Zit het leven vol toevalligheden of is alles voorbestemd? Ik heb Dick Swaab nog niet gelezen, maar gaat hij niet in op de vraag in hoeverre we handelingen bewust uitvoeren of eigenlijk gewoon automatisch? Hoe is het toch mogelijk dat mijn studievriendinnetje in haar toen nog korte 'carrière' al vijf vriendjes had versleten die allemaal Peter heetten? Hoe bestaat 't dat ik ooit in Italië een talencursus deed met twee Spanjaarden, waarvan ik er één bij een bliksembezoek aan Madrid (nooit eerder en nooit meer geweest) zomaar tegen het lijf liep -en hij woonde ongeveer duizend kilometer daarvandaan? En waarom liggen de boekwinkels vol met reisgidsen naar de Azoren, net nu ik daarheen ga (not, maar ik veroorloof me hier een 'het zou kunnen' literair momentje). Het is misschien appels met peren vergelijken, maar zo zijn er zoveel toevalligheden, zoals ook vandaag. We hebben hier een gidsjes met in alfabetische volgorde gerangschikte wetenswaardigheden van 't dorp. Daarin las ik vandaag iets over Augustin Hanicotte. Deze twintigste-eeuwse kunstenaar woonde hier veertig jaar. Hij werd hier door Maillol naartoe gehaald (gelokt?) en was zo door de plaats gecharmeerd (ik weet er alles van) dat hij zich hier vestigde. Zijn sombere palet veranderde en hij ging schilderen in de mooie diepe kleuren van hier. In samenwerking met een lokale school ging hij schilderlessen aan kinderen geven. Dat ging niet zonder verzet, maar leverde wel een serie tentoonstellingen in verschillende Franse steden op en een enkele nieuwe kunstenaar bovendien.
Maar daaraan ging een hele andere carrière vooraf. De naam kwam me al bekend voor, maar ik wist niet meer waarvan, pas toen ik hoorde dat hij met schilderen begon in Nederland en met een Volendamse was getrouwd, ging er een geheugenlaadje open: het Zuiderzeemuseum. Daar heb ik een tijd gewerkt en daarvan herinner ik me de naam en niet alleen dat, ook zijn kunstwerk: de begrafenis, l'enterrement: een imposant, maar somber schilderij dat in het binnenmuseum hing en ik neem aan nog hangt. Ik vond het prachtig en indrukwekkend. Als je op internet zoekt, wordt nog vermeld dat Hanicotte mogelijk heeft gefigureerd in de (stomme) film 'het vervloekte geld', leuk om even te bekijken en om van het drama en de klederdracht te genieten.
Maar goed, dat vind ik toch weer een bijzondere lijn, hoe dun ook: Hanicotte, Collioure, Holland 'et moi'. Hoe veel draden zijn er nog meer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten