Wat is wijsheid?

De coppa rijpt, het garen rond de katoen hangt al wat slap en het geheel voelt een beetje aan als een mummie (denk ik). Er zit een licht groenige schimmelzweem op het doek. Verder durf ik er niet aan te zitten. 'k Probeer het maar een beetje te vergeten, al check ik wel elke dag de hygrometer. Die staat eigenlijk mooi constant rond de 50%. Volgens de 'boeken' is dat iets te laag, maar ik heb geen betere plek in huis kunnen vinden.
Over die boeken gesproken. Daar kun je misschien maar niet teveel in bladeren (al dan niet digitaal). Vandaag ging ik op zoek naar een setje standaard lepelmaten. Ik vond ze, met zowel de millilitermaat als de lepelmaat in het Engels erin gegraveerd. In mijn achterhoofd hoorde ik Johannes van Dam echter fulmineren over de vertaling van kookboeken, waarin de tablespoonmaat wordt vertaald als eetlepelmaat, terwijl die maten uiteenlopen. Zoekend op internet kwam ik weer veel te veel verschillende 'meningen' tegen; Een theelepel is 5 ml en een eetlepel 15. Dus er gaan 3 theelepels in een eetlepel. Maar: de Oud-Hollandse theelepel is 3 ml en de Nederlandse eetlepel is eigenlijk 17,7 ml. Dan zouden er wel 6 1/2 theelepels in een eetlepel gaan.
Hoe moet dat nou als je het goed wilt doen? Op zich, thuis in de keuken, maakt het natuurlijk niet zoveel uit, maar in sommige gevallen, zoals wanneer je het plan opvat zelf een kookboek te gaan samenstellen, is een standaard natuurlijk wel handig.
Zo werken de weermannen en -vrouwen ook met standaarden, waarvan ik me lange tijd niet bewust was: matige of harde wind, correspondeert met een bepaalde windkracht, net zoals matige vorst met een bepaalde temperatuur. Of zou ik daar, al bladerend ook weer verschillen in vinden?
En dan nog wat: er is ook vanalles te vinden over het aantal grammen per eetlepel van verschillende producten. Maar de ene geeft 12 gram suiker per eetlepel en de andere 15. Stel je voor dat je op een slingerend schip vanillevla maakt voor ca. 40 man. En dan heb je niet alleen de suiker in eetlepels afgewogen, maar ook de maïzena en het snufje zout, of het custardpoeder.
En dat brengt me weer op een heel interessant artikel van Petra Essink in het Bouillon magazine over synthetische smaakstoffen, maar daarover misschien later meer.