Over de blinis en de eitjes

Mijn schoonzus en zwager verhuisden een aantal jaren geleden (heel wat inmiddels) voor werk naar Boedapest. Het was pionieren en ze hadden er niet veel zin in, maar goed, ze zouden een half jaar blijven en dat was te overzien. Maar een half jaar werden er een aantal en ze voelden zich er steeds meer thuis. Ik herinner me nog de verhalen van m'n schoonzus die vlees bestelde bij de slager, maar dat niet meteen mee kon krijgen. Het waarom begreep ze niet zo goed tot ze 's middags voor die bestelling weer langskwam en de slager met zeer bebloede schort aantrof en een stuk nog bijna lillend vlees in haar handen gedrukt kreeg. En dan de kippen op de markt, die je niet zomaar in de oven kon stoppen, want na het slachten, waren hun ingewanden netjes in een plastic zakje in de buikholte teruggestopt.
De markthallen waren een feest. Op de begane grond hing bijna elke kraam vol gedroogde paprika en werd overal paprikapoeder verkocht. Een verdieping lager stonden rijen vistanks, overvol met spartelende karpers. Die vissen moesten altijd levend worden verkocht, vandaar. Ik herinner me dat ook nog wel van de Albert Cuypmarkt, maar de Partij van de Dieren zal daar wel een stokje voor gestoken hebben.
Na een familiebezoek brachten we als souvenir een potje kaviaar mee. Dat hebben we lang bewaard, wachtend op een mooie gelegenheid. Toen het eindelijk zover was, bleek alleen de (glas)rand met viseitjes te zijn bedekt; het midden was leeg en de loze lucht had de kuit volledig uitgedroogd.
Maar wat we ook hadden meekregen, bleek uiteindelijk een boel goed te maken. Het was een recept voor blinis wat in de loop der tijd al heel wat keren is overgeschreven, niet alleen omdat het gladde faxpapier waarop ik het kreeg toegestuurd al heel snel vergeelde en de letters vervaagden.
We maken ze niet heel vaak, maar 't is altijd weer de moeite waard (en ze laten zich eventueel prima invriezen). Omdat het nog niet wil zomeren rekende ik wat extra rijstijd (er gaat gist door het beslag). Nou, dat heb ik geweten; het beslag rees de pan uit. Het geklopte eiwit zorgde ook nog eens voor zoveel lucht, dat het meer 'crumpets' leken dan blinis, maar de smaak was er niet minder om. We aten ze met crème fraîche en gerookte zalm en toe met dezelfde crème en stroop. Een lepeltje kaviaar erop had ook goed gecombineerd, maar ja...