Verspilde moeite

We worden allemaal gevoed, niet alleen met groente, vlees en aardappels, maar ook met angst en waarschuwingen. Was er ooit een atoombom en viel daarna de zure regen. Nu hebben we niet alleen obesitas en eten we allemaal veel te veel vlees, we gooien met z'n allen ook veel te veel weg. Dat eindigt niet allemaal als plastic soep, dat bedoel ik eigenlijk niet, al kan ik me groen en geel ergeren aan de bakkers op de televee die het ene folietje na de andere wegwerpspuitzak gebruiken (wat is er mis met een douchemuts en herbruikbare zak?). Nee, het gaat nu even over de groente en het vlees en fruit dat allemaal de prullenbak in verdwijnt. Als consument kunnen we natuurlijk ons steentje bijdragen door minder te kopen, maar dat is soms nog best lastig als je in de supermarkt alleen kunt kiezen uit een voordeelverpakking wortelen, of een snackzakje of een bio alternatief bestaande uit een gigantische bos haar op een paar oranje steeltjes. En laten die kilozak en de snackverpakking nou weer allebei van plastic zijn.
Alsof de burn out door het kantoorbaantje komt.
De politiek doet ook haar best om een steentje bij te dragen. Ze focust zich op de kromme komkommer en de voedselbanken, maar nu zag ik een filmpje over een no-waste diner bij een gerenommeerd restaurant en bedacht ik me dat er nog veel meer te doen staat. Dat heeft ook weer te maken met van die misselijkmakende toestanden waar je doodziek van wordt, ook wel bureaucratie genaamd.
Al die gezonde pakketten in de super worden eindeloos bespoten, gewassen, bestraald, begast, gekeurd, vervoerd en verpakt. Soms komt dat alleen maar omdat het gewoon niet is toegestaan producten van de lokale boeren in te kopen, maar er mag natuurlijk ook nergens een hommeltje zijn achtergebleven - het arme beest. En kaas van rauwe melk, man da's bijna vloeken in de kerk, waar na elke dienst, als die er nog is, een lieve vrijwilliger (nee joh: vrijwilligster) met een Dettoldoekje over de kerkbanken veegt. Ik zag een zeer antifeministische reclame met zo'n poetsdoekproduct waarbij het natuurlijk de oplettende mama is die elk bedreigd oppervlak meteen met een ruime veeg van arm en wegwerp(?)doekje weer helemaal ziektekiemvrij verklaart. Er is ook geen excuus meer mogelijk voor de kids van tegenwoordig. Ik kan niet naar school, want hoofdpijn, keelpijn, ontstoken ogen; allemaal onzin in een steriele maatschappij, waar ook de brug nooit meer open blijft staan, omdat die computer gestuurd is. Ik denk stiekem dat kinderen alleen maar zieker worden van die overmatige zorg en keukenkastjesbeveiligingen, maar ik heb geen kroost, dus mag niks zeggen.
Het uitsluiten van elk risico, daar zijn we allemaal mee bezig. En als we dan toch eens over de pleebril hangen met een groen en geel gezicht van een verkeerde oester, dan klagen we toch gewoon de visboer aan. Dan wordt er meteen actie ondernomen en wordt de oogst stilgelegd, gaan er duizenden beestjes naar de stort en wordt de prijs opgedreven. Alsof we daar beter van worden.
Nee, dan die kromme komkommers. Wanneer was daar ook alweer een 'probleem' mee?

En denk als een 'nakomertje' even aan de geitenbokjes, de stierkalfjes, de rivierkreeften, de wilde ganzen, de creuses, de duizenknoop en het zevenblad, allemaal eetbaar, zo in overvloed in de schappen te pleuren en allemaal even lekker te bereiden, als je maar durft en wat minder Rooms denkt, overheid.

