Woensdag marktdag

We zijn weer 'thuis' en het is woensdag, dus: marktdag in Collioure.
De zon prikt door het platanenblad, het patéboertje staat zijn waar weer uit te venten. De tomaten zijn er in alle kleuren en maten, het eekhoorntjesbrood wordt aangeboden als grote 'schermen' en in kurkformaat en de gegrilde kippetjes draaien aan het spit. Helemaal verheugd was ik over de kleine krabbetjes van een visboertje dat ik hier nog nooit eerder had gezien. Soms is het toch wel fijn als er (kleine) dingen veranderen.
Heel erg vinden we het, dat we Di niet meer bij ons hebben om de gedroogde worstrandjes uit het zand te snoepen (en dan zijn we even vergeten dat ze daarbij als een bezetene aan de riem trok) en om een heleboel anderen redenen.
Er is nog een andere dood te betreuren, in perspectief gezien, vele malen minder verdrietig, maar toch: m'n starter heeft de lange reis niet overleefd. Het goedje lag hier bij aankomst lusteloos in haar plastic bakje (ik schrijf 'haar', want het is immers een 'moeder'). Nu maar hopen dat Fir me uit de brand kan helpen. Gelukkig komt hij deze kant op en is het pain de campagne van de markt ook niet te versmaden.
't Is hier nog steeds 30 graden in de zon, dus herfst, lekkage en bokbier zijn in mijn wereld even vervangen door zomer, zwemmen in zee en frisse rosé. Lunch genoten we in de schaduw, op ons terras. Een deel van de krabbetjes, die vorig jaar overigens ook in de 'bullinade' (visstoof) zaten, heb ik omgeschud in meel met zout en peper en in een flinke laag olijfolie gebakken. Ze kunnen met huid en haar worden gegeten, maar knarsen dan wel meer tussen de tanden dan de Amerikaanse soft shell versie.