Nogmaals

Omdat er gasten kwamen, maakte ik een salsa van tomaten. Een vriend merkte ooit op dat zo'n salsa op basis van tomaten en ui eigenlijk in elk werelddeel wel voorkomt. Ik geloof dat hij gelijk heeft.
Omdat ik van de tomaat alleen het vruchtvlees (in kleine blokjes) gebruikte, kon ik weer wat tomatennat opvangen en opnieuw mijn cocktail uitproberen. Dit maal gebruikte ik een glaasje met een smalle opening, zodat de laag olijfolie niet zo dik hoefde te zijn. Door het nat een dag te laten staan, was het bezonken en kon ik echt helder sap aftappen. Volgende keer doe ik het in een helder glaasje, dan is de verrassing helemaal compleet.

Niet dubbeldoppen!

"Niet dubbeldoppen hoor!" werd mij op het hart gedrukt, terwijl ik een grote tas knapperige en mooie kleine tuinbonen en ook nog een zak doppers kreeg toegestopt. Hartstikke vers, zo uit de Betuwe, waar de kersen nu ook van de bomen vallen. Mijn broer heeft ooit nog eens kersen gekeerd. Daarvoor moest 'ie in een uitkijkpost klimmen en op gezette tijden aan een koord rukken, wat een hele trits door draden met elkaar verbonden blikjes gevuld met steentjes, of misschien wel kersenpitten, deed rammelen. Daar gingen die spreeuwen wel voor op de vlucht. Tegenwoordig worden er geloof ik een soort robotkanonnen ingeschakeld, dat scheelt weer werkgelegenheid.
Maar goed, de tuinbonen dopte ik, zoals mijn oma dat vroeger deed, door ze er via de zijkant, stuk voor stuk uit te drukken, alsof je een houtje doormidden knakt met duimen en wijsvingers, dus niet door de hele peul open te 'rissen'. Er zijn vast mensen die die methode veel handiger vinden, maar ik houd deze in ere.
De bonen durfde ik natuurlijk niet dubbel te doppen, maar dat was ook helemaal niet nodig, ze waren zacht als boter en (nog) niet bitter. Ik mengde ze met een kort gefruit sjalotje met een gehakt teentje knoflook en wat Molukse bumbu. Niet slecht, met een gebakken garnaaltje erbij. Wie wat bewaart...
De doppers waren vanavond aan de beurt. Een deel ervan heb ik geblancheerd met een takje dille en een teentje knoflook (alleen meegetrokken). Daarbij een saus van in wat melk gesmolten zachte geitenkaas met een klein beetje geraspte nootmuskaat.
Een mooi bijgerecht, maar ik liet het iets afkoelen en deed het toen op een geroosterd broodje. Het bleek perfect in z'n eenvoud.

Canicookies

In Collioure legde ik de basis, in de nieuwe oven daar (ben erg benieuwd of die zich een beetje gedraagt, want we moeten er straks wel weer mee verder). Nu is het tijd om weer eens verder te experimenteren. De aanleiding verklap ik nog even niet, want 't is nog een cadeautje.
De vorige lading hondenkoekjes maakte ik met sardientjes en wortel, deze zijn alleen van volkorenmeel, varkenslever en ei.
Siena vond ze wel binnen te houden. Nu de rest van de hondenwereld nog.
Bart maakte dit logo. Mooi hè!

Geïnspireerd

Zo'n keuken als van Ferran Adrià is niet echt aan mij besteed, ik ben meer van de eerlijke gerechten, zonder al te veel geveugel en manupulatie; een olijf is een olijf en een eendenborst een -borst en zo horen ze ook te smaken. Maar na het zien van de documentaire, zou ik een uitnodiging voor een avondje El Bulli niet afslaan, sterker nog, ik zou de ervaring heel graag eens ondergaan. Te laat natuurlijk, want het bijzondere restaurant is en blijft voorlopig nog wel even dicht. Nou ja, dan zelf toch maar aan de slag.
Al was dat water met een laagje olijfolie niet het meest inspirerende van alles, ik kreeg er toch meteen een idee bij.
Dus ging deze kok aan het werk in haar lab, zij sneed en perste, extraheerde en proefde, zij schreef haar ervaringen op, kneep nog eens wat in de passeerdoek en proefde nog eens, en zo is het dan geboren: Catriens Bloody Bulli. Een cocktail van tomatennat, een vleugje wodka en een laagje olijfolie. De volgende keer neem ik een glas dat minder wijd uitloopt aan de bovenkant, dat maakt die olielaag wat subtieler. Ik zal minder in de passeerdoek knijpen, dat maakt het vocht helder en niet zo vlokkig als bij deze eerste proeve. En ik ga zo snel mogelijk onze favoriete olijfolie gebruiken: Serraferran van de Mas de Ferran (familie?) uit Alt Empordà.
En dan nu het goede nieuws: dit 'restaurant' sluit niet, dus proevers zijn altijd welkom.

Komkommertijd

Mijn oma maakte altijd komkommersla van dun geschaafde komkommer (ik doe dat met de kaasschaaf) met een dressing van maggi, azijn en een beetje olie (en eventueel nog peper en zout). Ook lekker als je die lang laat staan, maar de komkommer wordt dan wel wat zacht en het water loopt eruit (in die dressing). Mijn oudtante gebruikte een dressing van citroen en suiker, ook met wat olie. Verrassend fris en ook bij gewone sla te gebruiken.
Een koude soep is nu ook niet weg. Kook de komkommer daarvoor even in stukjes in wat bouillon gaar. Pureer ze vervolgens in die bouillon en voeg wat crème fraîche of frisse yoghurt toe (niet als 'ie nog heel heet is, want dan gaat de yoghurt schiften). Laat dit goed koud worden en serveer met verse peper of wat geraspte nootmuskaat. Als je 'm op smaak brengt terwijl 'ie nog warm is, mag je best wat overdrijven; een koud gerecht kan altijd wat hoger op smaak zijn.
Geroerbakte komkommer met een uitje, als laatste overgoten met wat sojasaus en bestrooid met sesamzaadjes, is lekker bij gemarineerde kippenvleugeltjes!
Of frisse tzatziki, die het beste wordt, vind ik, als je de komkommers niet schilt, maar wel de zaadlijsten eruit haalt. Raspen en dan even met wat zout bestrooid laten uitlekken in een vergiet of zeef. De komkommer uitknijpen en mengen met yoghurt (ik gebruik altijd die dikke Turkse van Yayla, in de blauwe emmer met 10% vet). Geraspte knoflook erbij en wat peper. Heerlijk op geroosterd brood.
En het fijne is, dat die komkommers nu helemaal niks kosten. Ze worden immers doorgedraaid, in verband met de doorgedraaide reacties op die ehec-bacterie. Misschien tart ik het lot, maar ik koop ze nu lekker met 2 tegelijk.

Wat een foto!

Nog even over de maestro dan. Rob Becker kwam hem ooit tegen in een zaakje in Barcelona, waar hij (Rob) was om foto's voor zijn voorgenomen boek te maken. Ferran Adria reageerde positief op het verzoek om een portret en nam er echt even de tijd voor. Met een mooi resultaat. De andere foto's zijn ook schitterend, dus dat wordt nog wat.