Uit eten gaan vind ik toch altijd een traktatie. Des te groter is de teleurstelling als hetgeen je voorgeschoteld krijgt, niet echt te pruimen is.
Gisteren aten we bij Plancius, tegenover Artis. Omdat in Kriterion een filmfestival plaatsvindt (imagine; het amsterdams festival van de fantastische film) werd er in dit restaurant op vertoon van je bioscoopkaartje een 3 gangen keuzemenu aangeboden voor € 27,50 in plaats van € 40,00. Er was keuze uit aspergesoep, carpaccio of canneloni, gevolgd door yellowfin sole, een lamskroontje of iets vegetarisch. Als dessert tiramisu of creme brulee. We gingen voor de carpaccio. Stom natuurlijk, want zo langzamerhand is alom bekend dat die carpaccio overal kant-en-klaar voorgesneden en ingevroren ingekocht en wordt 'ie zo uit de vriezer van zijn plasticje gescheurd en op je bord gelegd. Hier moet wel een berg grof geschaafde parmezaan over om wat smaak toe te voegen. In dit geval waren er ook nog dikke parten gemarineerde zongedroogde tomaat op gestrooid. Die tomaat wordt zo bewerkt om zijn smaak te concentreren, maar moet dan toch echt wat klein gesneden worden om niet te overheersen. Maar goed, in dit geval was het vlees dus eigenlijk gewoon de spiegel van het bord.
Ik koos de tong als hoofdgerecht, want ik had mooie vette goudbruin gebakken visjes voorbij zien komen. In mijn geval bleek het echter een zielig slibtongfiletje, bij de staart volledig ingedroogd. Het lijkje lag op een bedje van flauwe groene pastaslierten met daaronder een geschifte puree van een (venkel?)knol die zo gezoet was (om de bittere smaak te camoufleren?) dat 'ie niet te eten was, behalve dan misschien als inventief dessert.
Het lam, 2 ribbetjes, was mooi, en van goede cuisson. Maar hierbij lag een hele dikke witte asperge, die zijn subtiele smaak volledig verloor in de lamsjus waarin 'ie lag.
De tiramisu stelde niet teleur, evenmin als het kleine kaasplateau dat ik op verzoek kreeg. Je moet het dan ook wel heel gortig maken om dit laatste te kunnen verpesten.
Als dit menu ons was voorgeschoteld voor de volle mep (die € 40,00), dan had ik zeker geklaagd. Nu hield ik, mede op verzoek van mijn tafelgenoot, mijn mond en werd er gelukkig ook niet gevraagd of het had gesmaakt. Een gemiste kans, dat wel, maar ik heb het hier in Amsterdam sowieso een beetje opgegeven. Ik ga me gewoon vast verheugen op de smakelijke Franse dagmenuutjes. En op de over het algemeen behoorlijk correcte bediening aldaar, die wél op of om kijkt als je binnen komt en die niet gekleed gaat in een volledig uitgewoond t-shirt en afgezakte spijkerbroek met uitpuilend ondergoed.
Zo, dat ben ik kwijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten