(Ape)kool

Een tijdje geleden was er een serie reclames op de televisie van een wasmiddel of wasverzachter. Daarbij deden bekende Nederlanders (alleen (blanke) vrouwen, mind you) hun was en vertelden over hun tevredenheid met het merk. Aanvankelijk zagen we Isa Hoes, die tijdens het opvouwen van de was zei:" Goed hè, ik heb ooit in een kledingzaak gewerkt." Maar kennelijk was dat een leugen, want even later was deze zin eruit gehaald.
Nog vele jaren daarvoor keken we naar twee kinderen onder een paraplu waarop het hagelslag regende, die zongen: "Het hagelt, het hagelt grote korrels Venz, zo gezond en lekker, Venz, Venz, Venz." Maar de Vereniging van Huisvrouwen maakte bezwaar tegen de gezondheidsclaim, dus werd het plotseling: "... zo geweldig lekker, Venz, Venz Venz. (ik noemde dit voorbeeld al eens eerder)
En nu is daar Edwin Vinke. Hij promoot geen merk, maar maakt reclame voor groente. Dat is natuurlijk terecht, want we gaan eraan met z'n allen. Je kunt geen krant meer opslaan of we worden erop gewezen; de angst slaat je om het hart: we eten teveel vlees en de productie ervan zal onze dood worden. Het is veel beter om meer groente te eten en nog het best om dat uit eigen moestuin te halen. Hoe simpel dat is laat Edwin Vinke zien in een video op Foodtube. Hij toont ons eerst zijn doorgeschoten plantjes en geeft daar een mooie draai aan. Het is een 'van-de-bloemetjes-en-de-bijtjes' college. Zo valt het ons niet op dat hij die tuin gewoon vreselijk heeft verwaarloosd. Om niets uit de natuur weg te gooien wordt er een gerechtje gemaakt van één (ja, één) gefrituurd koolblad, een enkel toefje crème van kool (groene en rode) en wat varkensvleesgruis - oh jee, daar gaan de goede vega-bedoelingen. Dat lepeltje vlees is op een hele bewerkelijke manier bereid: eerst gepekeld, daarna gekookt en vervolgens afgebakken, maar lijkt op en smaakt als verkruimelde kaantjes (Edwin weet de naam hier niet van, maar ala, 't is een chef). Het kunststukje wordt afgemaakt met een bloemblaadje (van de kool) dat in zuur is ingelegd, en nog wat gele bloempjes van de eveneens uitgeschoten rettich, die voorzichtig met een pincet op de cremetjes worden geprikt.
En wat zegt Edwin over dit minihapje waar je waarschijnlijk een fortuin voor moet ophoesten:
"En als je dat nou proeft, dan heb je gewoon puur kool in je mond, dus hoe simpel kan het zijn."
Ik vind het een verdraaide verdraaiing en overweeg zitting in de Vereniging van Huisvrouwen.