Vandaag en gisteren heb ik me net een paar minuten verslapen, waardoor het zwemmen erbij is ingeschoten. Vooral vanmorgen mis ik het wel, want alles doet zeer. Gisteren serveerden we voor 53 man lunch. Ik maakte rundvleesreepjes, waarvan de ik de grote steaks eerst had gegrild, toen in reepjes had gesneden en in een marinade had gelegd van geroosterd sesamzaad, soyasaus, olijfolie, zout en peper. Men vond het of heel lekker of heel vies, maar ik had ook weer kippenvleugels. Erbij slierten van komkommer en geblancheerde wortel met gekookte sperciebonen, in een dressing van citroensap, olijflie, verse gember, sinaasappaelschil en zout/peper. Verder rijst, chakalaka, verse sambal en een salsa van mango en ananas met rode ui. Eergisteren kregen 48 mensen voor de lunch pasta met tomatenchampgnons saus, kaas (chaddar) en een salade van bietjes, boontjes, ijsberg, tomaat, komkommer en maïs. Daarbij had ik verse focaccia met een tonijnmousse en cream cheese.
Na de lunch eergisteren probeerde ik de administratie eindelijk op orde te brengen. Ik heb 4 'rekeningen' lopen, het loon van de keukenassistenten, de kas voor inkopen, de afrekening van het avondeten en de afrekening van mensen die komen lunchen, maar daarvoor niet op hun per diem worden gekort (m.n enkelen van de Art Department, die een andere regeling hebben). Verder heb ik nog mijn eigen geld waar ik b.v. de klusjesman van betaal of gisteren een 'loopjongetje'.
Om eergisteren 's avonds ergens te kunnen gaan eten was ik weer afhankelijk van transport en escorte (in het donker). Het had weer wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk at ik met Theo, Jean, Fir en de 2 editors bij Wettham Hill. Omdat het had geregend en donker was, was er geen uitzicht.We zaten binnen, bespraken de teloorgang van de wereld en aten droge vis.
Gisteren werkte ik na de lunch aan één stuk door. Ik was 's morgens al om 8.15 begonnen, omdat ik wist dat het druk zou worden. Ik had bij Ethel een vleesbestelling geplaatst voor een braai van 80 tot 100 man; Een welkomsfeestje voor de hele crew, die nu vrijwel compleet is. Het idee kwam eergisterenmidaag op. Ik kwam toevallig langslopen toen het als probleem werd besproken, maar ik zou het wel regelen en Heather wilde me wel komen helpen.
Dus haalde ik na de lunch 2 winkelwagens vol met vlees (25 kg steak, 12 kg kippenborst en 10 kg 'boerewors') en houtskool (vandaar de loopjongen - een dronken lorretje dat R 5 aan me vediende). Ik maakte een aarrdappelsalade, een pastasalade en een tomatensalade. Ik sneed de kippenborst doormidden en marineerde deze in yoghurt met olijfolie, tuinkruiden en zout en peper etc., etc., etc. Om 6 uur kwam Heather, op hoge hakjes de keuken binnen. Tijd om even te gaan zitten met een glaasje wijn, terwijl iemand buiten de halve olietonnen met houtskool vulde en aanstak. Toen begon het te hozen, waardoor het vlees uiteindelijk 20 meter van ons vandaan, onder het afdak van het accountantskantoor werd gegrild. We liepen af en aan met vlees en draaiden ondertussen de worst, kip en lappen steak, die dit keer niet zo best waren, maar het zij ze vergeven, want de bestelling kwam ook wel erg laat.
Ik probeerde zoveel mogelijk op te ruimen om de keukendames voor het ontbijt geen hartaanval te bezorgen, ging toen even naar m'n kamer om me op te frissen en besloot daar te blijven en met een kopje koffie lekker naar bed te gaan. Ik voelde me wel schuldig tegenover Jackie, die in haar eentje in no-time alle afwas wegwerkte. Maar ik had haar eerst aangeboden dat ze er iemand erbij mocht halen als ze het teveel vond en dat ik haar ook 2 uur extra zou betalen. De bar werd gerund door de vrouw en dochter van Anton. Dat meisie is zo lui en ongeïnteresseerd (lees: verwend) dat ze het bloed onder m'n nagels vandaan haalt. En dat terwijl ik de congiërge, Patrick, die vroeger barman is geweest, gevraagd had om te helpen. Hij had er duidelijk zin in, maar dat ging nu niet door.
Overigens moesten de aardappels gisteren nog voor de lunch op het vuur, omdat in de middag m'n fornuis onder m'n neus vandaan werd gehaald, om op de set te worden gebruikt (zie foto met Karel). De uitdaging van mijn laatste lunch is dus om die te bereiden zonder vuur of met hulp van het minigasstel dat er nog staat.
Nou ja, zo langzamerhand heb ik wel voor hetere vuren gestaan.
De cateringtrucks, 4 grote glimmende monsters, staan inmiddels in het gelid op het voetbalveld, klaar om het van me over te nemen. Ik hoop er nog een kijkje te kunnen nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten