Het geringe formaat van het land blijkt toch wel uit de drukte. Het valt me altijd weer op als ik de grens vanaf België oversteek - of het nou bij Breda of Maastricht is - dat de snelweg als een volvette ader dichtslibt. Bij donker wordt er al snel achterop geknipperd: opzij met je buitenlandse nummerbord en rijbewijs met punten (ergo: jij die je noodgedwongen wel aan de maximum snelheid houdt).
Maak plaats, maak plaats, maak plaats...wij hebben ongelofelijke haast.
Iedereen gaat voor of neemt voorrang. En alles moet wijken. De reigerkolonie wordt uit het park geweerd, want de scheit is slecht voor de autolak. De boomklevernestjes mogen niet meer achter het raamkozijn worden gemaakt, want dat geeft maar mos en takjes op de galerij. Maar de bloemetjesjurken en de bijenhotels vliegen ondertussen over de toonbank. Het is inmiddels ook heel chic om met je Van Moof in vliegende vaart naar de randstedelijke poel te snellen om daar met je Leica Trinovid 8 x 42 het rietland onveilig te maken, op zoek naar vogels die je pre-covid onder de wielen van je Tesla liet verpulveren.
Deze nieuwe vogelzangers zijn ook bezig met herschrijven van de -gidsen. Nederland is in hun ogen namelijk helemaal niet klein en dat moet ook tot uiting komen in de taal, die toch altijd aan verandering onderhevig is.
De Vlaamse gaai, hoort niet over de landsgrens, dus heet tegenwoordig gewoon 'gaai' en verkleinwoordjes geven ook een heel verkeerde indruk, dus het puttertje wordt 'putter' en alleen het vaal stormvogeltje ontspringt om onverklaarbare redenen de anti-verkleindans.
Hoe gaat dat op de markt uitwerken, waar het met de spelling meestal toch niet zo nauw genomen wordttjes (denk maar aan 'slibtongen' oh nee, -tongetjes)? Het scheelt natuurlijk krijtjes - oh nee, krijten - als je korte woorden op de plankjes - uhh, planken - kan gebruiken, dus ik neem aan dat ik voortaan alleen nog maar raapstelen, zilveruien en doperwten zal vinden, die op mijn tong toch anders smaken dan de 'tjes' varianten. Het is dat ik geen zoetekauw ben, anders had ik ook niet meer uit de voeten gekund met 'kaken' en 'biscuits', laat staan een 'chocola'.
Of is er een modern alternatief: mini-marsen, mini-stroopwafels, mini-loempia's en dan dus ook: mini-erwten, mini-spruiten en mini-trostomaten. Dat klinkt ook meteen alsof het geld scheelt.
Als je je nou bedenkt dat een drijfsijssie naast watervogel ook wel drol betekent, dan is een drijfsijs misschien iets dat de nieuwe ego's tegenwoordig draaien?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten