heel trots

Toch maar even een update dan, want gisteren was wel bijzonder: Jan is geridderd. Hij kreeg, bij de opening van het 24ste festival van de fantastische film een lintje en was helemaal beduust. 't Is wel verdiend. De fakkel is nu aan Phil overgedragen, die zijn vuurdoop als nieuwe directeur gisteren prima doorstond.
Ik ga vandaag m'n touw laten bijknippen bij de kapper. Zo vlassig is het nog nooit geweest. Verder wat echt werk en orde op zaken stellen. We zijn tot nog toe alleen uit eten geweest. Ik wil ook wel weer eens lekker koken. Misschien vanavond. Bart gaat de komende tijd veel flms kijken. Ik pas op Di.

nu even niet (meer)

Goed, nu ik weer voor een paar weken thuis ben, zal ik dit blog denk ik niet zo vaak verversen. Hierbij m'n laatste dagen.
Op zondagmorgen werd ik wakker onder een vrij grijze lucht. Ik las lekker in bed en liet het zwemmen weer aan me voorbijgaan (wist ook niet dat men ging). Thea had een moeilijk gesprek over de water-situatie, en had duidelijk een opkikker nodig, dus nodigde ik haar uit voor de lunch. Na onze eigen dingen te hebben gedaan (ik deed wat strijkwerk voor T.), vertrokken we naar PSJ, waar ik eerst mijn kamer uitruimde. Er was vrijwel niemand om afscheid van te nemen; Heather was dicht en alleen Jackie hield de receptie bij de Outspan in de gaten. Thea liet met the Glass House zien, het guesthouse dat eerst als productiekantoor was uitgekozen. Er was niemand, we genoten van het uitzicht en vertrokken weer snel. Bij Gecko Moon, een klein restaurantje nog geen 100 passen van de Outspan en aan het water, gingen we eten. Het zaakje wordt gerund door 2 donkere vrouwen. We hebben ze op het hart gedrukt bij de Outspan reclame te gaan maken. Het eten was goed. We dronken 'champage' en Thea luchtte haar hart. Thuis hielden we een siesta. s' Avonds maakte Richard een heerlijke crayfish bisque. Samen met Christof maakte ik er aïoli bij en Fir zorgde voor de croutons. Ik ging vroeg naar bed. De volgende ochtend was bijna iedereen alweer vertrokken en leek het alsof er in de keuken een bom was ontploft. Het was een hele heldere, frisse dag (zie foto). De fish eagles aan de overkant lieten zich uitgebreid horen en zien. Ik las m'n boek uit en toen Thea haar werk had gedaan vertrokken we naar Umtata. Daar kocht Thea een geiser en wat ander 'hardware'. Vervolgens gingen we eten bij the Country Club (jawel) -gerookte springbok en spare ribs. Daarna dropte Thea me op het vliegveld. Dit keer haalde ik alle aansluitingen. Toch blijft dat vliegen een verschrikking.

De laatste 'loodjes'

Het is ineens allemaal anders. Ik logeer bij Thea en samen hebben we het heel gezellig.
Ik ben vrijdagmiddag met Richard, Ula en Max mee gaan lunchen bij de Mgazi River Lodge. Het was een half uur rijden. Ik was er nog nooit geweest en hoef er ook nooit meer heen! 't Is zo'n echt resort, waar je, eenmaal binnen, niet meer vandaan komt, met een gym en een tennisbaan, een stijgertje, waar vandaan boottochtjes gemaakt kunnen worden, een eigen supermarkt/winkeltje etc. Het zou me niet verbazen als er eens in de zoveel tijd een hok wordt opengetrokken waaruit dan giraffen of olifanten even over de oever aan de overkant worden gejaagd. En dat een half uur rijden van PSJ vandaan. Na de lunch vertrokken Max en Ula naar Nederland. Ik reed 's avonds met Fir en Richard mee naar the Kitchen. Daar maakte Richard een pastaschotel. Er was geen water, Thea had de hele dag haar best gedaan het aan de praat te krijgen, maar dat lukte niet. Ze was er erg van overstuur. De volgende ochtend, toen iedereen al vroeg aan het werk was gegaan, vond ik haar boven op het dak, helemaal nat...van het water. Het deed het weer en om dat te vieren zijn we naar Poentjeskop gereden, een strand voorbij Long Beach, achter een prachtige vallei. Met eenflesje cider en een zak chips hebben we tegen een rots op het strand gezeten. Op de terugweg zijn we gaan lunchen bij Le Cremorne, gefrituurde aardappelschijfjes en een gerookte zalmsalade. Niet echt bijzonder, maar dat mocht de pret niet drukken. We reden even langs de Outspan om wat spullen van mij op te halen. Er werd gefilmd, dus het was er een gekkenhuis. Thea werd meteen door iemand apart genomen en aangesprokenn over het waterprobleem. Eenmaal thuis bleek dat het weer niet in orde was, dus Thea ging weer aan de slag. Het bleek uiteindelijk dat er bij 'de fontein' een vrouw water aftapte van Thea's slang, om haar tuintje te sproeien. In de tussentijd maakte ik een quiche (we vonden prei in de supermarkt!) en vulden we een kip met citroen in de buikholte en boter onder de huid. We zouden een muziekfilm gaan kijken, maar Thea kreeg de dvd-speler niet aan de praat, dus volgden we het eind van een kookprogramma. Daarna ging Thea naar bed en serveerden ik de enkelen die inmiddels thuis waren gekomen wat quiche en kip. We discussieerden nog lang over het waterprobleem. Toen het er vanmorgen weer over ging en iemand zei dat 'ie potdomme bijna z'n haar had moeten uitspoelen in koud water! ben ik weg gelopen. Bobo's.

