Terroir

Gisteren waren we uitgenodigd bij de familie Frère, de eigenaren van dit appartement. We kenden alleen de kunstenaarszoon Sébastien (61). Nu ontmoetten we ook zijn moeder (94, wit haar, maar nog donkere wenkbrauwen, mooi gelakte nagels en een kletsmajoor, zo zei ze zelf) de zus Helène (verzorgster van moeders en grote vriendin van Di, want die kreeg van haar zomaar brokken te eten), broer Daniel (leek bijna zo oud als zijn moeder, dik en sprak lispelend met rollende tong, waardoor nauwelijks te verstaan) en Isabel, de dochter van Sébastien (jong, zeer energiek, met volledig door wijnranken en hard werk verwoeste handen). Zij maakt vin nature (met zo min mogelijk sulfiet en chemicaliën), terwijl Daniel er vanalles in gooit. Geen idee hoe hoog de meningsverschillen hierover oplopen. De familie woont gezamenlijk in een oude watermolen langs de bosrand, aan het eind van Sorède. Vroeger bewoonde moe een villa iets verderop, maar na de dood van een derde zoon, wist diens Duitse vrouw dit optrekje op te eisen en trok de rest van de familie noodgedwongen in de 'arbeiderswoning', waar ze allemaal hun eigen woongedeelte hebben.
Zo wonen leek me gisterenavond jaloersmakend saamhorig; In één van de huizen waren tafels en stoelen bij elkaar geschoven. De haard was aan, er was heerlijke Spaanse ham en vers brood, stukjes keukenrol deden dienst als servet. Sébastien had in zijn eigen kamer het vuur onder een grote marmite opgestookt, met wijnranken als brandstof (laatst had 'ie stokken van over 100 jaar oud gebruikt -wat een geschiedenis ging daar in vlammen op). Hij had ons een paëlla beloofd, maar die wordt altijd buiten bereid, en daarvoor was het inmiddels iets te koud. Dus werd het een bullinade: peterselie met knoflook onderin de pot, krabbetjes, mosselen, aardappel, rotsvisjes en barracuda en aardappels erop en water tot alles onderstaat. Snel aan de kook laten komen en na 10 minuten flink borrelen serveren. Bijzondere ingrediënten: rans vetspek (!) en een enkele lombokje (niet vergeten beide vóór consumptie uit je bord te vissen!)
Jean, vriend en buurman, bracht niet alleen zijn vrouw mee naar de maaltijd, maar ook zijn vers gevangen vis. Het bleek teveel om in de pot erbij te gooien, dus werd die buit in een courtbouillon (volgens mijn aanwijzingen, want dat wilden ze graag), op een gasbrander bereid.
Vooraf snoepten we eerst uit een grote pan vol opgebakken palourdes (een soort kokkels), met veel zout en peper. Daarna de bourride, met brood en door Helène snel in elkaar gedraaide mayonaise. Met z'n allen (11 man), genoten we verder nog van hele zoete, gemarmerde tomaten, een kaasplateau, gebak van de banketbakker en vers geroosterde amandelen (nieuwe oogst), nougat en touron.
Ondertussen werden er diverse wijnen geproefd, van dochter (Scarabee, met etiket ontworpen door S.), van broer, twee verschillende, want uit verschillende vaten en een witte Bourgogne en cremant uit Limoux.
Er werd over van alles en nog wat gekletst. Ondertussen draaiden broer, zus en dochter het ene bruine saffie na het andere. Het was oergezellig, met de nadruk op oer! Deze familie is hier geboren en getogen. Daniel en Sébastien hebben wel gereist, maar zijn altijd thuis blijven wonen. De vis kwam zo uit zee, de tomaten uit eigen tuin, de snijplank waar het brood op lag, bewees duidelijk al jaren trouwe dienst. Het geheel straalde een diepe, bijna traditionele rust en gemoedelijkheid uit. Ik voelde me bevoorrecht.