Zere ogen

Omdat we over niet al te lange tijd weer naar het zuiden vertrekken, ben ik me alvast aan het voorbereiden, zowel geestelijk als 'materieel'. Vorig jaar miste ik daar eigenlijk maar twee dingen: speculaaskruiden en de authentieke Indonesische kruidenmengsels. Die koekkruiden, dat kwam uiteindelijk goed en nu liggen ze al klaar, maar voor de boemboes of bumbus ga ik nu even aan de slag, want de Vietnameese winkel aan de rand van Perpignan, was welliswaar 'a godsend', maar had toch net niet alles. Vandaag kocht ik bij verschillende toko's een berg ingrediënten. Vanavond maakte ik alvast met de Spaanse pepers en rawits, verse gember, laos, kentjoer/kencur en koenjit/kunjit, aangevuld met sjalot, knoflook, gulu jawa, tomatenpuree, water, olie (geen kokos-, daar heb ik wel spijt van), trassie en een heel klein jeroekje een gemeen hete (gebakken) sambal, die ik zelf niet eens durf te proeven. Dat 'ie pedis is, weet ik wel zeker, ik voel het aan mijn prikkende ogen.
Vanavond eten we limabonen salade met gebakken salie, verse ui en mosterddressing en diverse braadworstjes, da's nog eens andere koek.

Regen

Het komt al de hele dag met bakken uit de hemel, dus zit er niks anders op dan de tijd in de keuken te slijten. OK, in de loop van de ochtend was het even droog genoeg om naar de markt te snellen. Met de buit maakte ik een gevulde procureur, waar nog een enkele rib aan zat. Ik sneed het vlees net niet helemaal los, maakte een inkeping en vulde deze met een mengsel van gemalen venkelzaad, rozemarijn, peterselie, grof zeezout, peper, knoflook en citroenschil. Een stuk zwoerd moest zorgen voor wat extra vet en sappigheid. Het geheel heeft ca. 2 uur in de oven op 120 graden gestaan en zal vanavond nog even worden gebakken, voor een krokant korstje. Van aubergine, courgette en paprika (alles gegrild), maakte ik een terrine, die ik afvulde met gelei van kalfstongbouillon. Die tong nam ik ook vanmorgen mee. Hij ligt nu, gegaard en gevild, op een goede bestemming te wachten. Ravigote of mosterdsaus, of een pasteitje...nog even nadenken. In Zuid-Limburg kochten we van de week een kilo vers geplukte bosbessen. Die eten we met een beetje banketbakkersroom op een velletje vers gebakken bladerdeeg, bestrooid met suiker. Nou ja, wat ervan over is dan, want ik at die bessies direct met handenvol uit het plastic zakje.

Simply perfect

Tussen de bedrijven door (druk, druk, druk), moet er natuurlijk ook gegeten worden, dus ook gekookt. Naar de markt gaan is een mooie afleiding en natuurlijk heeft de Albert Cuyp alles te bieden. Zo kwam ik vandaag langs de viskraam, waar de verkoper net rauwe garnalen stond te pellen. De schalen (of zijn het schillen?) liet 'ie in een vuilniszakje vallen. Ik vroeg of ik ze mee mocht nemen, samen met een pondje kokkels. Van die schalen/schillen, wat tomatenpuree, een scheutje sherry en een schepje venkelzaad, maakte ik een jus, waarin ik de schelpen open stoomde. Het vocht kookte ik nog even in en deed ik daarna bij de schelpjes. Niet slecht!
Eerder kocht ik om de hoek gezouten, gedroogde kabeljauw, om een Catalaans visgerecht uit te proberen (nog in ontwikkeling, dus ik doe geen verder mededelingen). Op de markt nam ik uien mee, die ook in dat 'geheime' gerecht gaan. Thuis besloot ik die uien te marineren. Eerlijk gezegd denk ik bij dat soort ideeën altijd dat ik ze ooit ergens gelezen heb, dus niet zelf bedacht, maar hoe ik hierbij kwam...? Die uien, gewone witte, niks bijzonders, gewoon tot tranen toe goed, snee ik thuis in smalle reepjes. Ik legde ze in, in een goede olijfolie en een scheutje ciderazijn en oh wonder: super lekker! Ze liggen, wat er nog rest, in een bakje en worden te pas en te onpas toegevoegd aan een broodje (pain bagnat), een salade (witlof) en dat ene visgerecht. Fijn dat lekker zo simpel kan zijn!