Uitgebakken

Heb jij er al een? Een bucket list? Ik denk dat hier, bij aanvang van de zomer, weer een heel stel emmerlijstjes aanspoelt, want ik zie het als ik over zee uitkijk. Er hangt een parachute achter een speedboot, er varen schuiten vol met duikers, de gierende en stuiterende jetski's maken weer wat stoere kerels impotent, uit de hossende bananenboot schalt harde housemuziek en ondertussen proberen hordes toeristen vanuit een met haaientanden beschilderd zeilschip dolfijnen of liever nog vinvissen te aaien. 

Ik word al moe als ik er alleen maar naar kijk. Maar ja, die bucketlist hè; afstrepen moeten we.

We weten van gekkigheid niet meer wat we in onze zeeën van vrije tijd doen moeten, als het hart maar in de keel klopt.

Met nog naknikkende knieën komen we, als kreeften zo rood, weer thuis. Zelfs de zeedieren zijn uitgeput door het ontwijken van borrelende kikvorsen en ronkende polyesterrompen. 

Na de vakantie is iedereen moe van het kruisjes zetten en omdat er geen 'bakken van de perfecte soufflé' of 'eten van een oester' op het inmiddels beduimelde briefje afgevinkt kunnen worden, is daar Uitgekookt.nl. 

Op deze site bestellen de avonturiers de maaltijden van meesterkok Rudolph van Veen, opdat ze zonder inspanning in  4 minuten een dampend bordje op tafel hebben staan. En wat voor bordje! 

De gerechten klinken als heuse adrenalineverlagers in de oren. Wat dacht je van 'oma's hachee met rode kool en aardappelpuree', 'stamppot snijboontje met gehaktbal' of 'schitzel met pepersaus, boontjes en krielaardappelen'?

Ik weet het zeker: na al die spanning en sensatie, sta je bij uitgekookt.nl toch lekker snel weer met beide benen op de grond, in plaats van bungelend aan een lang stuk elastiek.

Natuurjurk

Nederland is een klein land. Misschien moet ik m'n lezers niet tegen de haren in strijken en 'relatief' toevoegen. We doen ons toch graag groter voor dan we zijn, al mogen we natuurlijk niet meer bogen op de buitengebieden die 'we' ooit hadden.

Het geringe formaat van het land blijkt toch wel uit de drukte. Het valt me altijd weer op als ik de grens vanaf België oversteek -  of het nou bij Breda of Maastricht is - dat de snelweg als een volvette ader dichtslibt. Bij donker wordt er al snel achterop geknipperd: opzij met je buitenlandse nummerbord en rijbewijs met punten (ergo: jij die je noodgedwongen wel aan de maximum snelheid houdt). 

Maak plaats, maak plaats, maak plaats...wij hebben ongelofelijke haast.

Iedereen gaat voor of neemt voorrang. En alles moet wijken. De reigerkolonie wordt uit het park geweerd, want de scheit is slecht voor de autolak. De boomklevernestjes mogen niet meer achter het raamkozijn worden gemaakt, want dat geeft maar mos en takjes op de galerij. Maar de bloemetjesjurken en de bijenhotels vliegen ondertussen over de toonbank. Het is inmiddels ook heel chic om met je Van Moof in vliegende vaart naar de randstedelijke poel te snellen om daar met je Leica Trinovid 8 x 42  het rietland onveilig te maken, op zoek naar vogels die je pre-covid onder de wielen van je Tesla liet verpulveren. 

Deze nieuwe vogelzangers zijn ook bezig met herschrijven van de -gidsen. Nederland is in hun ogen namelijk helemaal niet klein en dat moet ook tot uiting komen in de taal, die toch altijd aan verandering onderhevig is. 

De Vlaamse gaai, hoort niet over de landsgrens, dus heet tegenwoordig gewoon 'gaai' en verkleinwoordjes geven ook een heel verkeerde indruk, dus het puttertje wordt 'putter' en alleen het vaal stormvogeltje ontspringt om onverklaarbare redenen de anti-verkleindans. 

Hoe gaat dat op de markt uitwerken, waar het met de spelling meestal toch niet zo nauw genomen wordttjes (denk maar aan 'slibtongen' oh nee, -tongetjes)?  Het scheelt natuurlijk krijtjes - oh nee, krijten -  als je korte woorden op de plankjes - uhh, planken -  kan gebruiken, dus ik neem aan dat ik voortaan alleen nog maar raapstelen, zilveruien en doperwten zal vinden, die op mijn tong toch anders smaken dan de 'tjes' varianten. Het is dat ik geen zoetekauw ben, anders had ik ook niet meer uit de voeten gekund met 'kaken' en 'biscuits', laat staan een 'chocola'.

Of is er een modern alternatief: mini-marsen, mini-stroopwafels, mini-loempia's en dan dus ook: mini-erwten, mini-spruiten en mini-trostomaten. Dat klinkt ook meteen alsof het geld scheelt.

Als je je nou bedenkt dat een drijfsijssie naast watervogel ook wel drol betekent,  dan is een drijfsijs misschien iets dat de nieuwe ego's tegenwoordig draaien?