Nogmaals: even zeuren

Waar haalt hij ze toch vandaan: Johannes van Dam en de hoge restaurantcijfers die hij de laatste tijd in Het Parool aan Amsterdamse restaurants toekent? Gisteren mochten we onszelf tussen twee festivalfilms door, weer trakteren op een etentje buiten de deur. Omdat we daarvoor in de buurt moesten blijven, beperkte de keuze zich tot eetgelegenheden in de buurt van Kriterion (Roeterseiland). Op zich een leuke buurt vol studenten en kleine eetgelegenheden, maar het wordt tijd dat Johannes hier eens een vorkje komt meeprikken. We kozen voor Hotel Arena, waar de 'to dine' hoek exclusief bleek te zijn (?) en we verwezen werden naar de 'to drink' kant, die door de bediening als brasserie werd bestempeld, in pplaats van bar of café. Rondom ons zaten ongeveer 10 mensen die ook wat aten. In die 'to dine' ruimte -kennelijk klinkt 'restaurant' niet internationaal genoeg - was één tafel met 6 man bezet. Druk was het dus niet. Naast ons zat echter een heer die geïrriteerd opstapte; Het duurde hem te lang. Ons werd verteld dat de hamburger van de kaart inmiddels niet meer verkrijgbaar was. Daarmee verdween het goedkoopste gerecht en bleven er, inclusief de voorgerechten, nog 7 keuzes over. Ik koos voor de sashimi met een ingewikkelde dressing (zal wel met het oh zo modieuze yuzu-sap zijn geweest) en daarna, ook een voorgerecht, de cajun kip ceaser salad. Bij opnemen van de bestelling werd gezegd dat die salade er ook niet meer was. Op mijn verontwaardigde reactie, dat er dan niet veel te kiezen overbleef, werd voor de zekerheid in de keuken navraag gedaan, waarna bleek dat het gerecht er toch nog was. Foutje van de ober - ik denk achteraf van niet.
Mijn gezelschap moest zelf benadrukken dat ze hun ribeye graag rood hadden. Daar werd door de bediening niet naar gevraagd.
De sashimi van zalm was aardig, had gefrituurde lotusbloemschijfjes erbij, maar zag er op het bord erg saai uit. De ribeye was goed, met goede cuisson, maar de salade was niet te doen: de sla (baby gem) zat dik onder de mayonaise-achtige dressing en de kip had geen enkele smaak, wat je bij 'cajun' toch wel mag verwachten. De enorme berg grof geschaafde Parmezaanse kaas, moest dit alles verhullen. Ik besloot geen stennis te maken, maar schoof het bord na twee happen opzij. Bij het afruimen, kon ik het toch niet laten te melden, dat ik me, als kok, zou schamen als ik een dergelijk gerecht aan iemand zou voorschotelen. De serveerster antwoordde dat ze dat precies zo aan de keuken zou doorgeven. Oeps. Lastig vind ik dat: klagen tegen de bediening die er ook niets aan kan doen. Uiteindelijk is die 'salade' niet in rekening gebracht, wat dan wel weer netjes was. Ik eet deze dagen genoeg (een glas bier staat toch gelijk aan twee volkoren boterhammen?), dus een alternatief was niet nodig. Bovendien durfde ik hier niet eens iets anders te bestellen.
Vandaag kijken we weer een aantal films. Ik ben benieuwd waar we dit keer gaan eten en houd de moed erin.