor haar jonge leeftijd. Zo
rept ze fier over haar patisserie-opleiding bij Le Cordon Bleu, die de start van haar culicarrière vormde, waar het gewoon een cursus van drie maanden betreft. Rachel kookt nu in haar Parijse mini-restaurant/huiskeuken
de sterren van de hemel en wordt al vergeleken met Julia Child, wat ik
schandalig veel eer vind. Laat haar eerst maar eens bewijzen dat ze een
blijvertje is. Zo lang ik haar nog op een foto een spuitzak zie
vasthouden alsof het een pasgeboren babyhoofdje is, ben ik nog niet
overtuigd.
In Nederland hebben we Karin Luiten en Yvette van Boven. Zij
zijn al wat ouder en niet zo fotogeniek, maar kunnen droedelen
als de beste, waarvan hun kookboeken (en sites) getuigen. Ik moet erbij zeggen dat Stephane Reynaud er ook wat van kan en misschien zijn er wel meer mannelijke koks die graag gezellig doen, maar ik vind het allemaal wel even genoeg zo en ga me laven aan een stukje two fat ladies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten