Laatst keek ik naar een aflevering van 'de wilde keuken' met Wouter Klootwijk. Wouter, bekend van 'de Keuringsdienst van Waarden', stelt zich in deze programmareeks ook weer kritisch op. Het gaat er denk ik meestal om dat de kijkers de volgende dag bij de koffie-automaat volkomen verbaasd tegen elkaar zeggen: "Heb je gehoord dat negerzoenen geen echte negerzoenen zijn?" Dit keer gaat het over het verschil tussen pasta en mie. We krijgen om te beginnen een soort kleuterschoolles over de bloemetjes en de bijtjes: eerst was er gras, toen was er tarwe en toen gingen we in ons schuurtje van die tarwe meel malen en toen konden we van dat meel met een beetje water deeg maken en van dat deeg... Ik had dit voor de doelgroep anders aangepakt en was begonnen bij de spuitfles pannenkoekensmix, maar goed. Wouter gaat naar Oost-Groningen om aanschouwelijk te maken dat meel van tarwe komt en dat tarwe een gras is. Daarna wordt een fabriek in Enschede bezocht om te laten zien dat daar van meel en water en eventueel ei en andere ingrediënten mie wordt gemaakt, dat niet hetzelfde is als pasta(?) Die pasta wordt door Klootwijk vervolgens zelf in zijn 'werkplaats' lekker primitief gemaakt van meel en water. Geen verschil, of is dat nu juist de clou? Ondertussen wordt ook nog een bijzonder dubbelwandig Iers waterketel gedemonstreerd, met aangestoken stro verhit naast het tentje (vast attribuut in het programma, hoort kennelijk bij het format of is een sponsoritem), zonder dat duidelijk wordt waarom dit met gevaar voor een heuse veldbrand op een vers gemaaid tarweveld moet gebeuren en wat de relevantie is; het intermezzo heeft kop noch staart. 
En Wouter maakte pasta met biet (paarse slierten) en van spinazie (groene slierten). Allemaal leuk en ludiek primitief, maar wat moeten we ermee? Het lijkt er bij deze aflevering wel op, alsof halverwege de opnamen werd ontdekt dat het veronderstelde verschil tussen pasta en mie helemaal niet bleek te bestaan (met uitzondering van een afwijkende fabricagemethode bij de mienestjes van Honig), maar dat de producenten dachten:"Ach, maar het levert toch leuke beelden op en we kunnen Wouter dit keer nu eenmaal niet op zijn oer-Hollandse fiets naar het oosten sturen voor een interview met Marco Polo, dus laten we nou maar doorzetten en uitzenden, dat merkt toch geen hond. Bovendien is al eens gebleken dat Wouter niet zo best is met talen, dus 'what's in a name' (pasta in het westen = mie in het oosten) kan hij ook niet echt verwoorden."
Mij ontgaat de finesse misschien of ik zie de ironie niet, want die intro met een blote baby die uit een teil wordt gevist en afgedroogd, heb ik ook nooit begrepen, dus: elke verheldering is welkom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten