Zoete herinneringen

Jaren geleden, rond deze tijd, voer ik regelmatig rond de Canarische eilanden. Het kon er spoken, maar meestal was het heerlijk weer. Ooit zaten we te bakken in de zon, op het voordek, terwijl in Nederland de elfstedenkoorts uitbrak. Die tocht is (ook) toen op het nippertje niet doorgegaan. Het waren mooie tijden, met veel lol en bijzonder ervaringen; barbecue's op het strand of op een kade, wit carnaval op La Palma (een verhaal op zich) of in Las Palmas waar er geen grotere lol was dan als man verkleed te gaan als vrouw. En dan niet als volleerd travestiet, maar zo vulgair mogelijk, of tenminste, zo kwamen de heren op mij over die panties aan hadden, waarvan het kruis niet verder kwam dan even boven de knie en die hoofddoekjes strak rond de baard hadden geknoopt ala Klinger in M.A.S.H. De fijnste momenten waren wel na bereiding van het avondeten, als het werk, met uitzondering van het schrobben van de kombuisvloer, erop zat en assistent en kok samen buiten bij ondergaande zon en niet teveel zeegang, zelf konden eten. Bij luidruchtige (jeugd)groepsreizen, lieten we rondom ons een touwtje spannen (al moet je op een schip natuurlijk van 'een lijn' spreken) om ongestoord te kunnen genieten. Van alle bereide maaltijden springen er misschien een paar uit, maar ik wil even de tinto de verano memoreren. Da's nu voor degenen die geen last hebben van ijzel, aanvriezend wegdek, aangepaste treinschema's, maar die lekker van de zon genieten, een aanrader. Het drankje wordt wel vergeleken met sangria, maar is daar eigenlijk veel te simpel voor. Het is namelijk een groot longdrink glas gevuld met ijs (al mag je dat, als de zon nog wat waterig is, best overslaan) en verder half half of naar eigen verkozen verhoudingen rode wijn en casera of sprite of 7-up. Frisdrank bij wijn is misschien vloeken in de kerk, maar dat zal de paus toch niet meer ter ore komen.