Het is zondagmorgen, we zitten op ons dakterras in de felle zon. Het is vrijwel windstil.
Eerder was ik naar de markt, hier op het pleintje. Het dametje met de verse geitenkaasjes verkocht ze routineus vanuit haar autootje, zorgvuldig de plastic zakjes dichtknopend. De oesterbaas had zijn waar weer op maat in de verkoop. Oude dames zochten met kromme vingers knijpend en drukkend hun peertjes uit de kratjes van de groentenboer en de poelier had zijn geurige kippetjes in het gelid aan het spit. Op een hoekje speelde een accordeonist nummers van Edith Piaf.
Bart werkt hard aan zijn blaadje. Ik ging daarom gisterenavond alleen naar weer een opening van een tentoonstelling van Sébastien. Daarna een etentje, moi tussen 3 fransen. Het viel niet mee, maar ze vertrokken geen spier, luisterend naar mijn koeterfrans. Ik vind dat ik door mijn gebrekkige woordenschap maar oenig overkom, maar soit, het is ook gewoon zure appeltijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten