Over 'terroir' heb ik wel meer geschreven. Je kunt er hier ook niet omheen. Alles is hier terroir: de wijn natuurlijk, de groente en het fruit, het vlees, de kaas en zelfs de ansjovis; alles komt van eigen bodem en smaakt er ook naar. Maar...er vinden ook wel kleine aardverschuivingen plaats. Ik schreef al over de chayote, de kiwi's en andere invloeden van buitenaf en nu wordt hier net over de grens mozzarella gemaakt. Niet zomaar mozzarella, maar ook nog eens van echte buffelmelk. Aanvankelijk van Italiaanse buffels, maar nu zijn het voornamelijk Bulgaarse. Het mooie van die mozzarella is, dat 'ie 's morgens geproduceerd wordt en 's middags wordt verkocht. Zo proefden we een stukje op de markt, vers van het mes en we moesten 'm meteen hebben. Stevig en smaakvol en niet te versmaden; een verse kaas die je niet laat smelten op je pizza, maar die je zo puur mogelijk verwerkt. Van dezelfde boer (Lluis Mont uit Palau Saverdera), hadden we ook al eens een stukje Blau (d'emporda) geproefd, een hele pittige, bijna bruine schimmelkaas, ook super lekker, dus daar namen we ook meteen een stukje van mee.Ik kan nu wel bewondering hebben voor alles dat streekgebonden en traditioneel is, maar zo'n blokje 'vreemde' kaas laat ik niet aan me voorbij gaan. Vanavond eten we tomaten (van twee dorpen verderop) met een blaadje basilicum (van de geitenwollensokkenboertjes drie dorpen hier vandaan) en schijfjes mozzarella van vier dorpen verder; echte Catalaanse caprese dus. Capice?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten