San Narcis

Gisteren vielen we met onze neus in de boter, in Girona, waar een week lang feest wordt gevierd ter ere van de stadsheilige 'San Narcis'. We kwamen toevallig op het plein voor het stadhuis terecht waar levende kastelen werden gebouwd, de zogenaamde 'castellets' die tot wel 8 personen hoog reikten. Het ging er daarbij om dat dit menselijk kasteel voor het stadhuis terecht kwam en laten we daar nou net voor gestaan hebben. Achter ons werden de deelnemers stevig ingezwachteld, met een zwarte textiele band, strak om het middel. De kraagpunten van de blouses werden bij de beklimming stevig tussen de kaken genomen, waarschijnlijk om uitglijden op de schouders te voorkomen. Leuke details!
Het evenement duurde tot in lunchtijd, dus bleven we niet tot het eind, maar baanden we ons een weg tussen de menigte en buggies door (nog nooit zoveel peuters en kleuters bij elkaar gezien!) om te kunnen lunchen. We kwamen uiteindelijk terecht bij een leuk zaakje op een marktplein, waar heel veel te zien was en waar we 'gemiddeld' lekker aten. De pureesoep van kabeljauw en aardappel met zwarte truffel was niet te versmaden, maar de rest (een 'magere' fideua en redelijke zeewolfstaartjes)was niet opzienbarend. Ondertussen keken we wel onze ogen uit: een druk bezocht plein met stalletjes vol worst, kaas, brood en meer, kinderen, opa's en oma's met plastic gitaartje, kruisboog of zwaard, een op afstand bestuurbare graafmachine en een bellenblaaspistool in de vorm van een dolfijn, met een deuntje om gek van te worden.
Kortom: een zondag, wel besteed!