Bart is jarig

Lieve Bart, gefeliciteerd!
Om het te vieren, heb ik uitgeslapen. Ik had me voorgenomen mee te gaan wandelen, zoals vorige week, maar werd te laat wakker (om 5 over half 7).
Ik ben vol en lui en ik geniet.
Gisteren heb ik met Heather, haar vriend Steve en Gerrald (papa G), aan de overkant staan kijken naar het gekkenhuis van de opnamen op straat (zie foto's, de auto met takkenbossen is een 'prop'). Toen ben ik naar Wettham Hill gelopen waar ik met een boek, een koffie, een kaassandwich en toast met heerlijke honing van de rust en m'n vakantie heb genoten. Het waaide de hele dag hard, maar het was weer prachtig zonnig. Er is wel iets aan het veranderen. Het wordt wat droger, heb ik het idee. In town kocht ik een zonnebril, vooral om het opwaaiende stof uit m'n ogen te kunnen houden. Toen ik terugkwam bij de Outspan zat Ula aan het zwembad. We zijn bij de Wood 'n Spoon gaan lunchen, want Ula vertrekt vandaag en wilde nog graag een keer langoustes (crayfish) eten. We zaten er heerlijk, deelden een bord mosselen vooraf en hadden daarna een langouste met sla. Max, die ook mee was, bleef achter om met Dani en zoontje naar een waterval te lopen, terwijl wij doorreden naar Third Beach. Daar zwom ik (de strandwachter moest ervoor in actie komen, want ik zwom niet tussen de vlaggen) en lazen we op het strand, tot het eind van de middag.
Vanaf de Outspan, waar ik snel douchte, reden we met Richard naar Thea. Bij Fir's Fruit Market stopten we, zodat Max wat mooie wandelstokken kon kopen om mee naar huis te nemen. Thea had een enorme tafel gedekt. We zouden er uiteindelijk maar met z'n 8-en aan eten: springboksaté met pittige pindasaus en zoete aardappelpuree en een heerlijke appelcake, waar ik tegen m'n gewoonte in echt veel van heb gesnoept -ik moet het recept hebben!
Met Rapie reed ik uiteindelijk terug naar huis. Ik zette de wekker om om 12 uur Bart te kunnen bellen. Hij liep buiten; in een andere wereld.

Vakantie!

Het zit erop. De tweede periode werk hier heb ik afgerond. De grootste drukte heb ik gehad. Het is een heerlijk gevoel. De druk is eraf. 't Is vast onzinnig (zoiets als 'het gras is altijd groener...'), maar ik heb de afgelopen tijd wel eens gedacht dat ik graag eens wat zou doen waarbij het niet elke dag weer zo spannend is. Ik heb hier ook gisteren weer al doende bedacht wat de lunch zou worden en dat is vaak een onrustig gevoel. Ik kan nog zo van tevoren bedenken wat ik ga doen, ik verander het tijdens het bereiden toch altijd weer. Nou ja, bereiden was dit keer wel een heel groot woord. M'n 2 keukentafels werden al vroeg onder me vandaan getrokken (zie foto met Didi)en Karel stond met een blocknote in zijn hand keukenmateriaal uit te zoeken om mee te nemen voor de set. Het set restaurant 'Joujou' is werkelijk prachtig geworden. Ik ben jaloers op Marco, die er ook erg van onder de indruk is. Ik denk trouwens dat iedereen met een restaurant(je) hier, datzelfde gevoel heeft. Er zijn kosten nog moeite gespaard om het een professioneel uiterlijk te geven. De rieten vloer is een cadeautje, zulk on-the-spot handwerk, maar die is voor een restaurant natuurlijk wel heel onpractisch. De eigenaar mag kiezen of het geheel in oude staat wordt hersteld of zo blijft. Ik zou het wel weten!
De lunch werd uiteindelijk brood met een blaadje sla en plakje komkommer, met daarop tonijnsalade met vissnippers (gebakken en gekruide heekfilet -gebakken op het kleine gasfornuis). Erbij een fruitsalade van mango, ananas, perzik, druiven en sinaasappel (eindeloos geschil en gesnij). Verder was er snoep en had ik vetkoekies (oliebollen) in vieren gesneden en met poedersuiker overstrooid - koud te eten. Er kwamen 60 mensen. Het was de eerste keer dat ik in de haast tonijnsalade moest bijmaken, omdat ik niet genoeg had. Het hele maal vond ik ver beneden mijn peil en ik was veel liever met een 'big bang' geëindigd, maar ja.
Na de lunch deed ik de laatste administratie en bracht ik de dikke geldbundels bij Esna, de cashier (zij noemt mij 'Katrienkie'. Met 'sissie' vind ik dat geloof ik wel de leukste 'bijnaam'). Ik bracht Heather 2 grote rollen bladerdeeg die ik nog samen met Yomar had besteld maar zelf niet gebruik, terwijl zij juist elke dag pies maakt. De buurvrouw van de souvenierwinkel claimde me meteen; Zij had nieuwe houten visjes binnen en als 'fishwoman' - m'n zoveelste bijnaam - moest ik natuurlijk wat kopen.
Ik ben nog even naar het 'base camp' gelopen, om de cateringtrucks te bekijken. Die grote witte zijn trouwens de wachtruimtes voor de cast. Er is een grote tent gebouwd om in te eten.
Tja, en toen nam ik een pilsje en reeg ik een schelpenmobiel van M'gazanastransschelpen voor bij de deur van het restaurant (van de Outspan). Heel relaxed.
Overigens stond ik gisteren bij de supermarkt achter een kleine vrouw met een volledig gerafelde en gescheurde schort en enorm doorleefd gezicht. Ze had een grote doos appels en een net sinaasappelen gekocht, nou ja, gekocht: ze bleef maar staan, liep toen weg (zonder haar spullen) en kwam even later hevig huilend terug. Iedereen begon rond te kijken en te zoeken. Toen ik aan de kassière vroeg hoeveel ze kwijt was ('t was inmiddels wel duidelijk dat ze haar geld was verloren), bleek het om R 50,00 te gaan. Dikke druppels vielen over haar wangen en ik had vreselijk met haar te doen. Dus heb ik haar het geld maar gegeven. Ze keek me daarop indringend aan, ik schrok ervan, en vroeg iets dat de kassière voor me moest vertalen: waar ik woonde. Ik vertelde het en ben nu bang dat ze hier langs komt om me terug te betalen. Dat was niet de bedoeling natuurlijk.
Gisterenavond viel de stroom uit, net toen we wilden gaan eten. Dat betekende dat ze bij de Fish Eagle alleen maar pizza's serveerden, wat eindeloos duurde, maar ze waren wel lekker. Na 2 uur floepte het licht weer aan, toen kwam ik net thuis.
Vandaag ga ik nog wat opruimen en schoonmaken, maar verder blijf ik maar een beetje uit de buurt, ik wil niet rondhangen nu iedereen het erg druk heeft.

Nog één lunch

Vandaag en gisteren heb ik me net een paar minuten verslapen, waardoor het zwemmen erbij is ingeschoten. Vooral vanmorgen mis ik het wel, want alles doet zeer. Gisteren serveerden we voor 53 man lunch. Ik maakte rundvleesreepjes, waarvan de ik de grote steaks eerst had gegrild, toen in reepjes had gesneden en in een marinade had gelegd van geroosterd sesamzaad, soyasaus, olijfolie, zout en peper. Men vond het of heel lekker of heel vies, maar ik had ook weer kippenvleugels. Erbij slierten van komkommer en geblancheerde wortel met gekookte sperciebonen, in een dressing van citroensap, olijflie, verse gember, sinaasappaelschil en zout/peper. Verder rijst, chakalaka, verse sambal en een salsa van mango en ananas met rode ui. Eergisteren kregen 48 mensen voor de lunch pasta met tomatenchampgnons saus, kaas (chaddar) en een salade van bietjes, boontjes, ijsberg, tomaat, komkommer en maïs. Daarbij had ik verse focaccia met een tonijnmousse en cream cheese.
Na de lunch eergisteren probeerde ik de administratie eindelijk op orde te brengen. Ik heb 4 'rekeningen' lopen, het loon van de keukenassistenten, de kas voor inkopen, de afrekening van het avondeten en de afrekening van mensen die komen lunchen, maar daarvoor niet op hun per diem worden gekort (m.n enkelen van de Art Department, die een andere regeling hebben). Verder heb ik nog mijn eigen geld waar ik b.v. de klusjesman van betaal of gisteren een 'loopjongetje'.
Om eergisteren 's avonds ergens te kunnen gaan eten was ik weer afhankelijk van transport en escorte (in het donker). Het had weer wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk at ik met Theo, Jean, Fir en de 2 editors bij Wettham Hill. Omdat het had geregend en donker was, was er geen uitzicht.We zaten binnen, bespraken de teloorgang van de wereld en aten droge vis.
Gisteren werkte ik na de lunch aan één stuk door. Ik was 's morgens al om 8.15 begonnen, omdat ik wist dat het druk zou worden. Ik had bij Ethel een vleesbestelling geplaatst voor een braai van 80 tot 100 man; Een welkomsfeestje voor de hele crew, die nu vrijwel compleet is. Het idee kwam eergisterenmidaag op. Ik kwam toevallig langslopen toen het als probleem werd besproken, maar ik zou het wel regelen en Heather wilde me wel komen helpen.
Dus haalde ik na de lunch 2 winkelwagens vol met vlees (25 kg steak, 12 kg kippenborst en 10 kg 'boerewors') en houtskool (vandaar de loopjongen - een dronken lorretje dat R 5 aan me vediende). Ik maakte een aarrdappelsalade, een pastasalade en een tomatensalade. Ik sneed de kippenborst doormidden en marineerde deze in yoghurt met olijfolie, tuinkruiden en zout en peper etc., etc., etc. Om 6 uur kwam Heather, op hoge hakjes de keuken binnen. Tijd om even te gaan zitten met een glaasje wijn, terwijl iemand buiten de halve olietonnen met houtskool vulde en aanstak. Toen begon het te hozen, waardoor het vlees uiteindelijk 20 meter van ons vandaan, onder het afdak van het accountantskantoor werd gegrild. We liepen af en aan met vlees en draaiden ondertussen de worst, kip en lappen steak, die dit keer niet zo best waren, maar het zij ze vergeven, want de bestelling kwam ook wel erg laat.
Ik probeerde zoveel mogelijk op te ruimen om de keukendames voor het ontbijt geen hartaanval te bezorgen, ging toen even naar m'n kamer om me op te frissen en besloot daar te blijven en met een kopje koffie lekker naar bed te gaan. Ik voelde me wel schuldig tegenover Jackie, die in haar eentje in no-time alle afwas wegwerkte. Maar ik had haar eerst aangeboden dat ze er iemand erbij mocht halen als ze het teveel vond en dat ik haar ook 2 uur extra zou betalen. De bar werd gerund door de vrouw en dochter van Anton. Dat meisie is zo lui en ongeïnteresseerd (lees: verwend) dat ze het bloed onder m'n nagels vandaan haalt. En dat terwijl ik de congiërge, Patrick, die vroeger barman is geweest, gevraagd had om te helpen. Hij had er duidelijk zin in, maar dat ging nu niet door.
Overigens moesten de aardappels gisteren nog voor de lunch op het vuur, omdat in de middag m'n fornuis onder m'n neus vandaan werd gehaald, om op de set te worden gebruikt (zie foto met Karel). De uitdaging van mijn laatste lunch is dus om die te bereiden zonder vuur of met hulp van het minigasstel dat er nog staat.
Nou ja, zo langzamerhand heb ik wel voor hetere vuren gestaan.
De cateringtrucks, 4 grote glimmende monsters, staan inmiddels in het gelid op het voetbalveld, klaar om het van me over te nemen. Ik hoop er nog een kijkje te kunnen nemen.