Recent ben ik weer als freelance kok gaan werken voor een bekende kookschool. Enkele jaren geleden deed ik dat ook, maar toen groeide dit bedrijf heel hard en dat ging ten kosten van de kwaliteit. Als direct aanspreekpunt van de gasten, kreeg ik daar een beetje moeite mee, dus ben ik 'even' weg geweest. Ik schrok ervan toen bleek dat dat alweer 7 jaar geleden was geweest, maar goed, dan verwacht je ook dat er veel, ten goede, is veranderd. Niet dus. Mijn eerste nieuwe ervaring was voor een groep mensen die in de gang mocht eten, omdat er in de grote keuken een andere groep was geboekt. Er waren niet genoeg stoelen, het licht in het toilet was kapot en het jassenrek viel al bij aanvang uit elkaar. De overhandigde receptuur zat vol fouten en...de afwasmachine was doorgebrand. En dat terwijl er vaat geproduceerd werd van ca. 60 mensen, zowel kookmateriaal als couverts. Er was, tot mijn verbazing en frustratie dus niet veel verbeterd. Maar vandaag viel het muntje. Ik stond in een winkel voor een nieuwe spijkerbroek, toen de verkoper vroeg: "Wilt u dit model met of zonder scheuren?" Even later liep ik langs een zaak waar een oud, afgetrapt tapijt in de etalage lag, het leek alsof er werd verbouwd, maar het kleed bleek bij de nieuwste interieurcollectie van Diesel te horen.
Dit modeverschijnsel is waarschijnlijk ook tot de kookcursussen doorgedrongen: hoe afgetrapter hoe beter. En nu zie ik het al voor me: het laatste type Renault. "Wilt u deze met of zonder deuken?"
