Marie José Gabriel

Tien jaar geleden lagen er nog zo'n vijftien vissersboten in de haven. De hoge brandstofprijzen en het verdwijnen van de vis, hebben sommigen doen verkassen. Anderen hebben de oprotpremie geaccepteerd en ander emplooi gezocht. Op de schepen is het werk zwaar. De dag begint om half drie 's morgens, met de uitvaart om drie uur. Om vier uur 's middags wordt er afgemeerd en begint de directe handel; het meest verdwijnt naar de afslag om de hoek. Ook bij slecht weer wordt gevaren. Gelukkig is de boot afbetaald. "Het uurloon is absurd laag, maar goed, dit vak is ook je passie", zegt de schipper. Toch heeft ook hij het echt zwaar. Er is weinig vis en dat wat er nog zwemt is klein. Dat dit door overbevissing komt, gelooft 'ie wel, maar hij denkt dat het ook met vervuiling te maken heeft. Zo langzamerhand wordt het dus ook voor de Marie José Gabriel tijd om naar elders te verkassen. Daar gaat de laatste 'chalutier' (trawler) van Port Vendres.

Elk nadeel....

Het komt hier echt niet vaak voor: een lange periode met regen. Maar afgelopen week, net nu we bezoek hadden, werd het hier echt slecht weer en regende het nachten achter elkaar. Nu heeft elk nadeel zijn voordeel, dus wat gebeurde er: de paddenstoelen schoten spreekwoordelijk uit de grond. Zo zagen we op een klein veld bij een heel oud klooster, een stel grote stenen liggen, waarvan mijn moeder meteen zei:"Dat zijn paddenstoelen." De kleigrond trotserend, stapte ze het veld in en plukte er één. We namen hem mee naar huis. Op internet zocht ik op wat het was. Onder 'grote weide paddenstoel' vond ik 'm: de reuzenbovist. Eetbaar, dus..
Ik sneed 'm doormidden. Hij leek op een hele grote bol mozzarella, stevig en spierwit. Ik sneed er plakken van. De helft aten we die avond, gebakken in wat boter en olijfolie met zout en peper. De overgebleven plakken droogde ik in de oven op een rek. Daar ga ik nog een keer risotto of iets mee maken. Ik las er nog over dat het een paddenstoel is met een vrij neutrale smaak, maar dat viel me bij deze alles mee, hij was heel geurig en dus ook smakelijk. Nu heb ik vreselijke spijt dat we de andere 'zwerfkeien' in hetzelfde veld hebben laten staan. Morgen terug?