Het is zover

Hier om de hoek zit een klein restaurant, waar ik één keer heb gegeten. Het heet Le 5ème péché en is van een Japanse kok (Lijima Masashi) die zich in Tokio in de Franse keuken bekwaamde, vervolgens naar Montpellier kwam en sinds 2006 hier zijn eigen zaak heeft, met wat hij zelf 'Franse fusion' noemt. Hij gebruikt lokale, regionale producten (veel vis en groente) en geeft daar een Aziatische draai aan: geen olijfolie, maar sesamolie, geen koekenpan, maar een wok en garnalen in tempura beslag. Zijn 'signature dish' is volgens mij nog steeds de crème catalane (een soort crème brulée) met artisjokken. Het is een vreemde combinatie en ik herinner me nog dat die mij niet zo kon bekoren, maar het is een mooi bruggetje om het over die artisjokken te hebben, want die zijn zeker regionaal. Zodra je hier de vlakte in rijdt, zie je ze overal (op maar liefst 1100 hectare), al heeft de recente vorst een enorme misoogst veroorzaakt. De velden staan ineens vol met treurige hoopjes grijs blad, als opgekrulde zwanen in een sneeuwstorm. Er wordt in principe twee keer per jaar geoogst: in april/mei en in oktober/november. De komende oogst is dus naar de knoppen, maar er is ook goed nieuws: de artisjok van de Roussillon heeft een Indication Geographique Protégé (IGP) gekregen, waarmee de plant als een waar (Europees erkend) streekproduct wordt beschouwd. Maar dat gaat alleen op voor vijf variëteiten, allemaal herkenbaar aan hun groen/violette bloem en de nauw gesloten kernbladeren. Anders dan de twee IGP producten die al eerder zijn genomineerd (de ham uit de Vendee en de zuurkool uit de Elzas), maakt deze plant alleen in verse toestand aanspraak op de indicatie. Nu kun je gekookte artisjokken thuis ook niet lang bewaren (verse ook maar een paar dagen) want na verloop van tijd worden ze giftig! Ze worden hier in bosjes (van vijf) verkocht en zijn in deze periode nog vrij klein. Als je de 'schutbladen' eraf hebt gestroopt blijft er helemaal bar weinig van over, maar dat maakt ze waarschijnlijk juist begeerlijker. In een Spaans restaurant hier niet ver vandaan at ik ze een tijdje geleden in plakjes gesneden en gefrituurd in een dun laagje beslag. Misschien moet Masashi dat een keer proberen met zijn tempura.