donderdag 31 augustus 2017

Dis balans

De stuurlieden sturen, de bootslieden zeilen en de kok kookt, zo simpel zou het moeten zijn.
Van de 44 opvarenden op mijn laatste reis had ik als scheepskok:
4 vegetariƫrs,
1 geen-vlees-wel-viseter,
1 notenintolerant,
1 varkensvleesintolerant
1 schaal- en schelpdierallergist
1 natriumglutamaatgevoelige
1 ik-at-ooit-een-verkeerde-mosseleetster en
1 ik-heb-gewoon-niet-altijd-trek-in-vleeseter
De kok die ik afloste had naast vegetariƫrs en een veganist ook nog een glutenvrij persoon en een lactose-intolerant. En dan zijn er nog reizen met halalisten en kosjeren.
In de als paddenstoelen uit de grond springende 'food halls' kunnen deze individualisten hun lol op, maar aan boord van een schip met traditiegetrouw een hoofdmaaltijd (met toetje) zonder keuze, een klein kombuis en beperkte opslagruimte, bezorgt het gros van deze 'picky eaters' mij (en mijn collega's) slapeloze nachten.
Ik heb alle begrip voor mensen met een heuse allergie en degenen met een lactose-intolerantie brengen meestal eigen spulletjes mee, maar ik krijg een kort lontje van de jonge garde die zich ook aan boord in een hippe food hall waant en het als vanzelfsprekend beschouwt dat ik naast het bakken van vers brood, het bijhouden van temperatuur- en bestellijsten, voorraadbeheer en het koken van de grote pot (op slingerend schip) ook nog een kikkererwtenburger sta te kneden en bakken.
"Dag mevrouw, u ook bedankt voor de leuke reis," zeggen ze gehaast als ze met hun voor vervoer naar huis opgetrommelde ouders aan het eind van de reis van boord stappen en paps meteen dwingen om bij de eerste Mc Donalds toch vooral te stoppen voor een ijsje.
Ik heb ook alle begrip voor mensen die zich het dierenleed aantrekken en geen biefstukje op hun tong kunnen verdragen, maar als dat pubers zijn die met hun bootschoenen klaarstaan om een spin dood te trappen, omdat het mooiste jongetje aan boord bang is voor zo'n onschuldig insect, en ze geen idee hebben van de speciale behandeling die hun ten deel valt, dan heb ik geen zin meer om me uit te sloven en kan ik alleen maar hopen dat Chantal, Precilla, Emma en Diederik volgende keer vooral een andere vakantie boeken.

Bijgaand een foto van Jan, mijn assistent/psychiater op deze reis.