Ogen in de kop

Het is mogelijk dat ik dit al eens heb geschreven, maar dat geeft niet, het is maar een aanleiding: ooit ging ik met bemanning van de Eendracht in Spanje uit eten, na een succesvol verlopen boottripje. In het gezelschap bevond zich ook een jonge dame, die, toen het bakje met gambas a la plancha op tafel kwam zei:"Oh nee hoor, als het oogjes heeft dan eet ik het niet!" Ze was geen vegetariër, dus wat ze eigenlijk bedoelde was dat ze het niet bliefte als ze haar eten in de ogen kon kijken. Het is een uitzonderlijk geval, mag ik aannemen en hopen, maar het valt mij recent wel op dat heel veel mensen of beter gezegd westerlingen niks moeten hebben van dé oplossing voor onze enorme vleesconsumptie en de dreigende voedseltekorten in de toekomst: het eten van insecten.
Als er een nieuw hapje wordt uitgereikt op een voedselbeurs of in een tv programma, dan wordt daar maar lacherig over gedaan, vooral door de mensen die denken: doe mij maar een tomatensoepje of een boterham met pindakaas. Wat ze niet weten is dat er volgens de warenwet in een blikje tomaat 3 maden mogen zitten tegen 138 insectenfragmenten en 4 ratten- of muizenharen in een pot pindakaas. Ook in chocola, koffie en tarwemeel zitten veel insectendelen, bijvoorbeeld van kakkerlakken. Er zit bladluis in diepvriesbroccoli en mijten vergezellen paddestoelen in blik. Dit zijn natuurlijk allemaal illegalen, maar wat dacht je van E120, de kleurstof in bijvoorbeeld M&M's, roze koeken en aardbeienyoghurt? Dat is karmijnrood, gewonnen van de schildluis (over de queste naar deze kleurstof is trouwens een heel leuk boek verschenen: Het volmaakte rood, van Amy Butler Greenfield). En om er nog een schepje bovenop te doen: ik kocht hier op de markt boerenkool (tegenwoordig een 'super food' geloof ik) die vol zat met bladluis. Dat zag je niet, dus ik heb 'm gewoon fijngesneden en verder verwerkt. Heerlijk hoor en da's al een tijdje geleden en bijwerkingingen zijn niet zichtbaar opgetreden.
Ik zie het verschil niet zo tussen een 'zee-insect' en een landinsect, dus denk dat iemand die van garnalen houdt, niet moeilijk moet doen over insecten. Maar ik beken dat ik wel even moest doorbijten toen mijn vriendin uit Zimbabwe me een Amacimbi liet proeven: een mopane worm.  Zo'n worm is trouwens geen worm, maar een rups, die, als 'ie niet wordt opgegeten, ontpopt tot een mooie nachtpauwoog. Ze heten mopane wormen, omdat ze zich voeden met de bladeren van de mopane boom. Ze worden gevangen, uitgeknepen en dan in de zon gedroogd. Daarna kun je ze zo eten, of wellen en dan bijvoorbeeld in een tomatensaus met ui mengen.
Via Crunchy Critters kon ik deze rupsen bestellen, afkomstig uit Zambia en tot een soort zwarte popcorn gebakken. Maar deze smaken muf en een beetje medicinaal, zoals ik me de geur van mijn opa's toilettas herinner. Jammer, want ik zou ze graag hier aan de man, oh nee, de mens, brengen - misschien stoven in een beetje rode wijn uit Collioure?

Horror (deel 2)

Het gaat ons in Europa voor de wind en dan heb ik het niet over de alweer dagen waaiende tramontane. We hebben het goed, al doen de gele hesjes hier in Frankrijk ons anders geloven. De benzineprijzen zijn ridicuul, de pensioenleeftijd van 62 is te hoog en die belastingen....De frustratie uit zich in zwart geblakerde flitsapparaten, uitgebrande tolpoorten en heuse veldslagen op rotondes naar de snelweg. En wie gaat die schade betalen gele ridders?
Tot zover de woede van de meute. Die van onze regering richt zich op een andere kant. We zijn met z'n allen veel te ongezond bezig en dat gaat ten koste van de bonus van de interim verzekeringsdirecteur, dus mensen: stoppen met roken, liefst zelfs tot in je eigen toilet, en dat biertje of wijntje gaat ook in de ban, zeker als er kinderen toekijken, waarschijnlijk met het reclamebureauidee 'zien drinken doet drinken'. Maar doen dat sigaretje en dat glaasje niet iets met ons gemoed dat ons juist van de pillen houdt? Zien we het leven daardoor niet door een licht getinte bril in plaats van een degelijk, door het ziekenfonds vergoed multifocus exemplaar?
En als wij nou gedwongen gezond doen, mogen dan ook de antibiotica in ons eten en de weekmakers in de etenswarenverpakkingen (van PETflessen tot de coating van conservenblikjes, aantoonbaar rammelend aan onze hormoonhuishouding) worden verboden? Of komen dan de economische belangen (lees: portemonees) van de grootgrutters in gevaar?
En de negerzoen is in de ban, maar hoe zit het met de blanke vla?
Het voelt erg goed om verse tuinboontjes bij de bioboer in het volgende dorp aan te schaffen, maar ik rij er wel in mijn (diesel)auto naar toe. Lopend op mijn touwschoenen zou toch net iets te lang duren. De gedopte boontjes gaan op het gas - ook zo verkeerd. Ik eet ze met een scheutje olijfolie, ja lokaal, en een snufje zout, oh jee, fout voor het lichaam en echt niet om de hoek uit zee geharkt.
De gedroogde worst van lokaal vetgemeste varkens kocht ik hier op de markt, maar vanuit een kraam die natuurlijk gekoeld moet worden en achter een autootje gehaakt wordt. Vlees, koeling en benzine, weer 3 keer fout.
Mensen, mensen, wat een horrorscenario's en dan heb ik het nog niet eens over die 1 miljoen met uitsterven bedreigde diersoorten. Wat moet ik nou met de muggen in mijn slaapkamer?
Ik ga een wijntje opentrekken!