Le Pic Neulos

We zijn al ruim twee weken in Collioure. Ik vind het al moeilijk me voor te stellen hoe het is om nu in Amsterdam te zijn. En dat betreft dan vooral het weer.
Hier stonden we vandaag, voor het eerst sinds we hier zijn, met bewolking op. Toch besloten we de wandeling te gaan maken die we in een gisteren aangeschaft boekje hadden gevonden. Dat bleek geen slechte beslissing, want we reden al snel boven de wolken uit. Bij de col de Ouillat (945 m.) zetten we de auto neer, naast de gite, die het hele jaar open is. De beklimming begon meteen, stijl naar boven tussen de hoge, hard ruisende en heerlijk geurende pijnbomen. Verder rook het vooral naar paddestoelen. Na 20 minuten klauteren bereikten we de eerste rotsformatie (Roc des Trois Termes), waar vandaan we een prachtig uitzicht kregen over het grensgebied tussen Spanje en Frankrijk, met in de verte de Canigou en dichterbij het fort Bellegarde.
We liepen door een hek de grens over, wandelden de piek op over Spaans grondgebied en stonden toen, in de felle wind, op 1255 meter hoogte over bewolking en schitterende pieken uit te kijken. Door een navigatiefoutje liepen we over een asfaltweggetje terug. Bij de gite (le Chalet d'Albère) aten we een grillade catalane, met worstjes en kip die niet nog een dag hadden moeten liggen, maar die er bij Di goed in gingen.
Via Le Perthus, voor boodschappen, reden we terug naar huis. Hier is inmiddels de bewolking opgetrokken, terwijl nu de bertoppen in de nevel liggen. Weer een goed besteede dag!