vol au vent

Gisteren een sombere dag met fikse windvlagen (tramontana). In heel korte tijd (2 dagen) is de temperatuur met 10 graden gezakt en de sneeuwgrens van 2200 meter naar 1000 gedaald. Reden om de haard aan te steken en jeetje, wat ruikt dat lekker!
Omdat het er vandaag weer zonniger uitzag, trokken we de bergen in. Ik ging nog zwemmen (in neopreen pakkie) en ontdekte pas later dat het buiten toen 9 graden was. M'n voeten bleven voor straf de hele dag koud.
We reden naar Las Illas, een piepklein dorp, ruim een half uur van ons vandaan, over een superslanke, kronkelende bergweg (eng!), waarop we goddank slechts één tegenligger passeerden.
We klommen te voet, langs de auberge die helaas tot en met vandaag dicht bleek, de bergen in, vlak langs nieuwsgierig kijkende, dampende, snuivende en mooi getekende koeien. Een man in Land Rover sommeerde ons Di aan te lijnen, want hoe lief ook, ze kon die viervoeters toch lelijk aan het schrikken maken. Het bleek later trouwens wat anders uit te pakken, want toen wij al vrij snel omkeerden, omdat het pad zo dicht bezaaid lag met gevallen kastanjeblad, dat we niet meer konden zien waar we liepen (Di verdronk bijna in het bladerbad), moesten we door een hek dat werd bewaakt door niet alleen twee lieflijke koeien, maar ook een forse stier (met blonde wimpers). Gelukkig bleek deze laatste liever lui dan moe en een schijterd bovendien, want nadat hij staand in slaap leek te zijn gevallen, hoepelde hij toch op, ons verder geen blik waardig gunnend.
Omdat de auberge dicht was, prbeerden we een taverne iets verderop. Ook deze lag aan een weg met maatje 34! Het restaurantje leek dicht, maar bleek wel degelijk open en hartstikke leuk. Achter een grillig soort hooirooster, brandde een knapperend vuurtje en alle tafels (ik telde wel 70 couverts) waren gedekt - er was slechts een tafel van 5 bezet-. Twee grote ramen gaven zicht op de bergen rondom. Hier geen kastanjes, maar vooral steeneiken.
Het menuutje (maatje 48!) bestond uit een saladewagen en groot bord met dikke worsten (en mes!). Daarna een mooie côte de boeuf met frietjes en een potje mosterd. Gevolgd door een bord met kazen (en mes!) en afgerond met taart naar keuze. Di kreeg het runderbot mee en zit daar alweer een tijdje d'r tanden op te breken.
Wat een dag!