Another coppa

Weer heeft de nieuwsgierigheid het gewonnen. Na 20 dagen hangen (en 15 marineren) heb ik de tweede coppa van de haak gehaald. Hij woog 570 gram (was 890), dus is flink geslonken (36%). Hij voelde aan de buitenkant hard aan, maar was zacht bij lichte druk, alsof er een hard laagje om een weeke binnenkant zat. Ik kon niet langer wachten, want misschien ging'ie wel naar de knoppen en hadden we uiteindelijk niets om te proeven.
Hij was opvallend donker aan de buitenkant en had aan één uiteinde witte schimmelplekken, met een klein stukje echt dons erbij. Niet goed denk ik, maar hij rook prima en was goed aan te snijden -vanaf de andere kant. Binnenin zat een kleine, onverwachte lege luchtplek en een donker vlekje. De smaak was veel milder dan de vorige en iets zuurder. Dat laatste ga ik morgen bij de slager navragen. Overigens ruikt 'ie aan de buitenkant bijzonder authentiek. Het moge zo zijn dat de echte coppa 2 maanden moet hangen, ik vind het eigenlijk wel prima zo. Waarom zo lang wachten op mijn eigen productie. Die echte koop ik wel bij de delicatessenzaak. Nummer 3 ligt in de koeling en wordt over 5 dagen ingebonden.

Geen succes

Dat was een 'ah shit moment'! Wat ik gisteren schreef, heb ik ook gedaan: gestoofd in olie, knof, peterselie, witte wijn en snufje zout, ongeveer 5 minuten. Toen ik ze uit de pan nam, bleken ze nog flink onder het zand te zitten, terwijl ik toch grondig had gespoeld. Een deel van het vlees was taai, een ander deel vooral zanderig en vrij smakeloos. Eetbaar zijn ze zeker hoor, dus er moet iets anders op verzonnen worden. Misschien is een curry, zoals in het Caribisch gebied met conch wordt bereid, een optie. Maar ik denk niet dat deze schelpen binnenkort weer bij de visboer liggen.

Van de visboer

Vanmorgen was ik op de markt om (inkt)vis, garnalen en mosselen te kopen voor in de paëlla. Achter de kraam zag ik een hele bak met grote schelpdieren. Ik vroeg de visboer wat het waren. Hij wist het niet. Eén van zijn bazen had de beesten gekocht, maar diens broer wilde ze niet verkopen, juist omdat ze geen van allen wisten wat het zijn en ook niet wat je ermee kunt doen. Ik vroeg of ik er een paar mee mocht nemen en dat mocht. Nu heb ik er 3 thuis.
Ik denk eigenlijk dat het otterschelpen (lutraria) zijn, die vrij zeldzaam schijnen te zijn langs de kust van België en Nederland, maar bij harde wind nog wel eens willen aanspoelen. Ze hebben schelpen van ca. 13 cm (klopt) en graven zich in in het zand (klopt ook, want ze zitten ónder!).
Nu nog maar zien of ze lekker zijn; Ik denk zacht gestoofd in wat olie met knoflook, peterselie, een beetje zout, peper en scheutje witte wijn.
Ik ben vergeten foto's te maken van de porchetta, maar hij was prima. Hij heeft 5 uur in de oven op ca. 150 graden gebraden, onder af en toe keren (nog een hele toer). Het zwoerd was toen nog niet lekker knapperig, daarvoor hebben we de gril aangezet (met de deur open) en dat werkte. Eergisteren aten we de laatste restje. De keuken is nog steeds niet vetvrij.