Daar lag ze op het aanrecht: vers, ontschubd en glanzend. 'Eet mij', klonk het uit de iets geopende bek. Rob fileerde de ene helft, ik de andere. Het was eigenlijk andersom. Ik begon en had de weerstand en bulk van de andere zijde mee. Die eerste kant gaat mij bij vis fileren altijd beter af. Ik had dus mazzel, helemaal omdat we ook nog eens uitgenodigd waren om dit monster samen op te eten. Rob had Dora bij de groothandel gehaald en daar ook meteen gefotografeerd, zoals hij dat zo goed kan. Dora was een dorade royal uit het zuiden. Een flinke meid met haar op haar tanden en een geel brilmontuur. We hebben kleine stukjes rauw met soyasaus gegeten en moten uit de oven, heel mooi op smaak gebracht (Rob kan niet alleen goed fotograferen!).Net als vorig weekend, was deze maaltijd zo onovertroffen, dat ik me er vandaag vanaf maak. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar we eten macaroni. Op 'z'n echt', met ham, kaas en een tomatensaus met ketchup en HP. Banaal in zijn lekkerte.
En wat zegt Bart tijdens het eten: 'Volgens mij at het personeel van El Bulli zoiets elke dag.' Of dat zo is, moeten we nog even afwachten: dat kookboek (family meal) staat op het punt van verschijnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten