En zo zijn er ook omslagpunten in het leven. Even naar Ibiza vliegen, was nooit een punt, tot ze 's morgens wakker werd en dacht; 'Verrek, het mileu'. Dat was wel even heftig. Nu loopt ze bij de klimaatspycholoog.
Haar bewust kinderloze padelmaatje heeft moeite met de bossen rozen, armbandjes en poëziebundels die iedereen rond moederdag om de oren vliegen. Er is niemand die haar die bewuste dag een rauwe pannekoek en een gekleide deurstopper op bed komt brengen. Op naar de moederdagpsycholoog.
En toen zei de andere vriendin tijdens de après-padel. "Joh, koeienmelk, dat komt uit tieten! Da's toch smerig. Ik ga toch ook niet bloot naar de sauna. Ik had het hierover met mijn amandelmelkcoach."
Foei Catrien, zo mag je niet denken, jij verwende elitehaver! Je bent met een gouden lepel in de mond opgegroeid. Geen armoe, oorlog, misbruik, onderdrukking, maar wel een stel ouders dat je altijd zo heeft ondersteund dat die zelfverzekerheid en ironie misschien wel een beetje minder mogen!
Gek genoeg hebben die sportvriendinnen veelal een zelfde achtergrond. Ze staan zich erop voor sterke vrouwen te zijn, bespreken de vulva op toneel en gooien hun charmes in de klimaatstrijd om straks hun kinderen recht in de ogen te kunnen kijken. Maar ondertussen zijn ze wel snel geestelijk van hun stuk gebracht, is er schaamte over de eigen schaamlippen, dus gaan ze naar het strand met een charmante omkleedhandoek en staat het schaamrood op de kaken als de leesbril uit de tas valt.
En zo zit ik nu ook in de knoop! Hoe kan het dat deze mensen me doen denken aan een Ferran Adria product: je bent ervan overtuigd dat je in een stevige olijf hapt, maar het blijkt een wolkje zachte olie in een jasje.
Mijn kantelpunt kwam vandaag, toen ik tussen de wijngaarden door wandelend aan dit blog dacht. Ik ga terug naar de schoolbanken en word kookpsycholoog. Ik zie me al geduldig luisteren naar de hipster tegenover me, met zijn hoofd op het kussen van mijn kookeiland:"Ik probeer nu al 2 weken fluweelzachte puree te maken van paarse, Peruaanse aardappels, maar het brandt steeds aan. Ik zie het niet meer zitten!"
"Luister, Anderley," zal ik zeggen, "een sushi-meester doet er minstens 7 jaar over om zijn kunst onder de knie te krijgen. Maak je niet druk, neem een lekkere Hollandse pieper (dat scheelt weer voetafdrukschaamte) en proef vooral dat aangebrande korstje, want dat is meestal de kers op de taart."
Da's dan € 125,-.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten