Keuzenstress

Misschien laat ik me onbewust wel leiden door de culigoeroe's die een verschuiving in de keuken van 2011 voorspellen, weg van het grote vlees en de moten vis. Geen idee hoe het zo gekomen is, maar ik lijd sinds kort aan een ware groentenverslaving. Op de markten hier kan ik gelukkig mijn hart ophalen. Gisteren in Céret lagen er hele stapels (bloem)kolen: romanesco (die lichtgroene met fotogenieke puntjes) en rood-paarse bloemkool, ook een plaatje. Er was een stal vol met uitpuilende kratten verse sla, knapperige kroppen eikenblad, lollorosso en -biondo, voor 50 cent per stuk en 'scarole' van die andijvie-achtige sla voor 1 euro, zo groot, dat er een extra grote zak omheen moest. Naast die sla kocht ik verderop een paar kleine ronde courgetten en weer ergens anders een paar avocado's heel rijp, maar nog niet bruin, en een bosje lange radijsjes (de ronde komen meestal uit Holland, die lange zijn van hier). Vandaag nam ik van de markt om de hoek ook nog aardappels mee en een raapjes selectie. Eigenlijk was ik ook nog wel benieuwd naar de groentes van een producent uit een dorp hier iets verderop. Hij had nu rode kooltjes zo groot als spruiten en wortels (geel en oranje) niet langer dan mijn duim. Het moet toch de smaak zijn die het de moeite van het oogsten waard maakt. Van alle raapjes heb ik een stukje afgesneden om de verschillen te proeven. De zwarte (niet te verwarren met de veel scherper smakende rammenas) zijn het stevigst en het droogst. De gele zijn het zoetst en hebben voor mij een hele bekende smaak, ik denk dat die vroeger bij ons in de buurt op de velden stonden om het vee mee te voeren; ik stopte wel eens met de fiets om er een uit te graven en onderweg naar huis rauw op te eten. De meiknolletjes zijn opvallend fris en sappig en de witte ook weer vrij zoet. Van de avocado's maakte ik guacamole, om te eten met kleine tortilla's (gemaakt van zelfrijzend bakmeel en polenta). Een deel van de sla heb ik gisteren met wat radijsloof en een fijngesneden teentje knoflook geroerbakt (al noem ik het zelf liever 'roergebakken'). Een deel van de radijsjes aten we als sla met een dressing van sojasaus en olijfolie. Omdat al die knollen en rapen vaak niet zo gemakkelijk verteren door hun hoge vezelgehalte, denk ik dat ik die maar meng met de aardappel. Wat gebakken spek erbij en dan in die courgette. Of toch maar roosteren, of chipjes van maken, of karameliseren of smoren in wat boter of.. of..en dan een salade van radijs en scarole, of die bewaren voor een stamppotje of er een soep van maken of de grote bladeren even blancheren en vullen, bijvoorbeeld met worstenvlees dat hier kant-en-klaar verkrijgbaar is, of met gehakt of gemalen witvis of..of...Laat manlief nou net lezen over 'het grote frietboek'. Dat wordt frituren en weer andere keuzes maken.