In de zeventiende eeuw werd Argelès, ons naburige dorp, geplaagd door de pest. Die plaag stopte abrupt op de 27ste september 1652, de feestdag van de plaatselijke heilige(n). En sindsdien hebben de inwoners besloten die heiligen elk jaar te eren met een feest dat ongeveer een week duurt. Het betreft in dit geval een tweeling: St. Come en St. Damien. Vandaag waren ze aanwezig bij de oefening van de castellers, de menselijke torenbouwers. De hele buurt kent overigens van die heiligenfeesten, waarbij de personen in kwestie zelf komen opdagen. Ze zijn meer dan 3 meter hoog en wegen heel wat (in het geval van de tweeling 50 kilo per stuk). Deze broers zullen volgende week, aan het eind van het hele feest, in een optocht meelopen, met ongeveer 400 mede-gégantes uit noord en zuid Catalonië. Daarbij treden er ook capgrossos op: mensen met gigantische papiermaché koppen op hun hoofd.
Wat die castellers betreft liepen we eerst langs hun lunchadres: een schuur met daarin lange tafels gedekt met plastic bekertjes en grote flessen Jack Daniels. De hele groep verzamelde zich in hun groene shirts op een pleintje. Iedereen werd zorgvuldig ingezwachteld. Daarna werden de diverse mensen gegroepeerd. Ze strengelden de handen ineen en bouwden langzaam eerst een kleine toren (3 hoog) en daarna steeds bredere en hogere, met steeds meer mensen.
Er worden in de hele buurt onderling competities gehouden, wie de hoogste en breedste toren kan bouwen. Deelname schijnt enorm te verbroederen, het is dan ook behoorlijk fysiek. Toen de laatste toren afgebroken werd en de cobla (een sardanasorkestje) stopte met spelen, brak precies op dat moment een wolk boven de stad. Een teken van de goden?
In de zeventiende eeuw werd Argelès, ons naburige dorp, geplaagd door de pest. Die plaag stopte abrupt op de 27ste september 1652, de feestdag van de plaatselijke heilige(n). En sindsdien hebben de inwoners besloten die heiligen elk jaar te eren met een feest dat ongeveer een week duurt. Het betreft in dit geval een tweeling: St. Come en St. Damien. Vandaag waren ze aanwezig bij de oefening van de castellers, de menselijke torenbouwers. De hele buurt kent overigens van die heiligenfeesten, waarbij de personen in kwestie zelf komen opdagen. Ze zijn meer dan 3 meter hoog en wegen heel wat (in het geval van de tweeling 50 kilo per stuk). Deze broers zullen volgende week, aan het eind van het hele feest, in een optocht meelopen, met ongeveer 400 mede-gégantes uit noord en zuid Catalonië. Daarbij treden er ook capgrossos op: mensen met gigantische papiermaché koppen op hun hoofd.
Wat die castellers betreft liepen we eerst langs hun lunchadres: een schuur met daarin lange tafels gedekt met plastic bekertjes en grote flessen Jack Daniels. De hele groep verzamelde zich in hun groene shirts op een pleintje. Iedereen werd zorgvuldig ingezwachteld. Daarna werden de diverse mensen gegroepeerd. Ze strengelden de handen ineen en bouwden langzaam eerst een kleine toren (3 hoog) en daarna steeds bredere en hogere, met steeds meer mensen. 
Er worden in de hele buurt onderling competities gehouden, wie de hoogste en breedste toren kan bouwen. Deelname schijnt enorm te verbroederen, het is dan ook behoorlijk fysiek. Toen de laatste toren afgebroken werd en de cobla (een sardanasorkestje) stopte met spelen, brak precies op dat moment een wolk boven de stad. Een teken van de goden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten