Als ik in de Hollandse super mijn boodschappen doe, me verbazend over de hippe figuren die ik hier in de bruisende hoofdstad om me heen zie, dan meen ik een link te ontdekken.
Hoe simpeler hoe beter.
Laat die hersenen toch met rust, val ons niet lastig met vraagstukken waar we op moeten kauwen.
Maak het elektrisch, geef het een algoritme, doe iets, opdat ik vanuit mijn luie stoel boos kan twitteren, facebooken en instagrammen over alles wat me uitdaagt.
"Ho ho," zegt de superman (Jumbo, Appie, Dirk -mannen toch?), we laten onze klanten best werken hoor. Zo hebben we een guacemolepakket, dat toch echt nog uitgepakt, geschild, gesneden, geprakt en op smaak gebracht moet worden.
Hi hi, lachen de mannen in hun vuistje, want dit pakket prikkelt de 'ik kan het zelf' klant. Wat zij of hij niet doorheeft, is dat in dat pakket een knoeperharde en smakeloze tomaat is gestopt, een Spaanse peper zonder pit en een avocado die rijp oogt, maar geen smaak heeft, alleen die van water.
Fantasie, verstand en smaak op nul.
Kijkend naar de legostenenstapelaars op tv voelen we ons betrokken, we zijn erbij.
We kopen een pakket en wanen ons in Mexico, waar we guacamole krijgen voorgeschoteld net als hier: Tex Mex gekruide Goudse kaas en kidneybonen met basilicumsmaak of chili-, of in tomatensaus of Indiaas gekruid of, nou ja, alles behalve 'gewoon'.
De droge boon die een nachtje geweld moet worden, dan gespoeld en vervolgens gekookt, die is voor 'de elite': die lui die vervolgens nadenken over wat daar nou lekker bij zou kunnen zijn en dan zelf iets verzinnen.
Maar het wordt de gewone man niet tegengemaakt hoor, die zelfredzaamheid. Er zijn namelijk wel degelijk 'gewone' bonen bij de super te vinden, voorgekookt oké, maar dan met een heerlijk speelse ingrediëntenlijst, da's toch lachen man!
De eerlijke keuken, ik lig in een deuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten