Gastreconomie

Kom op jongens, meisjes, boeren, buitenlui en alfabetkinderen (lhbtiq+): verjongen moeten we. En dat geldt ook voor bijvoorbeeld de televee. Antoinette Hertsenberg en Derk Bolt zijn oude (!) rotten; supergoed, zeer geliefd en ervaren in hun vak, maar jong accepteert oud niet meer, jong accepteert jong, en oud accepteert jong. Een spuitje hier, een vetzuigertje daar, alles om maar jong, guitig, onervaren, groen als gras, flexibel en vernieuwend te blijven of weer te worden. 

Hoe zou Simone Signoret eruit hebben gezien als ze in deze tijd oud was geworden? Vast niet zo intrigerend doorleefd als aan het eind van haar lange carrière. Simone wie?

Ook de keuken moet met de tijd mee. Naar aanleiding van de aankondiging van de dit jaar uitverkoren 50 beste restaurants ter wereld, lees ik in de krant: 'In restaurants als El Bulli, Mugaritz en Noma, eet je niet altijd lekker, maar je wordt wel uitgedaagd en gedwongen om na te denken.'

Gedwongen om na te denken? Ik wil gewoon lekker eten. Gedwongen om na te denken en dat voor €375,00 per persoon exclusief drankjes? (Da's bij Noma, de nummer 1 op de lijst, ook weer dit jaar).

En waarom is dat eigenlijk zo duur daar, terwijl alles uit het seizoen en lokaal 'gesourced' wordt?

Nou is die W50BR een bedenksel van een mediabedrijf en gebaseerd op een stemformulier. Het zijn dan waarschijnlijk ook de mediagenieke termen als uitdagend en vernieuwend die meetellen, in plaats van oubolligjes als gedegen, altijd goed, consistent, professioneel, prijsbewust, traditioneel en natuurlijk smakelijk, lekker of misschien zelfs heerlijk. Daar trekt de jeugd de wenkbrauwen bij op en daar krijg je weer rimpels van dus dat is een nono (nee geen noma). 

Maar wacht eens even. Hier zit toch weer een oude adder onder het gras, want in de moderne wereld lijken zaken soms wel nieuw, maar die zijn het niet, zoals lobbyen bijvoorbeeld. Da's zo oud als de weg naar Rome en blijkt eigenlijk het fundament onder die lijst. Eenmaal in de top-50, heb je het gemaakt, vooral in financiële zin, want je loopt natuurlijk binnen en, zoals een recensent(e) terecht opmerkte, er kan dan wel met een kleine voetafdruk worden gekookt, maar de klanten vliegen de halve wereld voor je over, tel uit die kerosine. Sommige landen, steden en bedrijven proberen daarom hun prijspaardje in de kijker te krijgen door heuse campagnes en snoepreisjes, want: zien snoepen doet snoepen. Ook in het hoge restaurantsegement heb je meelopers. 

Hier regeert de smaak dus niet, hier regeert het geld. En helaas kun je dat alleen rond Sinterklaas ook echt eten.