Gisteren de jam afgemaakt. Ik had de deksel eraf moeten laten bij het inkoken, dan was 'ie achteraf iets steviger geweest, maar goed, ik ben nog een beginner. De stukjes meloen werden tijdens het koken vrijwel doorzichtig, wat ook de bedoeling schijnt te zijn. De smaak vind ik moeilijk te omschrijven. De nasmaak is duidelijk van vanille, daar zit iets teveel van in of nee... daarvan heb ik stokjes van zo'n hoge kwaliteit (bedankt Fir) dat ik er gewoon zuiniger mee om moet gaan. B. proeft marshmellows en verder citroen. Zou voor deze variant hetzelfde gelden als de doorsnee watermeloen? Een mooie 'drager' is het in ieder geval wel en in een potje oogt het lekker authentiek.Vandaag liep ik naar de visafslag, want het roggebrood dat ik afgelopen zaterdag maakte en in een plastic zak min of meer vergat, bleek vandaag bij aansnijden niet te versmaden en schreeuwde om een begeleidend oestertje. Natuurlijk kwam ik met meer terug dan de bedoeling was, en ik heb me nog ingehouden! De krabbetjes die ik kocht, waren bij bereiding nog zo levendig dat ik er wel moeite mee had (ze worden hier om onverklaarbare reden 'franchettes' genoemd, hoorde ik gisteren). Met toegeknepen ogen kiepte ik ze in een pan met in witte wijn gesmoorde uien. Met een flinke scheut water liet ik ze gaarkoken. Daarna brak ik de schalen zo goed mogelijk en goot het geheel af. Ik bedacht vervolgens een 'ribollito' dus: olijfolie in de koekenpan, tomatenpuree erbij, afgeblust met witte wijn en daarna het krabbengruis. Daarbij weer het vocht toegevoegd (oeps, zand onderin) en dat opgekookt. Dit moet ik weer zeven en dan is 't wel mooi geweest. Nu nog een bestemming bedenken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten