Overgeleverd

Gaat het dan werkelijk gebeuren: heropening van de bars en restaurants? Ik kan niet wachten en hoop dat er in de tussentijd niet al te veel koppen zijn gerold. Een artikel in The Guardian doet het ergste vrezen.

Het leek allemaal zo mooi en handig en kwam precies op het goede moment: een centrale bezorgservice waar alle restaurants zich bij kunnen aansluiten. In het artikel gaat het specifiek over Deliveroo, al kan die naam door diverse andere worden vervangen. En net als de bekende grootheden (Facebook, Airbnb, Booking.com) blijkt ook dit bedrijf een wolf in schaapskleren te zijn. Deliveroo vraagt zoveel commissie dat de kleine restaurants niet meer uitkomen en hun prijzen moeten verhogen, waardoor ze klanten verliezen. De bezorgers verdienen volgens het bedrijf goed, maar dat geldt alleen voor de piekuren; het gemiddelde 'loon' (ze worden nog steeds als zelfstandigen gezien) ligt ver onder het minimum. Op de site staan de grote jongens bovenaan. Zoek je in de app de kebabzaak om de hoek, dan krijg je een zere scrollvinger. Hoe de beoordelingen tot stand komen, is niet duidelijk. En natuurlijk eet Deliveroo lekker van alle data. Zo lekker dat ze zelf zijn gaan koken. Dat gebeurt in zogenaamde 'dark kitchens' of 'ghost kitchens'. 

Het lijkt wel een enge film: complexen van containers op onbestemde industrieterreinen, geen ramen, geen mens te bekennen, maar wel een flink hek en veel camera's. Dit is het decor voor de bereiding van pizza's, hamburgers, taco's, shoarma, ergo: de meest bestelde gerechten; sommige zelfs zonder dat er een mens laat staan een kok aan te pas komt. Alleen het brommertje heeft nog een gezicht.

Gelukkig zijn er vechtersbazen die het hart nog op de goede plaats hebben en het initiatief hebben genomen om een eigen netwerk te creëren: lokaal, eerlijk, transparant en milieuvriendelijk. Zo is dat tenminste in London. Ik zoek op internet of dit in Nederland ook bestaat, maar wie verdringen zich op de eerste pagina's van de zoekmachines? Juist

'Support your locals' adviseert Deliveroo ons in goed Nederlands. Ja spek vooral je naaste middenstander, vind ik ook, maar laat de geldhongerige aandeelhouders dan hun eigen potje koken. 

Mindlessness

Lees ik het nou goed: zijn er echt programma's op de Nederlandse televee met legostenen, knikkers en tingeltangelbanen in de hoofdrol? Ik geloof er niks van, of toch wel.

Als ik in de Hollandse super mijn boodschappen doe, me verbazend over de hippe figuren die ik hier in de bruisende hoofdstad om me heen zie, dan meen ik een link te ontdekken.

Hoe simpeler hoe beter. 

Laat die hersenen toch met rust, val ons niet lastig met vraagstukken waar we op moeten kauwen. 

Maak het elektrisch, geef het een algoritme, doe iets, opdat ik vanuit mijn luie stoel boos kan twitteren, facebooken en instagrammen over alles wat me uitdaagt. 

"Ho ho," zegt de superman (Jumbo, Appie, Dirk -mannen toch?), we laten onze klanten best werken hoor. Zo hebben we een guacemolepakket, dat toch echt nog uitgepakt, geschild, gesneden, geprakt en op smaak gebracht moet worden. 

Hi hi, lachen de mannen in hun vuistje, want dit pakket prikkelt de 'ik kan het zelf' klant. Wat zij of hij niet doorheeft, is dat in dat pakket een knoeperharde en smakeloze tomaat is gestopt, een Spaanse peper zonder pit en een avocado die rijp oogt, maar geen smaak heeft, alleen die van water. 

Fantasie, verstand en smaak op nul. 

Kijkend naar de legostenenstapelaars op tv voelen we ons betrokken, we zijn erbij. 

We kopen een pakket en wanen ons in Mexico, waar we guacamole krijgen voorgeschoteld net als hier: Tex Mex gekruide Goudse kaas en kidneybonen met basilicumsmaak of chili-, of in tomatensaus of Indiaas gekruid of, nou ja, alles behalve 'gewoon'.

De droge boon die een nachtje geweld moet worden, dan gespoeld en vervolgens gekookt, die is voor 'de elite': die lui die vervolgens nadenken over wat daar nou lekker bij zou kunnen zijn en dan zelf iets verzinnen.

Maar het wordt de gewone man niet tegengemaakt hoor, die zelfredzaamheid. Er zijn namelijk wel degelijk 'gewone' bonen bij de super te vinden, voorgekookt oké, maar dan met een heerlijk speelse ingrediëntenlijst, da's toch lachen man! 

De eerlijke keuken, ik lig in een deuk.